Η ταινία
Μέσα τις δεκαετίας του ’60. Ένα ραντεβού ανάμεσα στον Σπόρο και στην Μόλλυ, το κορίτσι των 6 με 8 από τα χρόνια της εφηβείας του. Μία συνάντηση που θα φέρει στην επιφάνεια χαμένα όνειρα και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Ένας γλυκόπικρος αποχαιρετισμός σε μια ολόκληρη εποχή.
Ο σκηνοθέτης
Ο Ευθύμης Μιχελουδάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1987. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα. Από το 2006 μέχρι και σήμερα έχει εργαστεί ως script supervisor και διευθυντής παραγωγής στον χώρο του κινηματογράφου και της διαφήμισης.
Φιλμογραφία
- Don’t You Forget About Me (2010) 8’
- Μόλλυ 6 με 8 (2018) 18’
4 ερωτήσεις για τo «Μόλλυ 6 με 8»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Το κύκνειο άσμα του Νίκου Νικολαϊδη «Μια Στεκιά στο Μάτι του Μοντεζούμα». Το διάβασα και μέσα σε όλες αυτές τις νοσταλγικές ιστορίες που περιγράφει ο συγγραφέας, υπήρχε ένα σημείο του βιβλίου που έπρεπε να το κινηματογραφίσω για να ξορκίσω μια προσωπική μου ιστορία. Μου πήρε βέβαια κάποια χρόνια για να βρω τα χρήματα και να την γυρίσω, αλλά όποιος κάτσει μέχρι το τέλος στην αίθουσα θα καταλάβει πως μάλλον το έλυσα το ξόρκι. Εύχομαι βέβαια από κάπου εκεί ψηλά , να έριξε και καμιά ματιά ο Νικολαϊδης.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σε έναν υποψήφιο θεατή;
Μια συνάντηση ανάμεσα σε ένα αγόρι και ένα κορίτσι που ίσως έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πριν. Ισως και όχι.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Είμαι 31 και από τα 19 μου έχω σταματήσει να κάνω οποιαδήποτε άλλη δουλειά που δεν έχει σχέση με το γύρισμα. Ο μέσος εργαζόμενος Έλληνας θεωρεί ότι το σινεμά στη χώρα μας είναι περισσότερο χόμπι παρά επάγγελμα, αγνοώντας πως πριν κάποια χρόνια αυτό που ο ίδιος αναφέρει «παλιές ελληνικές ταινίες» ήταν μια ολόκληρη βιομηχανία με τις εταιρείες του Φίνου, του Καραγιάννη και πόσων άλλων ακόμα να ζουν εκατοντάδες οικογένειες. Μπορεί βέβαια αυτή η βιομηχανία να μίκρυνε , να άλλαξε όνομα και με τα χρόνια να βαφτίστηκε «Νέος Ελληνικος Κινηματογράφος» και πρόσφατα να το ξανάλλαξαν σε «Greek weird wave», εγώ όμως το ονομάζω δουλειά. Οπότε δεν θα σας απαντήσω πως είναι, ή τι κρατάω από την εμπειρία, θα σας πω ότι απλώς έκανα την δουλειά μου, που αγαπάω πολύ.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα υπέρ και ποια τα κατά του; Θα προτείνατε κάποιες κινήσεις προς τη βελτίωσή του;
Κάποτε οι ταινίες για να ολοκληρωθούν, χρειαζόντουσαν λίγα χιλιάρικα ακόμα για την τελική κόπια. Οπότε φυσιολογικό ήταν, ο αριθμός των ταινιών που συμμετέχουν στο φεστιβάλ να ήταν ο μισός σε σχέση με αυτόν των τελευταίων ετών. Απ΄την άλλη βέβαια με το ψηφιακό μέσο να εξελίσσεται έχουμε δει ότι το επίπεδο έχει ανέβει. Ελπίζω άμεσα να βρεθεί μια μέση λύση σε αυτό. Για το τέλος, τι άλλο να σημαίνει για μένα, πέρα από το μια εβδομάδα γεμάτη σινεμά από νέα μυαλά.
Info
Lab director of operations : Γιώργος Παϊδας / Lab supervisor : Σωκράτης Ζωίδης / Colorist : Άγγελος Μπάλλας / Σχεδιασμός τίτλων – Αφίσα : Κωνσταντίνος Νησίδης / Διεύθυνση Παραγωγής : Γιώτα Ζήση / Βοηθοί Σκηνοθέτη: Χρύσανθος Μαργώνης,Τάκης Παπαναστασίου / Μακιγιάζ : Ιωάννα Λυγίζου / Ήχος: Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος / Σκηνικά –Κοστούμια: Έλενα βαρδαβά / Σχεδιασμός - Μίξη Ήχου : AUX / Μουσική : Γιώτης Παρασκευαϊδης / Φωτογραφία: Αντώνης Κουνέλλας / Μοντάζ: Στάμος Δημητρόπουλος /Εκτέλεση Παραγωγής : Mίνα Ντρέκη / Executive Producer : Θεοδώρα Βαλεντή / Παραγωγή : Φαίδρα Βόκαλη / Μία παραγωγή της marni films με την υποστήριξη του ΕΚΚ / Βασισμένο στο βιβλίο του Νίκου Νικολαϊδη «Μια Στεκιά στο Μάτι του Μοντεζούμα» / Ηθοποιοί : Χάρης Φραγκούλης, Σοφία Κόκκαλη, Κατερίνα Ζησούδη / Σενάριο – Σκηνοθεσία : Ευθύμης Μιχελουδάκης.
