Μπορείτε (και καλό θα είναι), να μην το κάνετε με τηλεσκόπιο, όπως έκανε ο Χάρης του Αρη Ρέτσου. Μπορεί να μην ανακαλύψετε μια από τις ομορφότερες γυναίκες του κόσμου, τη Στέλλα της Μπέτυς Λιβανού. Μπορεί η νοητή γραμμή που ενώνει τα δυο σας διαμερίσματα να μην είναι εξίσου ηλεκτροφόρα κι ερωτική. Μπορεί να μην ξυπνήσει μέσα σας ένα αγιάτρευτο, νεανικό πάθος με την αγωνία του ανεκπλήρωτου. Ομως μπορεί να γνωρίσετε τους γείτονές σας, τον νεαρό που παίζει με το κουτάβι του, την κοπέλα που ξαναβάφει τα πεταμένα φερ φορζέ, τον κύριο που κάθε πρωί πίνει το καφεδάκι του με κόκκινο σώβρακο, την κυρία που έχει τόσες ιστορίες να πει και κανέναν για ν' ακούσει. Το καλοκαίρι τα μπαλκόνια της Αθήνας γίνονται ένα, γίνονται μια μεγάλη αυλή. Και κάπου εκεί, πού ξέρεις, μπορεί να γεννηθεί κι ένας καυτός έρωτας, ή και όχι.
Από το «Οι Απέναντι» του Γιώργου Πανουσόπουλου, 1981.
