Η Νταϊάν Κρούγκερ είναι και πανέμορφη και, αποδεδειγμένα πια, μία από τις πιο χαρισματικές και πολυδιάστατες ηθοποιούς των καιρών μας. Με ερμηνείες από το «Inglourious Basterds» του Κουέντιν Ταραντίνο ως το «In the Fade» του Φατίχ Ακίν, για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στις Κάννες, η Κρούγκερ φέρνει την κομψότητά της, την ευαισθησία της, την έντασή της σε κάθε ρόλο.
Ή σε πολλούς: στην τελευταία ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, το «Ο Κύριος των Νεκρών» («The Shrouds»), που έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη, 1η Μαΐου από την Tanweer, υποδεύεται πολλά περισσότερα από μια ηρωίδα.
Ο θάνατος της συζύγου του Κρόνενμπεργκ, Καρολίν Ζάιφμαν, το 2017 βρίσκεται παντού μέσα στην ταινία. Στη θλίψη που κουβαλάει ο πρωτοπόρος επιχειρηματίας Καρς (Βενσάν Κασέλ) για τη νεκρή γυναίκα του (Νταϊάν Κρούγκερ), αλλά κυρίως στην απονενοημένη ιδέα του να φτιάξει ένα νεκροταφείο (που διαθέτει και ένα πολυτελές εστιατόριο) στο οποίο, μέσα από ειδικά κατασκευασμένα σάβανα, δίνεται η ευκαιρία στους συγγενείς των νεκρών να παρακολουθούν σε ανάλυση 8K σε real time και ανά πάσα στιγμή τη σήψη των αγαπημένων τους μέσα από το κινητό τους.
Εδώ και χρόνια, όπως ομολογεί, θαυμάστρια του σύμπαντος του Κρόνενμπεργκ, η Νταϊάν Κρούγκερ μίλησε στο Flix για την ταινία, για τη ζωή και το θάνατο, για το γυμνό και για το πώς είναι να πηγαίνεις σε γύρισμα χωρίς καμία, απολύτως, πρόβα. Διαβάστε παρακάτω όσα μας είπε.
Ποια ήταν η πρώτη σας «συνάντηση» με το σινεμά του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας;
Η «Μύγα»! Ηταν μια από τις πρώτες ταινίες που είδα όταν ήμουν μικρή – και με τραυμάτισε για όλη μου τη ζωή! (γέλια) Οι ταινίες του ήταν μέρος του κόσμου μου από την αρχή. Μου φαινόταν λίγο τρελός, γιατί το σινεμά του είναι μοναδικό. Πώς σου έρχεται η ιδέα για μια τέτοια ιστορία; Είναι σπάνιο, ως ηθοποιός, να έχεις την ευκαιρία να συνεργαστείς μ’ έναν σκηνοθέτη που σχεδόν δημιούργησε ένα δικό του είδος σινεμά. Τον θαυμάζω για το όραμά του και για ολόκληρο το έργο του, που είναι τόσο συνεπές. Ποτέ δεν θα πας να δεις μια ταινία του Ντέιβιντ και δεν θα ξέρεις τι σε περιμένει. Θα ξέρεις, και γι’ αυτό θα πας.
Υποδύεστε δύο ηρωίδες, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, πώς τις προσεγγίσατε;
Βασίστηκαν σε δυο ανθρώπους από τη ζωή του Ντέιβιντ. Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε για να μου μιλήσει για τις δυο ηρωίδες, αυτό έγινε προφανές. Οι σκηνές όπου υποδύομαι τη σύζυγο, στα φλας μπακ, είναι πολύ ξεκάθαρες, μιλούν για συγκεκριμένα πράγματα, αποδίδουν την αίσθηση του να ζεις τη στιγμή. Ηταν πολύ διασκεδαστικό να διαμορφώσουμε την Μπέκα, είναι εκκεντρική, απολαυστική.
Η πρώτη ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ που είδα, όταν ήμουν μικρή, ήταν η "Μύγα". Και με τραυμάτισε για όλη μου τη ζωή!»
Ως ηθοποιός κι ως μοντέλο παλαιότερα, χρησιμοποιείτε το σώμα σας σαν εργαλείο, το ίδιο και την ομορφιά σας, πώς νιώσατε ενσαρκώνοντας μια ηρωίδα με σωματικές... απώλειες;
Το σώμα μας είναι εργαλείο για όλους μας, έτσι εκφράζουμε τη ζωή. Η ασθένεια είναι κάτι που χτυπά όλους μας, σε διαφορετικούς βαθμούς κι αναγκαζόμαστε να το αντιμετωπίσουμε όλοι αυτό. Το γεγονός ότι αυτές οι σκηνές ήταν επιπλέον γυμνές, μ’ έκαναν να νιώσω πολύ ευάλωτη και «γυμνή» με κάθε έννοια. Σίγουρα δεν ήταν οι πιο εύκολες μέρες μου στο γύρισμα.
Σε μια ταινία σαν κι αυτή, ή σαν το «In the Fade» του Φατίχ Ακίν, που πραγματεύονται την απώλεια, νιώθετε μεγαλύτερο ψυχολογικό βάρος στην προετοιμασία του ρόλου;
Δεν έχω, πια, την πολυτέλεια να φέρνω τους ρόλους μου στο σπίτι. Γιατί έχω μια κόρη και δεν μπορώ να της φορτώσω κάτι τέτοιο. Κι αυτό μ’ έναν τρόπο είναι μεγάλη ανακούφιση, το να έχεις παιδί σε φέρνει σ’ επαφή με τη θνητότητά σου, μετράς κάθε στιγμή του χρόνου που έχεις. Ο Ντέιβιντ είναι 81 χρόνων, είναι σαφώς μια πολύ προσωπική ιστορία, για το πένθος που ο ίδιος βίωσε. Με βλέπει να υποδύομαι τη γυναίκα του, πώς μπορεί να νιώθει; Παρότι έχουν περάσει λίγα χρόνια και φυσικά έχει αποστασιοποιηθεί κάπως από το γεγονός, σίγουρα ξαναζεί το τραύμα του. Εγώ προσπαθώ να είμαι τρυφερή με τα δικά του συναισθήματα και το δικό του όραμα, χαρίζεις τον εαυτό σου στη θλίψη κάποιου άλλου.
Η ταινία σας έκανε να σκεφτείτε και το δικό σας «μετά θάνατον»;
Περισσότερο μ’ έκανε να σκεφτώ τι είδους σχέσεις θέλει κανείς να έχει. Εχουν φύγει μέλη της οικογένειάς μου, γνωρίζω το πένθος, αλλά πώς νιώθεις αν έχεις ένα σύντροφο με τον οποίο είχες την τύχη να περάσεις, ας πούμε, σαράντα χρόνια; Ο ήρωας της ταινίας, και μέσω αυτού ο Ντέιβιντ, πέρασε με τη γυναίκα του όλη της την ασθένεια κι ήταν δίπλα της – αλλά όταν εκείνη φεύγει και τη βλέπει στο φέρετρο, όπου αυτός δεν ανήκει, τον πνίγει μια τεράστια μοναξιά και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Αυτό είναι κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ.
Δεν έχω, πια, την πολυτέλεια να φέρνω τους ρόλους μου στο σπίτι. Γιατί έχω μια κόρη και δεν μπορώ να της φορτώσω κάτι τέτοιο.»
Πώς νιώθετε όταν κάνετε γυμνό στο σινεμά;
Εχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το γυμνό, τι σχέση έχει με την ταινία, πώς το διαχειρίζεται ο σκηνοθέτης, η ταινία. Σ’ αυτήν εδώ την ταινία είναι ένα κομβικό στοιχείο και είναι ανθρώπινο, δεν είναι καθόλου σέξι, είναι απλώς ανθρώπινο, φυσικό. Και επιπλέον μου άρεσε πάρα πολύ που το έκανα αυτό τώρα που είμαι μεγαλύτερη.
Ποια είναι η δική σας σχέση με την τεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη;
Είναι κάτι που μας αφορά όλους. Η δική μου ζωή δεν έχει πολλή σχέση μ’ αυτό, πέρα από το ότι έχω ένα κινητό τηλέφωνο και μιλάω στο face time, τέτοια πράγματα. Αλλά μου αρέσει το γεγονός ότι πάντα μπορείς να το κλείσεις. Μ’ αρέσει το ίνσταγκραμ, μ’ αρέσει που μιλάω στην κόρη μου, αλλά μ’ αρέσει και που έχω την επιλογή να το κλείσω.
Στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Καννών
Στην ταινία υπάρχει μια υπέροχη ερωτική σκηνή, ποια είναι η γνώμη σας για τους / τις intimacy coordinators στα γυρίσματα;
Το θεωρώ θαυμάσιο, ελαφραίνει το άγχος που μπορεί να νιώθεις για τέτοιες σκηνές, ξέρεις ακριβώς σε τι έχεις συμφωνήσει. Εχουμε πια λεπτομερή συμβόλαια γι’ αυτό, είναι αστεία αλλά και απαραίτητα, γράφουν «μπορεί να φανεί αριστερό στήθος», «μπορεί να φανεί δεξιός γλουτός», τέτοια πράγματα.
Εχετε παίξει σε ταινίες πολλών ειδών, αλλά όχι σε πολλές κωμωδίες, κάτι στο οποίο είστε πάρα πολύ καλή. Δεν τις επιλέγετε, ή δεν σας τις προτείνουν;
Θα μ’ άρεσε πάρα πολύ να παίζω σε κωμωδίες, δεν μου τις προτείνουν σχεδόν ποτέ. Είναι το ίδιο με ηθοποιούς που κάνουν συνήθως κωμωδίες, δεν τους προτείνουν δραματικούς ρόλους. Να το πω καθαρά, θα ήθελα πολύ!
Πώς συνεργαστήκατε με τον Βενσάν Κασέλ; Η χημεία σας στην ταινία ήταν καταπληκτική.
Το αστείο είναι ότι δουλεύαμε μαζί, στη Γαλλία, όταν με πήραν τηλέφωνο γι’ αυτήν εδώ την ταινία. Ηταν τέλειο γιατί γνωριζόμασταν ήδη πολύ καλά και με βοήθησε γιατί εγώ σοκαρίστηκα με τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει ο Κρόνενμπεργκ, τα κάνει όλα στο γύρισμα, χωρίς καθόλου πρόβες, πράγμα εξαιρετικά τρομακτικό, οπότε ήταν ο ιδανικός παρτενέρ. Ο Ντέιβιντ σε σκηνοθετεί, φυσικά, αλλά πρώτα θέλει να έχεις μάθει τα λόγια σου και να του δείξεις τι προτείνεις να κάνεις. Και μετά, αν θεωρήσει ότι θέλει κάτι διαφορετικό, θα στο πει. Για ν’ ανταπεξέρθεις σ’ αυτό πρέπει να είσαι και έμπειρη και σίγουρη για τον εαυτό σου.