Οταν η Λίμπι ήταν 8 χρόνων έγινε μάρτυρας της άγριας δολοφονίας της μητέρας της και των δυο κοριτσιών της οικογένειας. Ή τουλάχιστον έτσι νόμισε. Τότε κατηγόρησε για το έγκλημα τον αδελφό της, οδηγώντας τον στην καταδίκη και στη φυλακή. Σήμερα, στα τριανταοκτώ της, η Λίμπι ζει από την πρόνοια αλλά τα χρήματα τελειώνουν. Απρόθυμα θα δεχτεί να βοηθήσει με το αζημίωτο ένα κλαμπ εξιχνίασης εγκλημάτων να «ξανανοίξει» την υπόθεση, επιχειρώντας μια επώδυνη επίσκεψη στο παρελθόν, κάτω από την υποψία ότι η μικρή Λίμπι έκανε ένα μοιραίο λάθος.
O Γάλλος Ζιλ Πακέ-Μπρενέρ, σκηνοθέτης το 2010 του μελοδράματος του ολοκαυτώματος «Sarah's Key», πιάνει το νήμα από εκεί όπου το άφησε ο Ντέιβιντ Φίντσερ με το «Gone Girl», δισκευάζοντας το αμέσως προηγούμενο μυθιστόρημα της Τζίλιαν Φλιν, επιλέγοντας όμως διαφορετική προσέγγιση. Το «Dark Places» είναι ένα πολύπλοκο θρίλερ, που με τη μορφή της έρευνας ταξιδεύει μπρος-πίσω στο χρόνο, προσθέτοντας σε κάθε γύρο νέα στοιχεία για μια υπόθεση που βρίσκεται ολόκληρη, αλλά απωθημένη, στη μνήμη της κεντρικής ηρωίδας. Η άκαρπη ζωή στην κεντρική Αμερική της οικονομικής κρίσης, το παρηκμασμένο αγροτικό Κάνσας, μια διαλυμένη οικογένεια, εφηβικοί πειραματισμοί με το σεξ ή με σκοτεινά παραθρησκευτικά τελετουργικά δίνουν τον τόνο σ' ένα whodunnit που διατηρεί ζωντανό το ενδιαφέρον για τη λύση του μυστηρίου. Συνεχόμενες ανατροπές κι εκπλήξεις σε εκκολαπτόμενα παρακλάδια δίνουν έμφαση στην πλοκή και αμείωτο ρυθμό. Οπότε από την πλευρά του «καθαρού» θρίλερ, ο Πακέ-Μπρενέρ καταφέρνει να το στήσει με ένταση και μια σχετική αγωνία.
Με την προσοχή του, όμως, στραμμένη στο... δια ταύτα, δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με τους ίδιους τους ήρωές του, την κατεστραμμένη Λίμπι της Σαρλίζ Θερόν που έχει μείνει μετέωρη ανάμεσα στο τραύμα και την κανονικότητα που δεν ήρθε ποτέ, αλλά και στον φυλακισμένο αδελφό της, τον Μπεν του Κόρεϊ Στολ, που αγωνίζεται να βρει την προσωπική του λύτρωση, ή τον νεαρό ερασιτέχνη «ντετέκτιβ» Λάιλ του Νίκολας Χολτ που προσπαθεί ν' αντλήσει δικαίωση από δανεικά βιώματα. Τα συστατικά για ένα κυνικό, μαύρο ψυχολογικό παιχνίδι βρίσκονται μέσα στα πορτρέτα των ηρώων, αλλά ο Πακέ-Μπρενέρ τ' αγγίζει μόνο επιδερμικά, ώστε εκτός από το παζλ των γεγονότων, η πορεία των ηρώων να μην καταφέρνει ν' αγγίξει το θεατή. Κι έτσι μένει ο κάθε ηθοποιός, με επικεφαλής τη Σαρλίζ Θερόν που ακόμη κι ακίνητη εκλύει δύναμη στην οθόνη, να προσπαθεί μόνος να δώσει βάθος και υφή στους άχρωμους παίκτες του δράματος.
Διαβάστε ακόμη:
