«Η αρχική ιδέα ήταν πολύ απλή: να κάνω κάτι διαφορετικό. Να πάρω μια όχι και τόσο γοητευτική μορφή βίντεο και να την μετατρέψω σε κάτι κινηματογραφικό και ελπίζω καλλιτεχνικό. Αυτή η ταινία θα μπορούσε να έχει συμβεί μόνο την τελευταία πενταετία, κυρίως λόγω του γεγονότος πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν πια να γυρίσουν ένα βίντεο με μια φτηνή κάμερα ή με το τηλέφωνο τους. Δεν είναι συχνό φαινόμενο να μπορείς να πεις πως κάνεις μια ταινία που δεν μοιάζει με τίποτα που να έχει γίνει πριν. Η έκπληξη ήταν ότι κάτι που ξεκίνησε ως πείραμα κατέληξε σε μια ταινία που είναι αρκετά "λαϊκή" με κάποιο τρόπο: είναι εύκολο να την κατανοήσεις και να την απολαύσεις, ένα ευχάριστο διώρο στο σινεμά, πράγμα που δεν θα φανταζόσουν πριν την δεις.»
Η πραγματική έκπληξη ήταν πως αυτό που αρχικά ξεκίνησε ως ένα δώρο για τα πέμπτα γενέθλια του YouTube κατέληξε στην καινούρια ταινία του βραβευμένου με Οσκαρ ντοκιμαντέρ (για το «One Day in September» του 1999) σκοτσέζου Κέβιν ΜακΝτόναλντ, ο οποίος θέλησε να «ανεβάσει το ευτελές YouTube βίντεο σε Τέχνη». Αρωγοί του, ο o Ρίντλεϊ Σκοτ στην παραγωγή, ο μοντέρ Τζο Γουόκερ και η ομάδα του που χρειάστηκαν επτά εβδομάδες εντατικού μοντάζ για την ολοκλήρωση του φιλμ και οι 80.000 άνθρωποι που αναγράφονται στους τίτλους τέλους του ως «σκηνοθέτες» της ταινίας.
«Η πραγματική έμπνευση ήταν ένα βρετανικό γκρουπ της δεκαετίας του '30, οι "Τhe Mass Observation Movement". Τα μέλη του ζήτησαν από εκατοντάδες ανθρώπους σε ολόκληρη τη Βρετανία να κρατούν ημερολόγιο από τις ζωές τους για μια μέρα του κάθε μήνα και να απαντήσουν σε μερικές ερωτήσεις. Αυτά τα ημερολόγια εκδόθηκαν σε βιβλία και άρθρα με την πρόθεση να δώσουν φωνή σε ανθρώπους που δεν ανήκαν στην ελίτ και να αποδείξουν το παράδοξο της φαινομενικά βαρετής καθημερινής ζωής».
Οι κανόνες για το «Life in a Day» ήταν απλοί και ήταν στην πραγματικότητα ο εξής ένας : οι συμμετέχοντες θα έπρεπε να στείλουν ένα βίντεο που έχουν τραβήξει στις 24 Ιουλίου του 2010. Οχι την προηγούμενη, ούτε την επόμενη μέρα. Μόνο έτσι θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα ένα κολάζ εικόνων και εμπειριών από μια ημέρα στον πλανήτη.
Το 75% των συμμετοχών προήλθε από όσους έμαθαν για το πρότζεκτ μέσω της ανακοίνωσης στο YouTube, σε εφημερίδες και την τηλεόραση, ενώ το 25% προήλθε από 400 κάμερες που στάλθηκαν σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Οσο για το περιεχόμενο των 80.000 βίντεο που τελικά κατατέθηκαν στην παραγωγή του φιλμ, αυτό υπήρξε μάλλον αποκαλυπτικό: από την πιο εντυπωσιακή λήψη ελεύθερης πτώσης που γυρίστηκε ποτέ μέχρι μια κάμερα τοποθετημένη σε μια λεκάνη τουαλέτας και από τα διαμελισμένα ανθρώπινα μέλη από την έκρηξη μιας βόμβας μέχρι ένα γαλλικό κλειδί που βγαίνει από τα σωθικά ενός ανθρώπου στη διάρκεια μιας εγχείρησης, ο ΜακΝτόναλντ και οι συνεργάτες του βρέθηκαν μπροστά σε μια συλλογή - θρίαμβο της καθημερινής απιθανότητας. «Οτιδήποτε μας φαινόταν πολύ υπερβολικό, ερευνήσαμε αν όντως ήταν αληθινό ή αν όντως κινηματογραφήθηκε εκείνη την ημέρα. Πολλά από τα βίντεο που λάβαμε ήταν ήδη "ανεβασμένα" στο YouTube από δύο χρόνια πριν».
Ξεκινώντας από το πρωινό της 24ης Ιουλίου του 2010 μέχρι και τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας το «Life in a Day» καταγράφει τελικά μια μέρα στον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που μπορείς να ταξιδέψεις στον πλανήτη σερφάροντας στο Ιντερνετ, με τη μια ιστορία να σε οδηγεί στην άλλη. Στο τέλος, οι διαφορές ανάμεσα σε έθνη, θρησκείες, κλίμα και παραδόσεις μοιάζουν απλά με διαφορετικές (και τόσο όμοιες) πλευρές της ίδιας ανθρώπινης κατάστασης.
Το «Life in a Day» έκανε την πρεμιέρα του στο περσινό Φεστιβάλ του Σάντανς, όπου και καταχειροκροτήθηκε, ενώ η ευρωπαϊκή πρεμιέρα του έγινε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Τώρα, και μετά από ένα κύκλο περιορισμένων προβολών σε όλον τον πλανήτη (στην Ελλάδα προβλήθηκε στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας), επιστρέφει στη βάση του: στο YouTube.
Ελεύθερο από δικαιώματα και σε high definition προσφέρεται δωρεάν, με υπότιτλους σε περισσότερες από 26 γλώσσες, έτοιμο με τη σειρά του να μπει και αυτό στη λίστα με τα most viewed βίντεο της ιστορίας της πλατφόρμας. Ενδεχομένως και στη λίστα, αν όχι με τα καλύτερα, τουλάχιστον με τα πιο πρωτότυπα ντοκιμαντέρ της ιστορίας του σινεμά.
Δείτε το παρακάτω και μάθετε περισσότερα στο κανάλι της ταινίας στο YouTube.
