Ο Κοντορίτο είναι ένας πρόσχαρος, αφελής κόνδορας, που ζει με τον μικρό του ανηψιό Τσίκο σε μια κωμόπολη της Χιλής. Παίζει ποδόσφαιρο, αγαπά την κοινότητά του, στηρίζει τα παιδιά του ορφανοτροφείου και λατρεύει την Γιαχίτα - μία όμορφη, πανέξυπνη κοπέλα, την οποία διεκδικούν πολλοί. Οπως ο Πέπε, ένας διπρόσωπος, πλούσιος γόης. Μεγάλο εμπόδιο στην σχέση του Κοντορίτο με την Γιαχίτα στέκεται η στρίγγλα μαμά της - ναι, την Τρεμέ είναι να την τρέμει κανείς.
Αυτά όμως είναι τα προβλήματα στη Γη. Στο έξω διάστημα υπάρχουν άλλα, μεγαλύτερα. Γιατί ο Κοντορίτο δεν γνωρίζει ότι οι αρχαίοι πρόγονοί του είχαν θάψει ένα μαγικό περιδέραιο, το οποίο δίνει στον κάτοχό του τη δύναμη να επιβάλλεται και να κυριαρχεί. Σήμερα, χιλιάδες χρόνια μετά, το αναζητά ένας εξωγήινος βασιλιάς που θέλει να κυριέψει τη γη. Ψάχνει τον Κοντορίτο, γιατί μόνο αυτός μπορεί να βρει και να τους φέρει το παντοδύναμο περιδέραιο.
Οταν τον ανακαλύπτει, εκείνος νομίζει ότι πρόκειται για φάρσα. Οταν τον ρωτά τι θα ήθελε για ανταλλαγμα, αστειεύεται και απαντά «να απάγει την Τρεμέ, την πεθερά του». Οταν συνειδητοποιεί ότι το έκανε, πρέπει να ξεκινήσει μια μεγάλη περιπέτεια - να σκάψει αρχαίες κατακόμβες, να απογειωθεί μέχρι το διάστημα. Πρέπει να κάνει τα πάντα για να φέρει πίσω την Τρεμέ και να ξανακερδίσει την καρδιά της Γιαχίτα. Ο Κόνδορας πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι κότα.
Ο «Condorito», εδώ και 60 χρόνια, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή κόμικ της λατινικής Αμερικής. Ο διάσημος χιλιανός κομίστας Πέπε μπορεί να τον σχεδιάζει με απλές γραμμές, αλλά συζητά σύνθετα θέματα: τη φτώχια και την ανεργία της χώρας, τη θέση του άντρα (πώς διεκδικείς μία δυναμική, όμορφη γυναίκα, αν δεν έχεις παπούτσια να φορέσεις), τη θέση της γυναίκας (η μητέρα σου σε δίνει στον πλουσιότερο, γιατί φοβάται ότι θα πεινάσεις), το ποδόσφαιρο ως το «όπιο των λαών». Αυτή η απλότητα του σκίτσου, με το ιδιαίτερο χιλιανό χιούμορ ήταν η συνταγή της επιτυχίας και της επί δεκαετιών λαοφιλίας του.
Η σύγχρονη κινηματογραφική μεταφορά του, από τους Αλεξ Ορέλ και Εδουάρδο Σουλντ, θέλησε να τον αναγάγει σε κάτι άλλο. Να τον αναβαθμίσει, να τον γυαλίσει, να τον εκτοξεύσει στο διάστημα - για να συναγωνιστεί την Pixar.
Δεν τα καταφέρνει απόλυτα. Χαριτωμένο, συμπαθές, με καλόκαρδες πρόθεσεις, αλλά... χαμένο στη μετάφραση. Κυριολεκτικά, καθώς το λατινοαμερικάνικο χιούμορ δεν μεταγλωττίζεται εύκολα. Αλλά και συμβολικά, στην απόδοσή του. Η παλιομοδίτικη απλότητα του παραδοσιακού σκίτσου δεν μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη. Στην προσπάθεια να την απογειώσεις σε action animation, καταλήγεις με μια συρραφή από αφελείς γκάφες, παιδικά αστεία και φαρσική περιπέτεια στο διάστημα.
