Η ταινία
Η Σάντυ είναι τριάντα, απόφοιτος δραματικής σχολής, έχει άσθμα και σήμερα το βράδυ έχει παράσταση. Μέχρι τότε έχει να διδάξει yoga, να δουλέψει ως κλόουν και να πάει και σε μία οντισιόν. Σε αυτήν την εξίσωση προσπαθεί να βρει και λίγο χώρο για τον Σπύρο, το αγόρι της.
Ο σκηνοθέτης
Ο Αλέξης Κουκιάς-Παντελής είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηχολήπτης κινηματογράφου. Εχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Σκηνοθεσία Κινηματογράφου από το Screen Academy Scotland του Εδιμβούργου. Εχει σκηνοθετήσει επτά μικρού μήκους ταινίες, οι οποίες έχουν ταξιδέψει και διακριθεί σε διεθνή φεστιβάλ μεταξύ των οποίων τα Aesthetica SFF, BUFF Malmö Filmfestival, Tiranna IFF, SCHLiNGEL IFF και Tres Court IFF. Η μικρού μήκους ταινία του «After Noon» βραβεύτηκε στις 27ες Νύχτες Πρεμιέρας με τα βραβεία Καλύτερης Γυναικείας και Ανδρικής Ερμηνείας. Ως ηχολήπτης έχει εργαστεί σε ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ που έχουν ταξιδέψει σε μερικά από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ κινηματογράφου του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των: Φεστιβάλ των Καννών, Βενετίας, Λοκάρνο και Sundance. Έχει εργαστεί ως ηχολήπτης (2nd unit) και πρώτος βοηθός ηχολήπτη στις παραγωγές για την Amazon «Killer Heat» και «Jack Ryan: Season 3» καθώς και ως music coordinator στην παραγωγή της Playtone και ΗΒΟ Films «My Big Fat Greek Wedding 3».
5 ερωτήσεις για το «Αερολίν»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
H ιδέα του Αερολίν εμφανίστηκε κάπου το 2018, ενώ δουλεύαμε μαζί με τον φίλο και συνεργάτη Παναγιώτη Παπαγιαννόπουλο. Ξεκίνησε σαν μια δημιουργική ανάσα. Μια ταινία που σκεφτόμασταν να γυρίσουμε μια παρέα φίλων μεταξύ μας. Αν και δεν την προχωρήσαμε τότε μόνοι μας, έγινε ένα πρώτο draft από τον Μιχάλη Mαθιουδάκη, το οποίο και συνεχίσαμε να εξελίσσουμε μέσα στα χρόνια. Η ιστορία μιλάει για τις δυσκολίες του να παραμένει μία ηθοποιός (και μία/ένας καλλιτέχνης γενικότερα) παραγωγική κόντρα σε μια δυσχερή καθημερινότητα, τον φόβο ότι μεγαλώνοντας ίσως έχει ήδη χάσει το καράβι, καθώς και τη δύναμη που αντλεί από τους ανθρώπους γύρω της, ακόμη και αν πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικοί είναι για αυτήν.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Πιστεύω πως η μεγαλύτερη πρόκληση είναι οι συνεχείς δυσκολίες και απογοητεύσεις με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος. Η έλλειψη πόρων και ο μεγάλος ανταγωνισμός στην εύρεση χρηματοδοτήσεων και στην φεστιβαλική προώθηση των ταινιών, απαιτεί υπομονή και γερό στομάχι. Η μεγαλύτερη δυσκολία στο «Αερολίν» ήταν η μεγάλη αναμονή από την πρώτη γραφή της ταινίας μέχρι και την υλοποίηση της. Η διαδικασία χρηματοδότησης μας πήρε σχεδόν τέσσερα χρόνια και όταν βρεθήκαμε έτοιμοι να την γυρίσουμε έπρεπε να βρω έναν τρόπο να ξανασυνδεθώ με την ουσία του σεναρίου μας. Σίγουρα η μεγαλύτερη χαρά ήταν όταν βρέθηκα πρώτη μέρα στο σετ, περιτριγυρισμένος από συναδέλφους, που είχαν έρθει έτοιμοι να κάνουν την ταινία μας πραγματικότητα.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Μπορεί οικονομικά να έρχονται αντιμέτωπες οι αίθουσες και οι πλατφόρμες, όμως όσον αφορά τον θεατή αποτελούν μία ξεχωριστή εμπειρία. Σίγουρα οι αίθουσες είναι ο φυσικός χώρος του κινηματογράφου και προσφέρουν μια εμπειρία όσο πιο κοντά γίνεται στις προθέσεις των δημιουργών. Οι πλατφόρμες και το streaming όμως είναι εδώ και έχουν κάνει πιο εύκολα προσβάσιμη από ποτέ την τέχνη του σινεμά. Σίγουρα μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν ώστε να φέρουν σε επαφή το ευρύ κοινό με την φόρμα της μικρού μήκους ταινίας.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Είναι η τέταρτη συμμετοχή μου στο Φεστιβάλ Δράμας και νομίζω πως δεν θα πρωτοτυπήσω σε αυτή την απάντηση. Η Δράμα αποτελεί ένα σταθμό από τον οποίο περνάνε οι περισσότεροι νέοι Έλληνες κινηματογραφιστές, ένα κομβικό σημείο συνάντησης των κινηματογραφικών συντελεστών και μια γεύση για το τι έρχεται στο μέλλον. Οι συνεχείς επιτυχίες από την άλλη δείχνουν το υψηλό επίπεδο των νέων δημιουργών και τεχνικών της χώρας μας. Αυτές οι επιτυχίες όμως, χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη κινδυνεύουν να μην έχουν την εξέλιξη που τους αναλογεί.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί…
...ποιος μπορεί να αντισταθεί σε μια εμπειρία που τον γεμίζει συναισθήματα;
