«Ποτέ μου δεν ένιωσα έτσι, ακούς! Δεν θα 'θελα να μας καίει τέτοιος ήλιος.»
Ακριβώς τη στιγμή που η Στέλλα έχει πια παραδοθεί για πάντα στον Μίλτο, παραβαίνοντας κάθε κανόνα της ανεξάρτητης ηθικής της, μια βόλτα στην παραλία θα σφραγίζει οριστικά και αμετάκλητα τον έρωτά τους. Σε ένα φόρο τιμής στο φιλί του Μπαρτ Λάνκαστερ και της Ντέμπορα Καρ στο «From Here to Eternity», ο Κακογιάννης θα αφήσει τους εραστές του να καούν από τον αττικό ήλιο.
Οχι, η «Στέλλα» δεν είναι μια πολεμική ταινία με τον τρόπο που ήταν το φιλμ του Φρεντ Τσίνεμαν, αλλά τελικά είναι λίγα όσα χωρίζουν το ναρκοπέδιο της ελληνικής κοινωνίας που βράζει γύρω από τους δύο εραστές, την ετοιμοπόλεμη Στέλλα στα χαρακώματα της ελεύθερης ζωής της, τη μονομαχία που θα κλείσει για πάντα το άναρχο love story τους.
Για λίγα λεπτά σε εκείνη την παραλία, η Στέλλα θα αρνηθεί για τελευταία φορά πως ανήκει ψυχή και σώματι στον Μίλτο. Και στο δικό της «Δεν θα 'θελα να μας καίει τέτοιος ήλιος.», αυτός θα απαντήσει «Καίγε ρε ήλιε, ώσπου να μας κάψεις!». Ο ερωτισμός τους, τα γεμάτα έξαψη κορμιά τους, η άναρθρη ιαχή της αγάπης τους καίει - σε ακόμη μια κλασική σκηνή - το αριστούργημα του Κακογιάννη.
Και επιμηκύνει, παρά τη μικρή της διάρκεια, τη σημασία του να αφήνεις τον έρωτα να σε φυλακίσει.
«Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη (1955)
Περισσότερες καλοκαιρινές σκηνές:
- Καλοκαιρινές σκηνές για πάντα #1 / «Ο Τρελός Πιερό» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ
- Καλοκαιρινές σκηνές για πάντα #2 / «Μοοnrise Kingdom» του Γουές Αντερσον
- Καλοκαιρινές σκηνές για πάντα #3 / «The Swimmer» του Φρανκ Πέρι
- Καλοκαιρινές σκηνές για πάντα #4 / «Pauline à la Plage» του Ερίκ Ρομέρ
Διαβάστε ακόμη:
Tags: SUMMER SCENES
