«Βερμίλιο: Η Νύφη του Βουνού» της Μάουρα Ντελπέρο
Στην τρίτη της μεγάλου μήκους ταινία, η Ιταλίδα Μάουρα Ντελπέρο χρησιμοποιεί τις πιο αρχέγονες πρώτες ύλες: τη φύση, τις πεδιάδες, τα οροπέδια, τους γκρεμούς, τους καταρράκτες, τα ψηλά βουνά του Βερμίλιο, ενός μικρού χωριού στις ιταλικές Αλπεις. Επηρεασμένη εμφανώς από την ποιητική σκηνοθετική γραφή σπουδαίων προκατόχων της (Τέρενς Μάλικ, Αντρέι Ταρκόφσκι, Καρλ Ντράγιερ) και έχοντας στο πλευρό της τον διευθυντή φωτογραφίας Μικαΐλ Κρίσμαν (ο οποίος έχει φωτίσει και τις ταινίες του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ «Ελένα», «Η Επιστροφή», «Loveless»), η Ντελπέρο προτιμά να παρατηρεί διακριτικά, να εστιάζει σε όσα έχουν σημασία, να πετάει τα περιττά, να μην πολυλογεί.
Σ' αυτό το ορεινό χωριό, στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μια πολυμελής, φτωχική αλλά και με πλούσιο πνεύμα οικογένεια ζει στους ρυθμούς του χιονιού. Η άφιξη ενός λιποτάκτη γεννά έρωτα, μυστικά και ρήξεις. Η φύση αγκαλιάζει τη νύφη του βουνού, καθώς η ενηλικίωση έρχεται με απώλεια, και η αγάπη δοκιμάζεται σκληρά μέσα στο χρόνο και τη σιωπή.
Best of 2025: Οι ταινίες που δεν χώρεσαν στο Τop-10 του Flix για τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς
Power Points
Η δύναμη της έκπληξης. Μια μικρή, βουκολική ταινία, από μια σκηνοθέτη λίγο γνωστή σ' εμάς, αναπτύσσει τέτοιο λυρισμό, τόση συναισθηματική νοημοσύνη και σχεδόν αόρατη τεχνική μαεστρία που κερδίζει αυτόματα την αγάπη του θεατή. Η έμφαση που πέφτει όχι σε κραυγαλέες σκηνές, αλλά σε βλέμματα, μικροστιγμές, κλεφτές, ανεπαίσθητες κινήσεις, εναλλάσσοντας την προσοχή μεταξύ προσώπων και φύσης σαν ν' ανήκουν σε ένα είδος - γιατί το Βερμίλιο είναι ο κεντρικός ήρωας της ταινίας.
Θα μείνει κλασικό
Εκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, είναι υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσης Ταινίας. Κι όλ' αυτά με την απλότητα ενός Μπέλα Ταρ και με την ευαισθησία μιας γυναίκας δημιουργού με πρωτοφανές ένστικτο δικαιοσύνης απέναντι στους χαρακτήρες της. Η πιο αξιαγάπητη ταινία της χρονιάς, που έκανε τον λιγότερο δυνατό... θόρυβο.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Πιέτρο + Λουτσία. Ο Σικελός λιποτάκτης μαθαίνει να γράφει και να σχεδιάζει μια καρδιά.
Γράψαμε στο Flix
Η Ιταλίδα σκηνοθέτης Μάουρα Ντελπέρο, στην τρίτη της ταινία, αποδεικνύει πώς κανείς μπορεί να αφηγηθεί μεστά, συγκροτημένα και πειθαρχημένα μία ιστορία πολλαπλών χαρακτήρων, χωρίς να χάνεσαι και, κυρίως, χωρίς χάνεις τη συναισθηματική σου σύνδεση με κάθε έναν από αυτούς. Να κάνει πολιτικό, κοινωνικό και ιστορικό σχόλιο, χωρίς το βλέμμα να απομακρύνεται στιγμή από την προσωπική ιστορία μίας μόνο οικογένειας. Να διατηρήσει μία γοητευτική απλότητα, μία γαλήνια ησυχία, μία αφαιρετική αφήγηση, ενώ στην ουσία το αποτέλεσμα είναι μεστό, εμβριθές, μεγαλειώδες.»
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix
Και κάτι ακόμα
Η Μάουρα Ντελπέρο μάς ξεναγεί στο Βερμίλιο (της), σε μια συνέντευξη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Τορόντο:
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2025;
Best of 2025: Αναζητήστε στο ειδικό τμήμα του Flix τα αγαπημένα της χρονιάς από τους αγαπημένους της χρονιάς. Οι λίστες με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς από Ευρώπη και Αμερική και όλα όσα αφήνει πίσω της η κινηματογραφική χρονιά που φτάνει στο τέλος της
