Μάθαμε πολλά παρακολουθώντας τη συζήτηση που έστησε το Newsweek με τους 6 ηθοποιούς (πιθανότατα πριν την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων και για αυτό έπεσε κι έξω στις ανατροπές της Ακαδημίας). Γιατί η Τίλντα χάρισε το Οσκαρ της; («Δεν ξέρω, μου φάνηκε ότι αυτό είναι το σωστό, να το δώσω στον ατζέντη μου...») Που φυλάει το δικό του ο Κλούνεϊ; («Εχω ένα... δωμάτιο με τζάκι»). Κοιμάται όντως μαζί του η Σαρλίζ Θερόν κάθε βράδυ; («Πέστε μου, αλήθεια: το βρίσκετε περίεργο;»)
Μιλώντας όμως σοβαρά, ο Κλούνεϊ τοποθέτησε και το θέμα των Oscars στη σωστή του διάσταση: «Δε θυμάμαι ποτέ ποιες ταινίες κέρδισαν Οσκαρ. Θυμάμαι τις ταινίες. Το 1976, που για μένα ήταν μία καταπληκτική χρονιά για το αμερικανικό σινεμά, στα Οσκαρ πήγαν τα «Ρόκι», «Ολοι οι Ανθρωποι του Προέδρου», «Το Δίκτυο», «Ο Ταξιτζής». ΟΚ το «Ροκι» κέρδισε αλλά ποιος δε θυμάται όλα τα υπόλοιπα;»
Η κουβέντα βέβαια δεν περιορίστηκε μόνο στα χρυσά αγαλματάκια. Οι σταρ μίλησαν για όλους και για όλα, αγγίζοντας και θέματα που δεν είναι πολύ εύκολο να συζητηθούν: όπως τον ρατσισμό και τα κολλημένα μυαλά στις διευθυντικές θέσεις των χολιγουντιανών στούντιο.
Η Βαϊόλα Ντέιβις κατέθεσε με ειλικρίνεια ότι ως μία σαράντα-και-κάτι αφροαμερικανή γυναίκα, η οποία δεν μοιάζει με τη Χάλι Μπέρι, δεν περιμένει πολλά από τη χολιγουντιανή της καριέρα. Στην έκπληκτη αντίρρηση της Σαρλίζ Θερόν, η οποία μιλάει απολαυστικά ως δίμετρος ξανθός ... νταλικέρης, επενέβη ο Κλούνεϊ και δήλωσε ευθαρσώς ότι «αυτή η βιομηχανία διοικείται από τύπους που θεωρούν το κοινό ηλίθιο» («εγώ καταλαβαίνω τι πας να κάνεις, αλλά το κοινό δε θα το πιάσει!»). «Θυμάμαι όταν ολοκληρώσαμε τον πιλότο του ER οι καναλάρχες μας είπαν 'τι στο διάολο πήγατε και κάνατε με τα 2.5 εκατομμύρια δολάρια μας! Κανείς δε θα δει ποτέ αυτή τη σειρά!' Το ίδιο συμβαίνει και στον κινηματογράφο: όλοι θέλουν να κάνουν μαλακίες ταινίες για να έχουν σίγουρο το μεγάλο άνοιγμα του Σαββατοκύριακου... »
Δείτε τη Βαϊόλα Ντέιβις και τον Τζορτζ Κλούνεϊ να εξηγούν το ρατσισμό του Χόλιγουντ
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίασε η συζήτηση για το πώς πλησιάζουν τους ρόλους τους. «Οταν είσαι ανάμεσα στους σωστούς ηθοποιούς, σ' ένα σωστό καστ, τότε η δουλειά γίνεται τόσο πιο εύκολη. Ολα συμβαίνουν όπως πρέπει. Πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει όλο και λιγότερα...» λέει ο Τζορτζ Κλούνεϊ και η Σαρλίζ Θερόν προσθέτει ότι αυτό είναι το άγχος της σε κάθε δουλειά: «Να πιάσω τον εαυτό μου να 'κάνει πράγματα' σε μία σκηνή. Οι καλύτερες ερμηνείες συμβαίνουν όταν απλά... είσαι.» Ο Πλάμερ υποστηρίζει ότι αυτή την οικειότητα με το ρόλο στη βγάζει πάντα ο καλός σκηνοθέτης, ο Φασμπέντερ εξηγεί πώς δε θα μπορούσε να παίξει στο «Shame» αν δεν εμπιστευόταν τόσο τον Στιβ ΜακΚουίν και η Ντέιβις ανατρέπει όλη τη συζήτηση: «οι καλύτερες στιγμές μου συμβαίνουν όταν βγαίνω από τη βολή μου, όταν φοβάμαι...»
Δείτε τη συζήτηση για το πώς πλησιάζουν τους ρόλους τους
Απολαυστική στιγμή όταν ο Κρίστοφερ Πλάμερ ρωτήθηκε για τη συνεργασία του με τον Τέρενς Μάλικ. Αρχικά πολιτισμένα, αλλά αρκετά γρήγορα με πικάντικη περιέργεια και διάχυτο παιχνιδιάρικο... κουτσομπολιό (μόλις αρχίζει ένας, ακολουθούν όλοι) συζητήθηκαν τα χούγια του Μάλικ στο τραπέζι. Οπως π.χ. πώς κόβει τους ηθοποιούς του στο μοντάζ «ψάχνοντας την ποιητική στιγμή».
«Ο Τέρι πρέπει να σταματήσει να τα κάνει όλα και να προσλάβει έναν σεναριογράφο!» δηλώνει απροκάλυπτα ο Κρίστοφερ Πλάμερ. «Γράφει και ξαναγράφει και ξαναγράφει κάτι μέχρι που καταντάει εντελώς δήθεν... Του έγραψα ένα γράμμα και του είπα ότι 'είσαι τόσο βαρετός, πάρε ένα σεναριογράφο επιτέλους!' - και δε θα ξαναδουλέψω ποτέ μαζί του, το ξέρω, δε θα με ξαναπροσλάβει ποτέ!»
Δείτε τον Κρίστοφερ Πλάμερ να δηλώνει ότι δε θα ξαναδούλευε με τον Τέρενς Μάλικ
