Η ταινία
Η Ελλη, χειρουργός, πιέζεται από τη Σοφία να κάνει μια παράνομη επέμβαση στη μικρή κόρη της. Αρχικά, αρνείται να κάνει κάτι τόσο αντίθετο στα πιστεύω της, αλλά καθώς η Σοφία επιμένει, η Ελλη βρίσκεται σε δίλημμα και προσπαθεί να βρει μια συμβιβαστική λύση, προστατεύοντας το μικρό κορίτσι και όσους εμπλέκονται.
H σκηνοθέτης
Η Βαγγελιώ Σουμέλη εργάστηκε ως ερευνήτρια στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, με εξειδίκευση στην ισότητα ευκαιριών μεταξύ γυναικών και αντρών στην εργασία, σε διάφορες χώρες (Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρο). Από το 1997 μέχρι το 2016 διετέλεσε ανταποκρίτρια του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας (EUROFOUND) για την Ελλάδα και την Κύπρο. Από το 2000 δραστηριοποιείται ενεργά σε διάφορες κινηματικές οργανώσεις υπεράσπισης πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Είναι μέλος της Φεμινιστικής Πρωτοβουλίας Ενάντια στη Βία των Γυναικών, της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Διωκόμενων Οροθετικών Γυναικών και της συντακτικής ομάδας της ηλεκτρονικής εφημερίδας «Φύλο Συκής». Η συστηματική ενασχόλησή της με τον κινηματογράφο ξεκίνησε το 2014. Τον Αύγουστο του 2016 παραιτήθηκε από τη θέση της ερευνήτριας, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τον κινηματογράφο. Η «Τομή» είναι η πρώτη της ταινία μικρού μήκους.
5 ερωτήσεις για την «Τομή»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Ερχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι κάποια πράγματα συμβαίνουν δίπλα σου και σε αφορούν περισσότερο απ’ ό,τι νομίζεις.
Το κατά πόσο η πρακτική του γενετήσιου ακρωτηριασμού είναι καταδικαστέα ή αποτελεί εγκληματική πράξη, είναι εύκολο νομίζω να απαντηθεί. Η «Τομή» αφορά περισσότερο τον αποστασιοποιημένο τρόπο με τον οποίο ως κοινωνία προσεγγίζουμε τις συμπεριφορές, τις επιλογές ή μη επιλογές, τα προβλήματα του «άλλου». Αυτός ο τρόπος είναι και η αλαζονεία της. Η ενσωμάτωση του «άλλου» δεν μπορεί να προκύψει μέσω της άκριτης επιβολής του «δικού» μας, αλλά προϋποθέτει την κατανόηση των πολιτισμικών χαρακτηριστικών και των εξαναγκασμών που ο «άλλος» κουβαλάει στη νέα του πατρίδα.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σε έναν υποψήφιο θεατή;
Είναι μια ταινία στην Αθήνα του σήμερα, για το δράμα εκατομμυρίων γυναικών και κοριτσιών σε όλο τον κόσμο. Μία ταινία, σχόλιο σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, που προσπαθεί να αναδείξει με διακριτικότητα και ευαισθησία την οπτική δύο φαινομενικά αντίθετων πλευρών που τελικά συγκλίνουν.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω τον θεατή. Μακάρι να προκύψουν ερωτήσεις, σκέψεις και συναισθήματα, και μακάρι να τα μοιραστούν μαζί μου.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Ανεξάρτητα από το πού κάνεις σινεμά, η έλλειψη πόρων είναι πάντα από τους βασικότερους ανασταλτικούς παράγοντες. Η «Τομή» είναι μια αυτοχρηματοδοτούμενη ταινία. Στο πλαίσιο αυτό, είχα πολύ άγχος να διαχειριστώ τον πενιχρό προϋπολογισμό μας όσο το δυνατόν καλύτερα, ώστε να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα και να πληρωθούν οι συντελεστές.
Οταν υπογράφεις σενάριο, σκηνοθεσία και αναλαμβάνεις και την παραγωγή της πρώτης σου ταινίας, είναι σαν να κολυμπάς για πρώτη φορά χωρίς σωσίβιο. Μπορεί να επιπλεύσεις, μπορεί και να πνιγείς. Η «Τομή» τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό χάρη στο σωστικό συνεργείο. Ηταν μεγάλη τύχη να δουλέψω με τόσο έμπειρους και ταλαντούχους συνεργάτες. Κατά τη γνώμη μου, προϋπόθεση για να κάνεις σινεμά είναι να μπορείς να σκέφτεσαι συλλογικά και να είσαι ανοιχτή.
Μιλώντας αποκλειστικά ως σκηνοθέτρια, η μεγαλύτερη πρόκληση, μαζί και δυσκολία, ήταν το πάντρεμα επαγγελματιών ηθοποιών και μη ηθοποιών. Κάνοντας ωστόσο τον απολογισμό της όλης εμπειρίας, θα έλεγα ότι η επιθυμία και η χαρά να κάνεις την πρώτη σου ταινία επισκιάζει όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις. Αυτά τα συναισθήματα κρατάω και εύχομαι να με συντροφεύουν και στις επόμενες προσπάθειες.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Η επιλογή της «Τομής» να συμμετέχει στο φετινό φεστιβάλ είναι η ανταμοιβή όλων όσοι δουλέψαμε γι’ αυτή, συνεργατών και φίλων. Θα είναι μεγάλη χαρά να παραστώ και μια καλή ευκαιρία να δω αξιόλογες ταινίες και να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους. Το Φεστιβάλ Δράμας έχει δοκιμαστεί στην πάροδο του χρόνου και παρά τις αντίξοες συνθήκες έχει γίνει θεσμός στα κινηματογραφικά δρώμενα εντός και εκτός συνόρων. Το καλύτερο δώρο για τα σαραντάχρονα γενέθλιά του θα ήταν η αύξηση των προβλεπόμενων κονδυλίων για τον κινηματογράφο στην Ελλάδα.
info
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Βαγγελιώ Σουμέλη / Παίζουν: Μαρία Ζορμπά, Mabel Mosana, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Εύα Μπάλα, Σπύρος Αρβανίτης, Meselech Gomez, Στέφανος Χαραλαμπόπουλος / Παραγωγή: Βαγγελιώ Σουμέλη / Συμπαραγωγή: White Balance, The Coffee Films / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Ραχματούλιν / Μοντάζ: Στέλιος Κωσταντίνου / Ηχος: Χρίστος Κυριακούλης / Κοστούμια: Αντρη Αντρέου / Make-up Artist: Πέγκυ Καράμπελα / Hair Styling: Βούλα Μάντζαρη / Α᾽ Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Παπαροϊδάμης / Α᾽ Βοηθός Οπερατέρ: Κυριάκος Μοσφιλιώτης / Διεύθυνση Παραγωγής: Εύη Λίβα / Σχεδιασμός, Τελική Μίξη Ηχου: Χρίστος Κυριακούλης / Colourgrading: Λούης Πατσιάς
Tags: Φεστιβάλ Δράμας 2017
