H ταινία
Eνας απλός άνθρωπος επιστρέφει στο σπίτι του το βράδυ μετά την δουλειά και βρίσκει στο πεζοδρόμιο ένα πορτοφόλι. Στην προσπάθεια του να το επιστρέψει χάνεται μέσα σε ατέρμονα μονοπάτια και περιπέτειες και όταν καταλήγει κάπου, βρίσκει ένα αναπάντεχο τέλος.
Η ταινία είναι γυρισμένη στο Λονδίνο από Έλληνες Κύπριους που ζουν και εργάζονται στο Λονδίνο. Οι χώροι που έχουν επιλεγεί είναι επίσης χώροι της Ελληνικής Κυπριακής Κοινότητας του Λονδίνου όπως το Θέατρο Τέχνης και το Κοινοτικό Κέντρο Κύπρου. Εχούν επίσης χρησημοποιηθεί χώροι και ξενοδοχεία που ανήκουν και πάλι σε Ελληνες Κύπριους.
Η ταινία είναι ένα κατηγορώ στις προκλήσεις της κρατικής τρομοκρατίας και του πολιτικού κατεστημένου το οποίο θέλει τον άνθρωπο να είναι υποτελής εργάτης και υπηρέτης των μεγάλων συμφερόντων αυτών και των συνεργατών τους χωρίς καμιά ελπίδα για τον ίδιο.
Πρωταγωνιστής της ταινία ο βετεράνος Ελληνας Κύπριος ηθοποιός Δημήτρης Αντρέας ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 12 χρόνων παίζοντας απέναντι στον Ντερκ Μπόγκαρντ στην ταινία του Μάικλ Πάουελ «Ill Met by Moonlight». Λαμβάνουν επίσης μέρος οι ηθοποιοί Αντρέας Καρράς και Πάνος Σαββίδης.
Ο σκηνοθέτης
Ο Μιχάλης Χαπέσιης είναι Ελληνοκύπριος συγγραφέας, παραγωγός και σκηνοθέτης που ζει κι εργάζεται στο Λονδίνο. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Λονδίνο αλλά επέστρεψε στην Κύπρο το 1964, στην ηλικία των πέντε, για να παρακολουθήσει το ελληνικό σχολείο. Έζησε στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, στην Κερύνεια, που τώρα βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή, για δέκα χρόνια. Ηταν τα χρόνια της μάθησης, τα χρόνια για να κοιτάζεις τον κόσμο και να θέτεις ερωτήματα. Το 1974 η οικογένειά του ξεριζώθηκε για άλλη μια φορά κι επέστρεψε στην Αγγλία, όπου ο Μιχάλης σπούδασε αρχιτεκτονική. Αποφοίτησε το 1984 και ξαναγύρισε στην Κύπρο την ίδια χρονιά, όπου κι έζησε ως το 1999 που εγκαταστάθηκε ξανά πίσω στο Λονδίνο. Εργάστηκε ως αρχιτέκτονας, ακολουθώντας στον ελεύθερο χρόνο του τη δεύτερη μεγάλη αγάπη του, τον κινηματογράφο που, τελικά, εξελίχθηκε στην άλλη κύρια δραστηριότητά του. Από τον Φεβρουάριο 2001 ίδρυσε την Acanthus Films, μέσω της οποίας ανέλαβε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία μικρού μήκους ταινιών, τηλεοπτικών σειρών, ντοκιμαντέρ και δυο ταινιών μεγάλου μήκους, των «Shootout» και «Dinner With my Sisters».
Φιλμογραφία:
What Will I Be When I Grow Up -2001
Shootout - 2002
From The Cradle To The Universe - 2001
Miss Sparks - 2002
Please - 2002
Going Home - 2003
The Neighbourhood - 2004
The Mysteries Of Inspector Fon -2005
Lenny And Theo - 2005
Resurrection - 2006
Dinner With My Sisters - 2011
Schmuck - 2014
Ex - 2015
Antidoton – 2016
Σκηνοθετικό Σημέιωμα
Η ταινία είναι γυρισμένη με στατική κάμερα σε όλα τα πλάνα σαν σύμβολο του στατικού και αμετάβλητου χαρακτήρα της κοινωνίας και το πολιτικοικονομικού κατεστημένου. Οι Ρωσικές γωνιές (Dutch tilt) χρησιμοποιούνται σχεδόν σε όλα τα πλάνα της ταινίας σαν ένα σύμβολο της εφιαλτικής διαδρομής του χαρακτήρα και της εξωφρενικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Ολόκληρη η ταινία είναι γυρισμένη νύκτα σε παρουσιάζεται σε μαυρόασπρο χρώμα. Η ταινία ξανά-επισκέπτεται το νουάρ στιλ στον κινηματογράφο μέσα από μια μεταμοντέρνα προοπτική.
5 Ερωτήσεις για το «Αντίδοτον»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Η ταινία είναι ένα κατηγορώ στις προκλήσεις της κρατικής τρομοκρατίας και του πολιτικού κατεστημένου το οποίο θέλει τον άνθρωπο να είναι υποτελής εργάτης και υπηρέτης των μεγάλων συμφερόντων αυτών και των συνεργατών τους χωρίς καμιά ελπίδα για τον ίδιο.
Πως θα περιγράφατε την ταινία σας σ’ έναν υποψήφιο θεατή;
Η ταινία είναι μια κραυγή οργής για το κατάντημα μας σαν λαός και σαν κοινωνία.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Το να ταυτίζετε ο θεατής με μια ταινία είναι το ζητούμενο από όλους όσους ασχολούνται με τον κινηματογράφο. Θα ήθελα πολύ να μου μιλήσει για την ζωή του.
Πως είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Για να κάνει κάποιος κινηματογράφο πρέπει να μιλά την γλώσσα. Δυστυχώς η νέα τεχνολογία έχει δώσει την δυνατότητα στον καθένα να αρπάζει μια κάμερα και να λέει είμαι σκηνοθέτης. Ο κινηματογράφος όμως έχει την δική του γλώσσα, την δική του αλφαβήτα, την οποία αν δεν μιλάς δεν μπορείς να δημιουργείς παρά μόνο αρλούμπες.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Συμμετείχα πέρσι για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Δράμας με μια πολύ μικρή ταινία, την «Εx». Πρέπει να πω ότι εντυπωσιάστηκα από το φεστιβάλ το οποίο είναι μια κινηματογραφική φιέστα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στον κόσμο. Μπράβο στους διοργανωτές και ιδιαίτερα στον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ τον Κο Αντώνη Παπαδόπουλο (του οποίου αντιλαμβάνομαι το φεστιβάλ είναι πνευματικό παιδί) και στους συνεργάτες του. Είναι μια μαγεία, ο χώρος και ο κόσμος της Δράμας, τα νερά της Αγιάς Βαρβάρας, η γλυκεία φωνή της Σοφίας καθώς παρουσιάζει τις ταινίες, τα χαμόγελα των κοριτσιών στα γραφεία του φεστιβάλ, η μεσημεριανές λογοτεχνικές παρενθέσεις, η Άννα η Πασχαλίδου στο ραδιόφωνο, όλα συντελούν ένα μαγευτικό όνειρο από το οποίο σαν καλλιτέχνης δεν θέλεις να ξυπνήσεις. Μπράβο! Εγώ και οι συνεργάτες μου αποφασίσαμε ότι κάθε χρόνο θα δίνουμε το παρών μας, με η χωρίς ταινία.
info
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Μοντάζ, Παραγωγή: Μιχάλης Χαπέσιης / Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Ανδρέας, Ανδρέας Καρράς, Παύλος Σαββίδης, Ρόμπερτ Ο’ Τουλ. Μπόμπ Μίλαρ, Τζον Φισκ, Μαχμούντ Αλάμ / Βοηθός σκηνοθέτη: Ρίτσαρντ Στόνορ / Διευθυντής Φωτογραφίας: Νικ Μίλνερ / Βοηθός cameraman: Σαμ Λούκα / Gaffer –Colourist: Μαρκ Σμιθ / Sound Recordist: Αθόλ Πίτερς / Production Management: Ιουλία Χαπέσιη, Παρασκευή Χαπέσιη / Make Up – Prosthetics: Νταιάνα Μο / Art Direction: Ελι Μάλχερν / Μουσική: Σκότ Μπένζι / Vocal Composition: Κρις Μπλάκγουελ / Sound Design and Mixing: Τίμο Σάιλα / Παραγωγή: ACANTHUS FILMS
