«Staycation» διαφημίζουν ξεδιάντροπα τα περιοδικά - αυτά που συνηγορούν στο ότι «έτσι είναι αυτά, έλα να περάσουμε κι εδώ καλά», ενώ η οικονομική κρίση σου έχει στερήσει και το τελευταίο προνόμιο αυτής της χώρας: τη θάλασσα, τις διακοπές, τα νησιά σου.
Είναι ένα καλοκαίρι μικρών και μεγάλων απογοητεύσεων. Κάπως έτσι ένιωσε κι ο Tζέιμς, το καλοκαίρι της αποφοίτησής του. Ο πατέρας του έχασε τη θέση του, η κρίση χτύπησε την οικογένεια, κι εκείνος, ακόμα άβγαλτος στο τι σημαίνει ακριβώς ενήλικη ζωή και υποχρεώσεις, έπιασε την πρώτη (ηλίθια) δουλειά. Πληρώνει ελάχιστα και τον εξευτελίζει: πέντε κρίκοι ένα τάληρο στο Λούνα Παρκ της περιοχής με όλο το σχολείο να έρχεται για καζούρα, με όλα τα υστερικά παιδάκια (και τους ακόμα πιο υστερικούς γονείς τους) να τον παιδεύουν, με το πιο ωραίο κορίτσι που έχει δει στη ζωή σου να κάνει το στομάχι του να ανακατεύεται.
Καλοκαιρινή βαρεμάρα, αφέλεια, ορμόνες που καλπάζουν, ανασφάλεια, ντροπή, θυμός. Οι καλοκαιρινές νύχτες όμως, ακόμα και μέσα στην υστερία της πολυκοσμίας, έχουν κάτι μαγικό. Αρκεί να κοιτάξεις ψηλά. Ισως να έχεις την ευκαιρία να ζήσεις το καλοκαίρι της ζωής σου. Ισως μία στιγμή να χαράξει μνήμες που θα κουβαλάς μια ζωή.
H μεγάλη περιπέτεια δεν είναι θέμα γεωγραφίας. Αυτό το adventure δεν έχει land. Koίτα δίπλα σου. Κοίτα ψηλά τον νυχτερινό ουρανό. Ισως δεις πυροτεχνήματα, ή πεφταστέρια. Don't dream it's over.
Από το «Adventureland» (2009) του Γκρεγκ Μοτόλα
