Ως Πρόεδρος του Φ.Κ.Θ., ο Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος των Θεσσαλονικέων, καλείται ν’ αποδείξει κάτι ακόμα: το αν αγαπά το σινεμά κι αν πιστεύει ότι μπορεί έμπρακτα να το βοηθήσει. Η απάντηση είναι ναι και ναι. Διαβάστε παρακάτω τι είπε στο Flix, λίγο πριν τελειώσει το 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Τι σας έκανε να πείτε το ναι στη θέση του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου; Δε φοβηθήκατε ότι βάζετε έναν ακόμη μπελά στο κεφάλι σας; Αντιμετωπίζετε αυτό το πόστο ως απλώς μια θέση κύρους ή λαμβάνετε ενεργά μέρος στις αποφάσεις και θέτετε στόχους;
Ο μόνος λόγος που δέχτηκα να αναλάβω τη θέση του Προέδρου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ήταν ακριβώς επειδή με διαβεβαίωσαν πως ο ρόλος μου δεν θα ήταν διακοσμητικός, αλλά ότι από τη θέση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης θα μπορούσα να συνεισφέρω στην εξυπηρέτηση των αναγκών του Φεστιβάλ. Είναι πράγματι ένας ακόμη μπελάς στο κεφάλι μου, αλλά είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει, από τη μια επειδή μ’ αρέσει ο κινηματογράφος και σε κάθε ευκαιρία βλέπω ταινίες αν και φυσικά αυτό δεν είναι λόγος για να βάλω μπελά στο κεφάλι μου και, από την άλλη, επειδή το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ένας ιστορικός θεσμός της πόλης, μπορεί ν’ αποτελέσει ταυτοχρόνως πόλο έλξης επισκεπτών στη Θεσσαλονίκη που τόσο τους έχουμε ανάγκη, αλλά και πόλο οικονομικής δραστηριότητας, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη τεχνών και επαγγελμάτων πέριξ αυτού και δίνοντας έτσι διέξοδο στους χιλιάδες νέους και ίσως λιγότερο νέους της πόλης που ασχολούνται με πάθος και γνώση με το είδος. Είναι σημαντικό να μπορέσουν να αναπτυχθούν δραστηριότητες και επαγγέλματα της τέχνης ή αν θέλετε της βιομηχανίας του σινεμά γύρω από τον άξονα «Φεστιβάλ». Είναι πολύ σημαντικό, επίσης, να γίνει μια σύσφιγξη των σχέσεων του Φεστιβάλ και της πόλης, με όλα τα συνακόλουθα οφέλη που αυτό ενέχει.
Στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Φ.Κ.Θ., υπάρχει ισχυρή Θεσσαλονικιώτικη παρουσία (κάτι που μοιάζει φυσικό), αλλά μαζί με εσάς τρία από τα επτά μέλη του είναι άνθρωποι του Δήμου, κάτι που ίσως μοιάζει υπερβολή, καθώς το φεστιβάλ δεν είναι "δημοτικό", αλλά εθνικό αν θέλετε, και υπόκειται στο Υπουργείο Πολιτισμου. Εσείς είστε Δήμαρχος, ο Σπύρος Πέγκας Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, ο Φίλιος Στάγκος διευθυντής της δημοτικής τηλεόρασης ΤV100. Αυτή η σύνθεση σας κάνει να νιώθετε πιο σίγουρος ότι θα έχετε υποστήριξη σε δύσκολες αποφάσεις, όπως για παράδειγμα την μεταφορά όλων των λειτουργιών του φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη;
Νομίζω πως η βούληση του Υπουργείου Πολιτισμού ήταν να δώσει ένα στίγμα, επιλέγοντας τη συγκεκριμένη σύσταση του ΔΣ του Φεστιβάλ, το στίγμα, δηλαδή, ότι επιθυμεί να δώσει «Θεσσαλονικιώτικο αέρα» στο Φεστιβάλ, κάνοντας ίσως ένα βήμα πιο κοντά στη μεταφορά πολλών λειτουργιών του στην Θεσσαλονίκη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και το Φεστιβάλ των Καννών έχει μεγάλο γραφείο στο Παρίσι. Αυτό θα πει ότι ένα Φεστιβάλ πρέπει να έχει πάντα μια φυσική παρουσία στο κεντρικό σημείο μιας χώρας και στην συγκεκριμένη περίπτωση στην Αθήνα. Σε κάθε περίπτωση, το ΔΣ απαρτίζεται από ανθρώπους που ξέρουν και θέλουν να προσφέρουν στο Φεστιβάλ, και φυσικά το γεγονός ότι ο Δημήτρης Εϊπίδης, βρίσκεται στη θέση του Διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, δύο διοργανώσεων που απολαμβάνουν διεθνούς κύρους και καταξίωσης, είναι ουσιαστικό για την ανοδική πορεία του.
Σχετικά με τη μεταφορά των λειτουργιών του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη γίνεται πολύς λόγος τελευταία. Δεν κρύβετε ότι είναι κάτι που θέλετε. Σας προβληματίζει καθόλου η πιθανότητα αυτή η μεταφορά να έχει μια σειρά από επιπτώσεις; όπως για παράδειγμα να είναι ένας εύσχημος τρόπος ώστε το Υπουργείο Πολιτισμού να μεταφέρει στο Δήμο την ευθύνη και κυρίως το κόστος της διοργάνωσης; Ή το Φεστιβάλ να μεταμορφωθεί σε μια "τοπική" εκδήλωση, αποκομμένη από το κέντρο των κινηματογραφικών εξελίξεων που καλώς η κακώς είναι η Αθήνα;
Δεν νομίζω πως η μεταφορά των λειτουργιών του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη θα το απομονώσει από τα τεκταινόμενα στον χώρο του κινηματογράφου και της κινηματογραφικής παραγωγής. Μπορεί, όπως λέτε, το «κέντρο» να βρίσκεται στην Αθήνα, ωστόσο και στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μια δυναμική κοινότητα ανθρώπων του χώρου, είτε μιλάμε για απλούς σινεφίλ, για φοιτητές της Σχολής Κινηματογράφου, για σπουδαστές συναφών αντικειμένων σε διάφορες ομάδες και σχολές της πόλης ή και για επαγγελματίες κινηματογραφιστές, οι οποίοι, μάλιστα, αναγκάζονται να κατεβαίνουν στην Αθήνα για να προωθήσουν τη δουλειά τους και τα όνειρά τους. Ας μην μένουμε σε μια επαρχιώτικη αντίληψη. Σήμερα, που η πληροφορία είναι διάσπαρτη και προσβάσιμη από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, που τα νέα Μέσα δίνουν δυνατότητες που μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν ανήκουστες και που η κινητικότητα των ανθρώπων είναι δεδομένη, δεν είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε ότι το Φεστιβάλ θα μεταμορφωθεί σε τοπική εκδήλωση εκτός της πρωτεύουσας. Αντιθέτως, κάτι τέτοιο θα ανοίξει το δρόμο σε όσους εκτός Αθήνας δυσκολεύονταν να βρουν το δρόμο τους προς τον κινηματογραφικό χώρο. Εξάλλου, όπως είπα και πριν, το Φεστιβάλ δεν θα πάψει να έχει μια φυσική παρουσία στο κέντρο.
Ποιος είναι, για σας, ο ρόλος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενός κρατικοδίαιτου οργανισμού, την εποχή της οικονομικής κρίσης; Τι πρέπει να επιτύχει για να έχει αξιοποιήσει τον προϋπολογισμό του;
Κατ’ αρχήν καμιά καλιτεχνική εκδήλωση, όπως π.χ. το Φεστιβάλ, ποτέ και σε καμιά χώρα δεν αυτοχρηματοδοτείται. Μπορούμε σίγουρα να βρούμε τρόπους οικονομικής ενίσχυσης αλλά ποτέ νομίζω δεν θα πάψει να έχει ανάγκη κρατικής χορηγίας.
Μπορείτε να κάνετε έναν πρώτο απολογισμό από τη θητεία σας μέχρι σήμερα στο Δήμο της Θεσσαλονίκης; Ξεκινήσατε πολύ δυναμικά, σχεδόν επιθετικά. Διατηρείτε αυτό το πάθος ή η παρούσα οικονομική κατάσταση και η κρατική δυσκαμψία σας έχουν αναγκάσει να γίνετε πιο διαλλακτικός στις κατά καιρούς «ριζοσπαστικές» απόψεις σας;
Ξεκινήσαμε δυναμικά και συνεχίζουμε δυναμικά, παρά τις δυσκολίες: την γραφειοκρατία, την οικονομική δυσπραγία, και τη γενικότερη κακή κατάσταση που όλοι μας ζούμε καθημερινά. Το πράγμα, όμως, έχει ενδιαφέρον, διότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης μπορεί να είναι ένας οργανισμός που να προσφέρει στον πολίτη υπηρεσίες επιπέδου, καλή εξυπηρέτηση και ίσως ακόμη και να διαμορφώσει τις συνθήκες στην πόλη ώστε οι επαγγελματίες κάθε χώρου να μπορέσουν να δημιουργήσουν προς όφελος των ίδιων αλλά και της πόλης τελικά. Αυτή είναι η προσπάθεια που κάνουμε και σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινούμαστε. Προφανώς και αλλάζουν ρυθμοί και προτεραιότητες μέσα σ’ αυτήν την κρίση που ζούμε. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει η καθημερινότητα γιατί μόνον η καλή λειτουργία της καθημερινής μας ζωής μπορεί να μας στηρίξει και ψυχολογικά στη διάρκεια της κρίσης. Επιπλέον πρέπει να επωφεληθούμε από το γεγονός ότι σε περιόδους κρίσης παίρνει κανείς αποφάσεις ριζικών αλλαγών πράγμα που φυσικά επιδιώκουμε.
