H ταινία
Eνας μεσήλικας άντρας, στο διάλειμμα μιας κανονικής μέρας, μιλάει στο τηλέφωνο με τη μητέρα του. Eνας ξένος εμφανίζεται και του ανακοινώνει εντελώς αναπάντεχα όσο και φριχτά νέα, που θα αλλάξουν τον ίδιο και την αντίληψή του για την πραγματικότητα με κωμικοτραγικό τρόπο.
Ο σκηνοθέτης
Ο Θέμος Σκανδάμης γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο Ε.Κ.Π.Α. και θέατρο στο Ν.Ε.Θ. Γιώργου Αρμένη. Ασχολείται με τη μυθοπλασία και την αφήγηση μέσα από το θέατρο και το τραγούδι από το 2006, ως συνθέτης - στιχουργός αλλά και ως performer. Εχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως η Μάρθα Φριντζήλα, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Εχει κυκλοφορήσει πολυάριθμα άλμπουμ με τραγούδια και έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και εικαστικές performance. Το «Womb» είναι η πρώτη του ταινία.
Δισκογραφία
Μακροβούτι (Καθρέφτης, 2008)
Η Μάρθα Φριντζήλα τραγουδάει Θέμο Σκανδάμη (Lyra, 2011)
Θ (Εκκρεμές, 2013)w
Το σπίτι μου (MLK, 2017)
Χειμερία Νάρκη (Μικρός Ερωτικός, 2019)
Εχει φύγει το παιδί (single) (Aby Normal, 2021)
Η άνοιξη που θα ‘ρθει (2022)
Μουσική για το θέατρο
Amusementorium
Εικαστικός: Σπύρος Αγγελόπουλος
ANTI | Athens Biennale (2018)
Η σημασία να είσαι σοβαρός
Ομάδα Νοσταλγία
RABBITHOLE (2019-2020)
Μακμπέθ
Ομάδα Νοσταλγία
RABBITHOLE (2020-2021)
Το τέλος της μικρής μας πόλης
Ρέον ΑΜΚΕ
RABBITHOLE (2022)
ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ Ιωαννίνων (2023)
Ταινίες
Womb (2023)
σενάριο - σκηνοθεσία
5 ερωτήσεις για το «Womb»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Το θέμα δεν είναι αρκιβώς κάτι που επέλεξα, αλλά αντιστρόφως εκείνο με επέλεξε και επίμονα μου ζήτησε να έρθει στο φως. Η μικρή αυτή ιστορία είναι μία χιουμοριστική παραλογή για το ακατανόητο του θανάτου, ένας κωμικός εφιάλτης. Λέμε ιστορίες, τραγούδια, κάνουμε ταινίες κ.λ.π προσπαθώντας να πούμε αυτό που δε λέγεται. Να δώσουμε μορφή και χώρο σε κάτι ασυγχώρητο. Η ανάγκη μπορεί να είναι η ίδια ακριβώς που μας οδηγεί να αφηγούμαστε τα όνειρά μας. Απλώς επειδή πρόκειται για τέχνη, φροντίζουμε να αφηγηθούμε με τρόπο όσο το δυνατόν ελκυστικότερο και πειστικότερο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Το «Womb» είναι η πρώτη μου ταινία. Οπότε τις προκλήσεις του να είναι κανείς σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα λίγο τις έχω συναντήσει. Ωστόσο υποθέτω πως είναι οι ίδιες με άλλα καλλιτεχνικά πεδία στα οποία έχω εργαστεί (θέατρο, μουσική). Και πάντα η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να καταφέρεις να παραμείνεις πιστός στα φαντάσματά σου, ενώ προσπαθείς να τα φέρεις στο φως, και ταυτόχρονα να επικοινωνήσεις με τον κοινωνικό και οικονομικό σου περίγυρο, ώστε να μπορέσουν να γίνουν αντιληπτά τα σχέδιά σου και να υλοποιηθούν. Είναι περίεργη ασχολία και ζωή το να βουτάς στο χάος και να βγάζεις μορφές.
Με εξέπληξε απολύτως θετικά η διαθεσιμότητα, η εργατικότητα και η ικανότητα των συνεργατών μου. Οχι γιατι δεν τους το 'χα που λένε, απλώς γιατί είναι πάντα μαγικό να βλέπεις να συστρατεύνται, και να πολλαπλασιάζονται δια της συστράτευσης αυτής, δυνάμεις πολύ πέραν των δικών σου, προκειμένου να επιτευχθεί ένα - μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία - όραμα. Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος που αποκόμισα από αυτή την απόπειρα: Η εμπειρία ενός - μικρού ή μεγάλου δεν έχει σημασία - συλλογικού θαύματος.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Αίθουσες και πάλι αίθουσες. Ωστόσο η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία. Το σινεμά, ανεξάρτητα από το μήκος της ταινίας, είναι για μένα συνδεδεμένο με την αίθουσα και την τελετουργία της. Με την αδιαμφησβήτητη κυριαρχία της πλατφόρμας και το κλείσιμο πολλών αιθουσών φαίνεται να κλείνει ένας κύκλος. Ωστόσο μιλάμε για μία νεαρή σε σχέση με τις άλλες τέχνη, που δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο και σε ποια κατεύθυνση μπορεί να εξελιχθεί. Στη δική μου ζωή πάντως το «πάω σινεμά» από το «βλέπω μια ταινία» έχει μεγάλη διαφορά. Η αίθουσα είναι και ήταν πάντα για μένα ένα ειρηνικό καταφύγιο, όπου το κοινό συλλογικά, και ο καθένας ατομικά, συναντιέται με την πιο αθώα του εκδοχή. Η ατομική και κατ’ οίκον θέαση είναι μία τελείως διαφορετική εμπειρία. Ωστόσο εδώ ανοίγει και μία πολύ μεγάλη κουβέντα για την εξατομίκευση της ζωής συνολικότερα, στην οποία μάλλον δεν επαρκεί ο χώρος να επεκταθώ.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας είναι αντικειμενικά ένα από τα σημαντικότερα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, και είναι χαρά και τιμή μου μεγάλη που επιλέχθηκα και συμμετέχω με την πρώτη μου ταινία σ’ αυτό. Το να συνεχίζεται επί τόσα χρόνια ένας θεσμός σαν το Φεστιβάλ Δράμας και να δίνει φωνή σε τόσους κινηματογραφιστές σημαίνει πως υπάρχει ανάγκη αλλά και φροντίδα για τις μικρού μήκους ταινίες. Το ίδιο και οι επιτυχίες στο διεθνές τοπίο που αναφέρετε. Να επιχειρήσω εδώ και μία σύνδεση με τη λογοτεχνία στην οποία ανέκαθεν στη χώρα μας ανθούσε η μικρή φόρμα, το διήγημα δηλαδή σε όλες του τις εκδοχές. Εχει πολλά κοινά η μικρού μήκους ταινία με το διήγημα νομίζω.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Ισως είναι ο διαυγέστερος τρόπος να ερχόμαστε σε επαφή με την ανεξερεύνητη χώρα των ονείρων.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Womb»:
Womb | Παίζουν: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Αρης Τρουπάκης | Σκηνοθεσία - σενάριο: Θέμος Σκανδάμης | Διεύθυνση φωτογραφίας: Χριστίνα Μουμούρη | Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξης Χατζηγιάννης | Μοντάζ: Μάνος Μακρυγιαννάκης | Colorist: Αγγελος Μάντζιος - Metapost | Μουσική: Here, Dragon | Μίξη / Sound design: Γιάννης Σκανδάμης | Ηχοληψία: Στέφανιος Ευθυμίου | Ενδυματολόγος: Ιωάννα Αλεξοπούλου | Τίτλοι: Ολυμπία Βλασσοπούλου
