Aπό τα σατό και τους αμπελώνες της Γαλλίας και τους κρυμμένους κινδύνους της ζούγκλας στο Νησί των Νοτίων Θαλασσών, στον τρόμο μιας ελεύθερης πτώσης πάνω από ένα ενεργό ηφαίστειο, ένας πολυμήχανος, ατρόμητος αλλά και πατριώτης ληστής μισθώνεται για να εντοπίσει έξι χάλκινα γλυπτά, μέρος της συλλογής των δώδεκα αντιπροσωπευτικών ζώων του Κινεζικού Ζωδιακού Κύκλου που εκλάπησαν από το Αρχαίο Θερινό Ανάκτορο στο Πεκίνο, όταν η πόλη κυριεύθηκε από ευρωπαϊκά στρατεύματα τον 19ο αιώνα. Αρχικά ο JC εμπλέκεται στην αναζήτησή τους για τα χρήματα. Καθώς όμως τα γεγονότα παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή και σχηματίζονται παράξενες συμμαχίες, τα κίνητρα αλλάζουν…
Αν έχεις μεγαλώσει (τρόπον τινά) με τις ταινίες που έκαναν διάσημο τον Τζάκι Τσαν στα πολύπαθα 80s, υπάρχουν δύο τρόποι να αντιμετωπίσεις αυτόν το big budget ορυμαγδό δράσης και ειδικών εφέ που τον βρίσκει στα 58 του χρόνια έτοιμο για όλα και ακόμη περισσότερα.
Ή παίρνεις το «Chinese Zodiac» στα σοβαρά και το απορρίπτεις πάραυτα ως ένα φτιαγμένο στο πόδι αχταρμά σκηνών δράσης και κωμωδίας στα όρια της ανοησίας ή προσπαθείς να το απολαύσεις σαν ένα b-movie που θα ήθελε να είναι η «κινέζικη απάντηση στον Τζέιμς Μποντ με λίγο από "Επικίνδυνη Αποστολή"», διακρίνοντας και μια συγκινητική - όσο να πεις - προσπάθεια του Τσαν να διατηρήσει το status του ως ο μεγαλύτερος σταρ της Κίνας, επιμένοντας να κάνει «παπάδες» σε σχέση με την υπερκινητική περσόνα που ο ίδιος καθιέρωσε.
Και στις δύο περιπτώσεις, το «Chinese Zodiac» είναι επιεικώς αφόρητο, αφού μέσα σε ολόκληρες δύο ώρες, είναι αδύνατον να αντέξεις έναν Τσαν σε ντελιριακό overdose επικίνδυνων stunts, γκριμάτσας, θορύβου και travelling shots που η εναλλαγή τους σε φτάνει κυριολεκτικά στο όριό σου, ενώ γύρω του ηθοποιοί όλων των εθνικοτήτων παίζουν χειρότερα και από το χειρότερα, σίγουροι πως κανείς δεν θα τους προσέξει μέσα στον πανικό.
Μπορεί ο Τσαν να σκηνοθετεί σαν να αφηγείται βινιέτες ενός κόμικ με ήρωα έναν πολυμήχανο και αεικίνητο κλέφτη πετυχαίνοντας εκλάμψεις στακάτου μοντάζ και λειτουργικών γκαγκς, αλλά μετά και από το τέταρτο σκετς (και ενώ έχουμε μεταφερθεί από το Παρίσι σε ένα έρημο νησί), τρέμεις στην ιδέα πως πρέπει να υποστείς ακόμη μια και παραπάνω ώρα από μια αλά κινέζικα ανθολογία δράσης που φιλοδοξεί να καλύψει οποιοδήποτε κενό ανάμεσα στο «Tomb Raider», τους «Πειρατές της Καραϊβικής», το σύνολο των ταινιών του Τζέιμς Μποντ και όλα αυτά με τον τρόπο του Τζάκι Τσαν.
Είδατε, όσο και να θέλουμε να δούμε τρυφερά την ανάγκη του Τσαν να παραμείνει ο υπέρτατος ήρωας μιας ολόκληρης γενιάς δεν μπορούμε παρά να πάρουμε το «Chinese Zodiac» στα σοβαρά, ως μια ταινία φτιαγμένη για ειδικό κοινό (μην μας ρωτήσετε ποιο) που ικανοποιεί ταυτόχρονα τις κινεζικές αρχές με το περί προστασίας της παράδοσης μήνυμά του και δίνει την ευκαιρία στον Τσαν να να αποδείξει πως δεν σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν (ίσως και γιατί όχι ένα ρόλο στους επόμενους «Expendables»...).
Από την άλλη, το ότι το «Chinese Zodiac» κόστισε 26 εκατομμύρια δολάρια και έχει βγάλει μέχρι σήμερα περίπου 140 σε συνδυασμό με το γεγονός πως μοιάζει σαν ένα spoof της όλης καριέρας του Τσαν σε ένα «ό,τι να ναι» δίωρο, είναι κάτι που ενδεχομένως να γεννά απορίες.
Σίγουρα περισσότερες απ' όσες θα σας γεννηθούν μετά τους τίτλους τέλους, όταν ο Τσαν θα έχει πλέον κάνει μέχρι και την ανθρώπινη ρουκέτα, κερδίζοντας δύο βραβεία Γκίνες, ένα ως ως ο ηθοποιός που έχει κάνει τα περισσότερα σταντς μόνος του και ως ο άνθρωπος που διαθέτει τα περισσότερα credits σε μια και μόνο ταινία.
Μπράβο του και ποιοι είμαστε εμείς να του το απαγορέψουμε, απλά δεν είμαστε και τόσο σίγουροι πως θέλαμε απαραίτητα και να το δούμε.
