H Ελενα Δημητρακοπούλου συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 34ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, στο τμήμα Μυθοπλασίας, με την ταινία «Αμπάριζα για Απόδραση». Η Ελενα γεννήθηκε στην Αθήνα. Από τον καιρό που σπούδαζε στη σχολή Σταυράκου, στο τμήμα σκηνοθεσίας, ξεκίνησε να δουλεύει σε ελληνικές και όχι μόνο παραγωγές, τις περισσότερες φορές ως script coordinator και βοηθός σκηνοθέτη. Μ’αυτήν την ταινία προσπαθεί ν’ανακαλύψει τα μεγάλα μυστήρια της κωμωδίας, μπας και βρει την αμπάριζα για ζωή, προ και μετά κρίσης....
Φιλμογραφία 2003 «Μυστικά της Πόλης» (μυθοπλασία, 13'), 2006 «Ζαφείρης» (μυθοπλασία, 19')
Γνωριμία με την Ελενα Δημητρακοπούλου
Περίγραψέ μας με 25 λέξεις την ταινία σου.
Μυθοπλασία, 35mm, χρώμα, 18’, 2011, «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή... ή αλλιώς, παίρνω αμπάριζα και βγαίνω... Μήπως, φτου ξελεφτερία»
Πόσο σημαντικό είναι το φεστιβάλ της Δράμας για το ξεκίνημα ενός σκηνοθέτη;
Οι ταινίες κάνουν τους κινηματογραφιστές και όταν υπάρχουν ταινίες γίνονται φεστιβάλ. Πότε είδατε ένα φεστιβάλ να δημιουργεί μία ταινία? Οι γιορτές υπάρχουν για να χαίρεται ο κόσμος τη δημιουργία που πηγάζει από τον κόσμο.
Πώς θα βαθμολογούσες την κρατική υποστήριξη στους νέους κινηματογραφιστές;
Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι η εξής μία: το ΜΙΚΡΟΦΙΛΜ της ΕΡΤ. Αδυνατώ να βαθμολογήσω το χέρι που μου παρέχει τη μοναδική δυνατότητα να θέλετε να διαβάσετε τις σκέψεις μου εδώ. Χωρίς αυτό, δεν θα ήμουν εδώ.
Τι ρόλο πιστεύεις ότι μπορεί να παίξει η μικρού μήκους ταινία στην πρόσφατη «άνθιση» του ελληνικού κινηματογράφου;
Θυμάμαι τη «βροχή» του Σύλλα Τζουμέρκα, με τον οποίο φοίτησα στην ίδια σχολή. Εκείνος δεν το θυμάται αλλά έχω δουλέψει και με το Γιώργο Λάνθιμο, του έφτιαχνα καφέ ένα φεγγάρι... Η «ιστορία 52» ήταν σαν ένα όνειρο από το οποίο ξύπνησα και κοίταζα τον κόσμο με άλλα μάτια. Πέρσι ήμουν βοηθός στην «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι, γνωριστήκαμε όταν εκείνος μόνταρε το «Υγραέριο» κι εγώ το «Ζαφείρη». Ανθρωποι κάνουν ταινίες και θέλω να πιστεύω ότι τις κάνουν για ανθρώπους, πέρα από την προσωπική τους «αδυναμία» να εκφραστούν αλλιώς.
Ποιοι είναι οι τρόποι για να φτάσει η μικρού μήκους ταινία στο κοινό της;
Η πρώτη μου μικρού μήκους ταινία πήρε το σπουδαστικό βραβείο το 2003 και ταξίδεψε με το πρόγραμμα «Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει», έτσι με πήρε τηλέφωνο μια φίλη από τη Νάξο να με ρωτήσει αν έχω κάνει ταινία... Χτες το βράδυ, το θεατράκι στο Στρέφη γέμισε από ευρύτερη ομάδα φίλων που μαζεύτηκαν να δουν μικρού μήκους. Οσες περισσότερες αφορμές βρίσκουμε για να συναντιόμαστε και να επικοινωνούμε, τόσο θα ανακαλύπτουμε τα θέματα που υπάρχουν δίπλα μας, αρκεί να αλλάξουμε γωνία λήψης για να τα δούμε.
Το μέγεθος μετράει;
Αν μια ιστορία έχει πολλές παραμέτρους και χρειάζεται κάποιος χρόνο να τη διηγηθεί, ναι, το μέγεθος μετράει. Εχω όμως δει μικρού μήκους ταινίες σε φεστιβάλ που τις ζήλεψα πολύ, που ήταν 3, 5 ή 7 λεπτά αντίστοιχα. Οι ταινίες του Κριστόφ Κισλόφσκι που είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες, διαρκούσαν κάτι παραπάνω από μία ώρα…
H ταινία
Αμπάριζα για Απόδραση / Σκηνοθεσία: Ελενα Δημητρακοπούλου Σενάριο: Εφη Γαβρήλου Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ηλίας Αδάμης Σκηνογραφία: Ανδρομάχη Αρβανίτη Κοστούμια: Τριάδα Παπαδάκη Μοντάζ: Μάνος Πατεράκης και Δημήτρης Μέρας Μουσική: Bad Mathematics Sound Designers: Χρήστος Γούσιος, Αρης Αθανασόπουλος Ηχοληψία: Νίκος Παπαδημητρίους Παραγωγή: ΕΡΤ Α.Ε., Ekso Productions, Ελενα Δημητρακοπούλου Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς, Νικόλ Κοκκίνου, Ελένη Τζώρτζη, Μάκης Παπαδημητρίου, Ελευθερία Γεροφωκά, Νίκος Ζωιόπουλος, Μαρία Μπρανίδου, Μαρία Σιδέρη, Λιάνα Καρριέρε-Οικονομίδου
Δείτε φωτογραφίες από την ταινία «Αμπάριζα για Απόδραση» (και τη σκηνοθέτη της) στο gallery.
Ενα βήμα πίσω... Το 2003 η Ελενα Δημητρακοπούλου κέρδισε το Σπουδαστικό βραβείο στο φεστιβαλ της Δράμας με την ταινία της «Μυστικά της Πόλης». Μπορείτε να τη δείτε ολόκληρη εδώ.
Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.
