Το Flix και η Uber σας πάνε σινεμά! Μάθετε πώς μπορείτε να έχετε την πρώτη διαδρομή δωρεάν. Ή, πιο απλά, πατήστε εδώ, καλέστε uberTAXI και... φύγατε!
Επικεφαλής πια της επανάστασης που απειλεί το αυστηρά δομημένο κοινωνικό σύστημα, η Τρις και ο Φορ βρίσκονται στο στόχαστρο της, διψασμένης για εξουσία, Τζανίν. Καθώς ο στρατός της χτενίζει τα ερείπια της πόλης για να τους εντοπίσουν, η Τρις με τον Φορ διασχίζουν την πόλη ελπίζοντας να βρουν συμμάχους. Παράλληλα η Τρις προσπαθεί να αποκαλύψει το μυστικό, για το οποίο θυσιάστηκαν οι γονείς και οι φίλοι της, το μυστικό που εξηγεί γιατί η Τζανίν δεν θα πάψει ποτέ να την κυνηγά. Αναζητώντας απεγνωσμένα έναν τρόπο για να μην προκαλέσει πόνο στους αγαπημένους της, η Τρις αντιμετωπίζει τους χειρότερους φόβους της σε μια σειρά σχεδόν αδύνατων προκλήσεων, καθώς επιδιώκει να ξεκλειδώσει την αλήθεια για το παρελθόν, και τελικά το μέλλον, του κόσμου της.
Αν δεν έχεις δει τους «Διαφορετικούς» δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα καταλάβεις τι στο διάολο συμβαίνει στην «Ανταρσία», δεύτερο μέρος της «Τριλογίας της Απόκλισης», όπως την οραματίστηκε και την έκανε best-seller η Βερόνικα Ροθ, ζηλεύοντας την δόξα της Σούζαν Κόλινς με τα «Hunger Games».
Ισως όμως τελικά να μην έχει και σήμασία, αφού η «Ανταρσία» δεν έρχεται για να επιβάλλει το story της (που δεν είναι και τόσο ακατανόητο τελικά), αλλά για να θολώσει τα νερά της μέσης teen περιπέτειας τύπου «Maze Runner» και «The Giver», δίνοντάς της μια ανάσα κλασικού meant to be κλασικού.
Φυσικά και δεν τα καταφέρνει, αλλά μοιάζει αδύνατον να μην ξεχωρίσεις τα καλά υλικά που διαθέτει: από τη χαρισματική Σειλίν Γούντλεϊ – μια αλλιώτικη Κάτνις με τις ίδιες γήινες δόσεις επαναστατικότητας και δυναμισμού, τον «γιατί δεν έχει ήδη ψηφιστεί ο πιο σέξι άντρας της χρονιάς» Τεό Τζέιμς, την camp φιγούρα της Κέιτ Γουίνσλετ και την (κιτς) χίπισα της Ναόμι Γουότς μέχρι τα εντυπωσιακά ειδικά εφέ και τις φροντισμένες σκηνές δράσης.
Στην ίδια ακριβώς λογική με τους «Διαφορετικούς» και κρατώντας ψηλά το girl power που μοιάζει να είναι η σημαία ολόκληρης της τριλογίας, η «Ανταρσία», o σκηνοθέτης του «R.I.P.D.» και του «Red» παίρνει τα ηνία από τον πιο έμπειρο Νιλ Μπέργκερ του πρώτου μέρους για να βγάλει τους πρωταγωνιστές στον ανοιχτό ουρανό και να τους βοηθήσει να περάσουν τις πίστες που θα οδηγήσουν στο επιτυχημένο game over.
Οι αναφορές στα video games δεν είναι τυχαίες, αφού η «Απόκλιση» - μέσα στην τρισδιάστατη ατμόσφαιρά της – παραμένει ένα high-tech δυστοπικό παραμύθι πάνω στη διαφορετικότητα, ακόμη κι όταν βαραίνει από το high δράμα και την «ό,τι αγαπώ εγώ πεθαίνει» κακιά μοίρα της πρωταγωνίστριάς του - για να μην αναφέρει κανείς μια σειρά από σεναριακές απιθανότητες που θα περνούσαν απαρατήρητητες αν δεν «χτυπούσαν» έντονα στο μάτι.
Ατμοσφαιρικό και γεμάτο ενέργεια, περιδιαβαίνει επιφανειακά τις μεταπτώσεις των ηρώων του, επενδύει πάνω στο γεγονός πως κάπου μετά το τέλος του κρύβεται ένα τρίτο μέρος που αναμένεται ακόμη πιο εντυπωσιακό και τα δίνει όλα στο φινάλε του – όταν οι προσομοιώσεις της Τρις θα αναδείξουν την αιτία και αφορμή μιας ακριβής παραγωγής που δεν θα γίνει ποτέ «Hunger Games».
Μέχρι να φτάσει εκεί η «Απόκλιση» δεν διαθέτει από τη φύση της το ατού του «καινούριου» που είχε τουλάχιστον η πρώτη ταινία, εξαντλεί κάθε πιθανή οπτική γωνία της Σαϊλίν Γούντλεϊ που προσπαθεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται να δώσει ψυχή στην διαταραγμένη ηρωίδα της και τελειώνει έχοντας προσφέρει ένα διώρο που παρακολουθείς ευχάριστα, αλλά που μοιάζεις να ξεχνάς σχεδόν όσο διαδραματίζεται.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως όταν φτάσει η ώρα της «Αφοσίωσης» που σκηνοθετεί και πάλι ο Ρόμπερτ Σουέντκε θα χρειαστούμε λινκ για να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τι ακριβώς συνέβη στα... προηγούμενα.
