Η ταινία
Ο Αντρέας πρέπει να προσέχει το σπίτι και το σκύλο του αφεντικού. Το σκυλί είναι άγριο. Το σπίτι πολυτελές. Οι συνάδελφοι από το εργοστάσιο ζηλεύουν. Ο γείτονας από δίπλα παραμονεύει. Το σκυλί λέγεται Λέμπεν. Το σκυλί έχει τα δικά του σχέδια.
Ο σκηνοθέτης
Ο Μάνος Παπαδάκης γεννήθηκε το 1985 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε οικονομικά στη Θεσσαλονίκη και κινηματογράφο στην Αθήνα όπου τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται ως σεναριογράφος-παραγωγός. «Το Νόημα του Αυγούστου» είναι η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά. Επιλέχθηκε στο 3ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
4 ερωτήσεις για το «Νόημα του Αυγούστου
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Ξεκίνησα από το χώρο της παραγωγής και μεταπήδησα σε αυτόν του σεναρίου. Μπροστά στο λευκό χαρτί ένιωθα μεγάλη ασφάλεια. Μετά όμως έκανα ένα μπέμπη που τα άλλαξε όλα. Το σενάριο πια μου φαινόταν πολύ μοναχική διαδικασία. Ηθελα να γίνω μπαμπάς συνεργείου και ηθοποιών. Πολύ συχνά γινόμουν και παιδί τους. Ηταν υπέροχα.
Η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη από το διήγημα του Χρήστου Οικονόμου «Το δέσιμο των σωμάτων» από τη συλλογή διηγημάτων «Κάτι θα γίνει θα δεις». Το διήγημα έχει ένα υπέροχο ανοιχτό τέλος. Ξεκίνησα να το διασκευάζω με την υπόθεση, «τι θα γινόταν αν το τέλος του διηγήματος ήταν η αρχή μιας ταινίας»; Οσο προχωρούσα με τη διασκευή ανακάλυπτα όλο και περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου. Κλισέ, αλλά τελικά φάνηκε πως η ιστορία διάλεξε εμένα και όχι το αντίστροφο.
Νιώθω πολύ άβολα να μιλάω για κάτι δικό μου. Στον υποψήφιο θεατή θα έλεγα «Ελα, μπες στο σινεμά να δεις τη ταινία και μετά πάμε για μπύρες».
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα;
Είσαι ερωτευμένος με τη πιο δύστροπη και αλλοπρόσαλλη γκόμενα/γκόμενο της τάξης. Οι φίλοι σου σου λένε να ξεκολλήσεις, το τυπάκι είναι καμένο χαρτί. Εσύ τους αγνοείς, ψιθυρίζεις από μέσα σου: Σημασία έχει ν’ αγαπάς.
Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Θα έπρεπε να γεμίσω πολλές σελίδες για να απαντήσω πλήρως στην ερώτηση. Ηταν η πρώτη μου σκηνοθετική δουλειά. Μπήκα και βγήκα άλλος άνθρωπος. Εκανα φίλους, έμαθα τον εαυτό μου. Ερχόμουν από το σενάριο και δεν ήμουν σίγουρος αν θα μου καθόταν καλά όλο αυτό. Τώρα πάει κόλλησα, ανυπομονώ να κάνω την επόμενη ταινία και μετά την επόμενη και την επόμενη... Πιο πολύ κρατάω όλους τους φίλους που κάναμε την ταινία μαζί. Το πιο ωραίο πράγμα στον ελληνικό κινηματογράφο είναι το πόσο πολύ δίνονται στην κάθε ταινία οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτήν.
Η ταινία σας θα κάνει «πρεμιέρα» εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά και πώς θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την ταινία σας υπό το πρίσμα της υγειονομικής κρίσης;
Τείνουμε να σκεφτόμαστε το τώρα και τους εαυτούς μας ως το κέντρο του σύμπαντος. Στη πραγματικότητα δεν είμαστε παρά ένας κόκκος άμμου στην τεράστια παραλία της ιστορίας της γης. Η υγειονομική κρίση θα περάσει. Το σινεμά θα βρει το δρόμο του και θα φυτρώνει όπου και να το φυτέψεις, είναι η ναυαρχίδα του storytelling μας.Όσοι έχουμε κάνει ταινίες αυτή τη περίοδο σίγουρα θα πληγωθούμε, θα τις δει λιγότερος κόσμος, σε χειρότερες συνθήκες, με περίεργη ψυχολογία, θα χάσουμε λίγο από το ευ ζην που ονειρευόμασταν όταν τις ετοιμάζαμε. Δε βαριέσαι, καλά να είμαστε να κάνουμε και τις επόμενες. Η συλλογική εμπειρία του σινεμά θα επιστρέψει. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης νομίζω πως είναι λάθος να προσπαθούμε να δούμε τα πάντα υπό το πρίσμα της συγκεκριμένης επικαιρότητας. Η ταινία έγινε πριν τον κορωνοϊό. Πραγματεύεται οικουμενικά και διαχρονικά ζητήματα. Γιατί να πρέπει να τη συσχετίσει κάποιος με την πρόσφατη υγειονομική κρίση; Δεν είναι τα πάντα κορωνοϊός. Μάλιστα είναι πολύ σημαντικό (για να μην τρελαθούμε) να λέμε ξανά και ξανά στο κεφάλι μας «Δεν είναι τα πάντα κορωνοϊός! Δεν είναι τα πάντα κορωνοϊός!».
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι περιμένετε από τη νέα διεύθυνσή του και τι έχετε να προτείνετε για την βελτίωσή του;
Το Φεστιβάλ Δράμας είχε κάποιες χρόνιες παθογένειες που ήταν γνωστές εδώ και καιρό. Η νέα διεύθυνση μέχρι τώρα δείχνει να διορθώνει τα κακώς κείμενα όπου αυτά υπήρχαν. Η επιλογή των προσώπων, η μείωση των ταινιών στο εθνικό διαγωνιστικό, όλα βγάζουν προς τα έξω μια αίσθηση υγείας.
Οσον αφορά το τελευταίο σκέλος της ερώτησης νομίζω πως δεν είναι τώρα ώρα για προτάσεις. Ας αφήσουμε τους ανθρώπους να δουλέψουν και κάνουμε τον απολογισμό μετά. Είμαι σίγουρος ότι και οι ίδιοι θα έχουν χιλιάδες ιδέες στο μυαλό τους.
Το Νόημα του Αυγούστου | Σενάριο-σκηνοθεσία: Μάνος Παπαδάκης | Παραγωγός: Γιώργος Πατεράκης – Post room | Cast: Παύλος Ιορδανόπουλος, Βασίλης Βασιλάκης, Φώτης Λαζάρου, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Γιάννης Μάνθος, Αργύρης Γκαγκάνης, Μαίρη Μηνά | Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Φρέντζος GSC | Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης | Casting: Σωτηρία Μαρίνη, Σοφία Δημοπούλου, Φραγκίσκος Ξυδιανός | Ηχητικός σχεδιασμός: Βάλια Τσέρου | Μίξη ήχου: Κώστας ΒαρυμποπιώτηςΗχοληψία: Σίμος Λαζαρίδης | Σκηνογραφία: Σταύρος Λιόκαλος, Χριστίνα Ραφτοπούλου | Μακιγιέζ: Δώρα Νάζου | Ενδυματολόγος: Κωνσταντίνα Μαρδίκη | Εκπαιδευτής σκύλων: Ηλίας Κανέλλος | Special Make-up fx: Προκόπης Βλασερός | Make-up fx assistant: Μαρία Στάικου | Βοηθός σκηνοθέτη: Νικολέτα ΛεούσηScript supervisor: Έλενα Παπασταύρου | Οργάνωση παραγωγής: Ιωάννα Πετεινάκη-Πετειναράκη | Διευθυντής παραγωγής: Μανώλης Κριτσωτάκης | Βοηθός διευθυντή παραγωγής: Κυριάκος Κόλλιας | 1ος βοηθός κάμερας: Dragan Nikolic | 2ος βοηθός κάμερας/DIT: Νεφέλη Ντακοζούδη | Επιπλέον κινηματογράφηση: Dragan Nikolic, Νίκος Ζιώγας, Μάνος Παπαδάκης | Tίτλοι: Karina Shabanova | Αφίσα: Fish Flyers | Συμπαραγωγοί: ΕΡΤ Α.Ε., E.K.K., White Balance, Μάνος Παπαδάκης
