Θα βουτήξεις;
Μου είπαν ότι τα ρεύματα εδώ είναι επικίνδυνα
Θα βουτήξουμε μαζί;
Σύμφωνοι
H μαμά μας μάς έχει μάθει από μικρά παιδιά να μην μιλάμε με αγνώστους. Να μην ενώνουμε τις πετσέτες μας στις μοναχικές μας διακοπές, να μη γελάμε με τα αστεία τους, να μην τους ακολουθούμε για βουτιά σε επικίνδυνες θάλασσες.
Και η μαμά μας έχει πάντα δίκιο: ίσως αυτός ο ξένος να είναι η καταστροφή μας. Ισως αυτή η φαινομενικά ανέμελη καλοκαιρινή βουτιά να οδηγήσει σε πολλούς ανελέητους χειμώνες.
Αν δεν βουτήξεις όμως, αν μείνεις μόνη στην ασφάλεια της πετσέτας σου, τι ακριβώς ζεις - παρά το παρατεταμένο, φλατ, παγερό φθινόπωρο που κουβαλάς;
Σήκω. Περπάτα. Κάνε τη βουτιά, αλλά κράτα τα μάτια σου ανοιχτά. Ενα υπέροχο ηλιοβασίλεμα μπορεί να μην είναι η αρχή, αλλά ήδη το τέλος. Δεν πειράζει...
Από το «5X2» (2005) του Φρανσουά Οζόν
