Η Τερέζ Ντεσκερού είναι μια γυναίκα που κανείς δεν δείχνει να καταλαβαίνει. Στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Γαλλική επαρχία, ελάχιστοι ενδιαφέρονται άλλωστε να καταλάβουν μια γυναίκα που δεν έχει τις συνηθισμένες φιλοδοξίες, να γίνει δηλαδή μια καλή σύζυγος και μητέρα. Αυτό που έχει σημασία, αυτό που κάνει έναν γάμο πετυχημένο δεν είναι η ένωση δυο ανθρώπων, αλλά η ένωση δύο περιουσιών. Ετσι η Τερέζ Λαρόκ, γίνεται κυρία Ντεσκερού, μόνο και μόνο γιατί τα χωράφια του πατέρα της δίνουν ένα εξαιρετικό άθροισμα μαζί με τα χωράφια του συζύγου της. Μόνο που η νεαρή γυναίκα έχει διαφορετικές ιδέες, διακατέχεται από πνεύμα ελευθερίας, ασφυκτιά στον επαρχιώτικο τρόπο ζωής. Θέλοντας να ξεφύγει από τη μοίρα που της επιβάλλουν και να ζήσει μια γεμάτη ζωή, θα κάνει τα πάντα. Ακόμη και να δοκιμάσει να δηλητηριάσει τον άντρα της.
H ιστορία, βασισμένη Βασισμένη στο βιβλίο του Φρανσουά Μοριάκ, είχε μεταφερθεί ξανά στο σινεμά από τον Ζορζ Φρανζί το 1962 με την Εμανουέλ Ριβά στον κεντρικό ρόλο, και τώρα βρίσκει μια καινούρια Τερέζ, στο πρόσωπο της Οντρέ Τοτού που δοκιμάζεται σε έναν ρόλο εντελώς διαφορετικό από αυτούς που την βλέπουμε συνήθως. Ο Μιλέρ ήταν αποφασισμένος να κάνει αυτή που θα ήταν η τελευταία ταινία της καριέρας του, μόνο αν η Τοτού δεχόταν να παίξει τον ρόλο. «Πιθανότατα είδε κάτι σε μένα» λέει η ίδια, που βρήκε στον ρόλο μια μεγάλη πρόκληση και που δίνει μια ερμηνεία γεμάτη αμφιβολίες και ένταση.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Κρυφό Πάθος της Τερέζ Ντ.»
Την συναντήσαμε στο Παρίσι και της ζητήσαμε να μας βοηθήσει να αποκρυπτογραφήσουμε το αίνιγμα της Τερέζ Ντ.
Για μένα είναι μια γυναικά που μιλά λίγο και σκέφτεται πολύ. Υποφέρει από τις τόσες πολλές σκέψεις, από τις τόσες ιδέες της, χάνεται σε αυτές. Ηθελα να δείξω ότι πίσω από την καθημερινότητά της βιώνει στο μυαλό της μια δεύτερη ζωή, αλλά ήθελα να το δείξω με έναν όχι προφανή τρόπο. Προσπάθησα να αποδώσω ακριβώς αυτό, να ζωγραφίσω στο πρόσωπό της όλες τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό της, σε κάθε σκηνή, σε κάθε στιγμή της ζωής της. Και ήθελα να ξέρω τι σκέφτεται ακριβώς κάθε φορά, σε κάθε δεδομένη σκηνή. Ακριβώς γι αυτό, έγραψα ένα δικό μου σενάριο που κυλούσε παράλληλα με την κάθε σκηνή της ταινίας και το οποίο περιείχε όλες αυτές τις κρυφές σκέψεις της. Ολα όσα διέτρεχαν το μυαλό της όσο τα χείλη της έλεγαν τις ατάκες του κανονικού σεναρίου. Εμαθα αυτά τα λόγια όπως έμαθα τους διαλόγους της κάθε σκηνής, μου και όσο έπαιζα, ενώ έλεγα όσα θα έπρεπε να πω, σκεφτόμουν τα όσα είχα γράψει εγώ μέσα στο κεφάλι μου. Δεν είναι ένας συνηθισμένος τρόπος για να δουλεύω, ήταν η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο, αλλά ήταν και η πρώτη φορά που είχα έναν τέτοιο χαρακτήρα να υποδυθώ, μια γυναίκα που σκέφτεται τόσο πολύ. Αυτές οι σκέψεις ήταν για μένα ο θεμέλιος λίθος του χαρακτήρα, το εσωτερικό της χάος. Η Τερέζ, έχει μέσα της μια δυνατή φωτιά, που είναι όμως θαμμένη κάτω από ένα μεγάλο κομμάτι πάγου. Οι φαντασιώσεις της και οι στιγμές που χάνεται στα όνειρά της, στις ονειροπολήσεις της, είναι οι μόνες στιγμές που μπορεί να εκφράσει την βία που κρύβεται μέσα της, την απόλυτη απόγνωση της.
Πιστεύω ότι αυτή η γυναίκα δεν θα μπορούσε ποτέ να πει τα όσα σκέφτεται. Εχει μάθει να μην μιλάει, να μην λέει την πραγματική της γνώμη της, αλλά ακόμη κι αν το έκανε, μάλλον κανείς δεν θα την καταλάβαινε. Ομως κάθε βλέμμα της, κάθε φορά που κοιτάζει τον άντρα της, λέει κάτι. Και είναι κάτι διαφορετικό από τις λέξεις που βγαίνουν από τα χείλη της. Αυτό που θέλει να πει είναι στα μάτια της. Κι αυτό ακριβώς ήταν που βρήκα συναρπαστικό στον χαρακτήρα της. Τα όσα δεν λέει, το ότι δεν χρησιμοποιεί μια αλλά δύο γλώσσες.
Οσο για την πράξη της, για το γεγονός ότι δηλητηριάζει τον σύζυγό της, δεν νομίζω ότι το κάνει ακριβώς ηθελημένα ή συνειδητά. Δεν είμαι σίγουρη ότι το έχει προμελετήσει, ότι έχει σκεφτεί την σημασία του, τις συνέπειές του. Είναι σαν να το κάνει μόνο από καθαρή περιέργεια. Αφήνει τον εαυτό της να γλιστρήσει σε αυτό το έγκλημα, δίχως να ξέρει ακριβώς που θα την οδηγήσει. Κατά κάποιο τρόπο, είναι εξίσου θεατής, μάρτυρας, όσο και δράστης αυτού του εγκλήματος. Κι αυτό ήταν κάτι που βρήκα επίσης πολύ ενδιαφέρον. Συνήθως προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα κίνητρα κάθε ανθρώπου που είναι ένοχος για ένα έγκλημα, αλλά πολλές φορές, ο ίδιος ο ένοχος δεν μπορεί πραγματικά να εξηγήσει τα κίνητρά του. Βρήκα αυτή την προσέγγιση αληθοφανή, σοβαρή και εξαιρετικά ταιριαστή με τον χαρακτήρα της Τερέζ...
