Είναι από αυτές τις μαγικές μέρες. Εχεις περάσει όλη την μέρα στη θάλασσα. Εχεις διαβάσει το αγαπημένο σου βιβλίο, που έχει ποτίσει μυρωδιά αλμύρας και αντιηλιακού, κάτω από ένα αρμυρίκι. Εχεις βουτήξει εκατοντάδες φορές και έχεις ξεδιψάσει το δέρμα σου από την κάψα.
Τώρα ο ήλιος έχει δύσει. Είναι αυτή η μαγική ώρα, γύρω στις οκτώ το βράδυ. Το νερό έχει γίνει πράσινο. Τα μάγουλά σου ροδοκόκκινα. Ο ουρανός μαβής. Ο κόσμος έχει φύγει - λίγοι μόνο, ομοϊδεάτες έχουν ξεχάσει να κοιτάνε την ώρα, έχουν ξεχαστεί στις πετσέτες τους
Βάλε στα ηχεία το αγαπημένο σου κόμμάτι. Σιγοψυθίρισε λάθος τους στίχους. Χαμογέλα, κοίτα, ρούφηξε ανάσες, άγγιξε, χόρεψε. Αυτά τα δύο τετραγωνικά της παραλίας είναι το βασίλειό σου. Αυτή είναι η στιγμή να κάνεις ό,τι θέλεις. Αυτή είναι η εποχή του έρωτα που λέγεται καλοκαίρι.
Από το «Moonrise Kingdom» (2012) του Γουές Αντερσον
