Μετά την πρεμιέρα της ως επίσημη ταινία έναρξης στο 18ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, η βιογραφία μιας από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες του προηγούμενου αιώνα, της Νταλιντά, καταφθάνει στις κινηματογραφικές αίθουσες αυτή την Πέμπτη, 30 Μαρτίου, για να αφήσει έντονο το σημάδι μιας πολυτάραχης ζωής με αυστηρά μελοδραματικό και dance soundtrack.
Η σκηνοθέτης Λίζα Αζουέλος (πιο γνωστή από το «Lol» που γύρισε στη Γαλλία το 2008 και στην Αμερική το 2012 με πρωταγωνίστρια τη Μάιλι Σάιρους) και η πρωτοεμφανιζόμενη και πανέμορφη πρωταγωνίστρια ιταλικής καταγωγής Σβέβα Αλβίτι που υποδύεται την Νταλιντά βρέθηκαν στην Αθήνα για την πρεμιέρα και το Flix τις συνάντησε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών λίγες ώρες πριν την προβολή της ταινίας στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
(φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατσιαλός)
Η απόφαση για μια ταινία με θέμα τη ζωή της Νταλιντά
Λίζα Αζουέλος: Ήταν ένας συδυασμός πολλών παραγόντων. Μου είπαν αρχικα για το σενάριο και την ιστορία, ο παραγωγός μου επέμενε να τη γυρίσω κι όταν τελικά διάβασα το σενάριο, το βρήκα τρομερά ενδιαφέρον και σκέφτηκα πως ταιριάζει με αυτό που κάνω και θέλω να πω στον κινηματογραφο.
Η σχέση τους με την Νταλιντά πριν την ταινία
Λίζα Αζουέλος: Φυσικά ήξερα την Νταλιντά πριν την ταινία, αλλά ουσιαστικά δεν την ήξερα. Ήξερα δηλαδή ποιά είναι ή μάλλον την δημόσια εικόνα της, αλλά αγνοούσα τον εσωτερικό της κόσμο και τις σχέσεις της με τους εραστές της και τα πολύ κοντινά της πρόσωπα.
Σβέβα Αλβίτι: Οι γονείς μου άκουγαν Νταλιντά στο σπίτι και ήξερα κάποια από τα τραγούδια της, αλλά φυσικά δεν ήξερα πολλά πράγματα για τη ζωή της. Τα ανακάλυψα όμως με αυτή την ταινία.
Το casting και η επιλογή της Αλβίτι
Λίζα Αζουέλος: Η προσπάθεια για την ανεύρεση της κατάλληλης πρωταγωνίστριας κράτησε πολύ καιρό κι έγιναν ακροασεις και δοκιμαστικά σε πολλές χώρες: στη Γαλλία, στην Ιταλία, στο Ισραήλ, στον Λίβανο, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι ήθελα μία ηθοποιό από την Ιταλία, γιατί πίστευα ότι εκεί θα έβρισκα την ηθοποιό που θα μπορούσε να εκφράσει το ταμπεραμέντο της Νταλιντά. Εκεί είδαμε γύρω στις 150 ηθοποιούς, αλλά ευτυχώς ανακάλυψα την Σβέβα, μετά από ένα δοκιμαστικό βίντεο που έστειλε στην παραγωγή.
Σβέβα Αλβίτι: Σπούδαζα υποκριτική στη Νέα Υόρκη πριν την ταινία κι έκανα παράλληλα μόντελινγκ για να επιβιώσω και να χρηματοδοτήσω τις σπουδές μου. Ο ρόλος αυτός ήταν μια ευκαιρία για μένα και χαίρομαι που ήμουν τελικά το κατάλληλο πρόσωπο την κατάλληλη στιγμή.
Οι ερμηνευτικές προκλήσεις ενός τόσο σημαντικού ρόλου
Σβέβα Αλβίτι: Η πρώτη μεγάλη δυσκολία ήταν να μάθω Γαλλικά, αφού δεν μιλούσα καθόλου τη γλώσσα πριν την ταινία. Αλλά η Λίζα και ο Ορλάντο (σ.σ. αδερφός της Νταλιντά και συν-σεναριογράφος της ταινίας) με βοήθησαν τα μέγιστα, δίνοντας μου υλικό για να μελετήσω, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές εκπομπές και φωτογραφίες για να μπω στο ρόλο μιας τόσο ισχυρής προσωπικότητας. Η Νταλιντά ήταν ευαίσθητη, αλλά και πολύ δυναμική. Δουλέψαμε πολλές ώρες μαζίμε τη σκηνοθέτη. Το θετικό με τη Λίζα είναι ότι όταν κερδίσεις την εμπιστοσύνη της σε αφήνει να πάρεις πρωτοβουλίες στο γύρισμα και με ενθάρρυνε όχι να μιμηθώ την Νταλιντά, αλλά να γίνω, να μεταμορφωθώ σε Νταλιντά.
Ποιές σκηνές ήταν ήταν πιο απαιτητικές
Σβέβα Αλβίτι: Όλη η ταινία ήταν μια πρόκληση για μένα, τόσο οι σκηνές των συναυλιών, όπου έπρεπε να χορέψω και να τραγουδήσω, όσο και αυτές των μεγάλων συναισθηματικών διακυμάνσεων από τη χαρά στη λύπη. Μια δυσκολία επίσης ήταν ότι όλες αυτές οι διακυμάνσεις και οι αλλαγές στη διάθεσή της αντικατοπτρίζονται στα τραγούδια της, από τις πιο θλιβερές μπαλάντες όπως το Je suis malade μέχρι τα χαρούμενα ντίσκο κομμάτια που κυκλοφόρησε, επομένως έπρεπε να αποδώσω αυτή την συναισθηματική αστάθεια και μέσα από το τραγούδι και τη χορογραφία.
Ο λόγος που η Νταλιντά εξακολουθεί να συναρπάζει ακόμα και σήμερα
Λίζα Αζουέλος: Η Νταλιντά κατάφερε να πάρει στοιχεία από όλους τους πολιτισμούς της Μεσογείου και να τους ενσωματώσει στο δικό της μοναδικό καλλιτεχνικό όραμα.
Oπως λέει και η Λίζα, η Νταλιντά ήταν μια γυναίκα πολύ προοδευτική, αλλά και πολύ παραδοσιακή, που κατάφερνε να γοητεύσει μέσα από τις αντιφάσεις της τους πάντες. Σβέβα Αλβίτι
Οι κίνδυνοι μιας κινηματογραφικής βιογραφίας μιας τόσο αγαπητής ερμηνεύτριας
Λίζα Αζουέλος: Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι με αυτή την ταινία μπορεί να εκθέσω την Νταλιντά ή να απογοητεύσω τους πολυάριθμους φαν της. Ήθελα να πω την ιστορία ακριβώς με τον τρόπο που σκεφτόμουν και να προσδώσω ενδιαφέρον στη ζωή ενός υπαρκτού χαρακτήρα με έναν τρόπο που θα τον κάνει επίκαιρο στις μέρες μας, αλλά ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για τα πρέπει. Κι αυτό λειτούργησε, γιατί ξέρω ότι οι περισσότεροι θαυμαστές της Νταλιντά είναι χαρούμενοι με την ταινία. Δεν είχα ποτέ όμως μόνο αυτους στο μυαλό μου. Ήθελα να συστήσω την Νταλιντά και σε όσους δεν την ήξεραν ποτέ και την ανακαλύπτουν τώρα για πρώτη φορά.
Οι διαφορές του να σκηνοθετείς σε Ευρώπη και Αμερική
Λίζα Αζουέλος: Ολα στην Αμερική γίνονται πολύ πιο γρήγορα. Τα γυρίσματα της ίδιας ταινίας (σ.σ. Η Λίζα Αζουέλος έχει σκηνοθετήσει το αμερικανικό ριμέικ δικής της ταινίας, του «Lol» με την Μάιλι Σάιρους) κράτησαν 9 εβδομάδες στη Γαλλία και μόλις 6 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί οι ηθοποιοί είναι επίσης πιο επαγγελματίες και υπάρχει περισσότερη πειθαρχία και οργάνωση. Αλλά σε όλα τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές: απαιτείται εξίσου σκληρή δουλειά και υπάρχει αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα. Επενδύεις πράγματα από τον εαυτό σου και καταθέτεις την ψυχή σου στον ίδιο βαθμό, είτε όταν γυρίζεις μια μικρού μήκους ταινία στη γενέτειρά σου, είτε όταν σκηνοθετείς μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή.
Οι φεμινιστικές προεκτάσεις της ταινίας
Λίζα Αζουέλος: Η ταινία έχει για μένα ένα εμψυχωτικό μήνυμα για το ρόλο της γυναίκας στην τέχνη, αλλά και στην ίδια τη ζωή. Ως γυναίκα δεν μπορούσα παρά να ταυτιστώ μαζί της, ενώ ταυτόχρονα σκοπός μου ήταν να δείξω στο κοινό και κυρίως στις σύγχρονες γυναίκες ότι η Νταλιντά ήταν πρωτοπόρος. Έκανε άμβλωση σε μια εποχή που αυτό ήταν απαγορευμένο, αισθανόταν ελεύθερη να κάνει σχέσεις με κατά πολύ νεότερους της άντρες, ήταν μια κούγκαρ, όταν δεν υπήρχε αυτή η λέξη ή δεν είχε αυτό το περιεχόμενο (γέλια). Όλα ήταν πολύ υποκριτικά τότε, η Δαλιδά όμως τόλμησε να εκφράσει μέσ από τη ζωή της και τα τραγούδια της όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της, σε μια εποχή που ακόμα και η ψυχανάλυση ήταν ταμπού για πολλές γυναίκες. Οι γυναίκες υφίστανται τη μεγαλύτερη πίεση από όλους σε μια συντηρητική κοινωνία. Πιστεύω ότι ο σημαντικότερος λόγος για τα ψυχολογικά προβλήματα της Νταλιντά ήταν η συντηρητική εποχή στην οποία έζησε. Ακόμα και το διαζύγιό της προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο τότε. Σήμερα πιστεύω ότι θα γινόταν ακόμα πιο διάσημη. Το να είσαι γυναίκα τελικά σε έναν κόσμο που δεν έχει καμία ανοχή στις γυναίκες είναι πολύ σκληρό.
Η παρακαταθήκη της Νταλιντά σήμερα
Λίζα Αζουέλος: Αυτό που μας άφησε η Νταλιντά ως παρακαταθήκη είναι μια συλλογή από υπέροχα και χαρούμενα τραγούδια που σου φτιάχνουν τη διάθεση, όπου κι αν τα ακούς. Hμουν στη Μύκονο πριν από πέντε χρόνια κι άκουγα τραγούδια της στα μαγαζιά.
Σβέβα Αλβίτι: Είναι αιώνια. Επίσης εκτός από στυλιστικό πρότυπο και σύμβολο μεσογειακής ομορφιάς, είναι και gay icon.
Λίζα Αζουέλος: Πιστεύω ότι μόνο τα gay icons μπορούν να είναι αιώνια. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά αυτό πιστεύω.
Σβέβα Αλβίτι: Σε πολλές γαλλικές ταινίες ακόμα και σήμερα σε σκηνές που διαδραματίζονται σε gay clubs ή αφορούν gay χαρακτήρες, ακούγεται Νταλιντά. Κάτι σημαίνει αυτό. Ίαως οφείλεται στον τρόπο που δραματοποιούσε τα πάντα με την ερμηνεία της. (γέλια)
Το να είσαι γυναίκα τελικά σε έναν κόσμο που δεν έχει καμία ανοχή στις γυναίκες είναι πολύ σκληρό. Λίζα Αζουέλος
Η επερχόμενη διασημότητα ενός τόσο εμβληματικού ρόλου
Σβέβα Αλβίτι: Η Νταλιντά είναι για μένα ένας ρόλος. Είμαι ηθοποιός κι έχω σπουδάσει κι εργαστεί σκληρά για να γίνω ηθοποιός. Είμαι επαγγελματίας κι αυτό δε θα αλλάξει με τη δημοσιότητα που θα αποκτήσω με αυτό το ρόλο. Θα παραμείνω ένα απλό κι λίγο τρελό κορίτσι. (γέλια)
Το αγαπημένο τους τραγούδι από την Νταλιντά
Λίζα Αζουέλος: Το Laissez-moi danser.
Σβέβα Αλβίτι: Πήγα στην Εβδομάδα Μόδας στο Παρίσι κι όλοι το τραγουδούσαν. Είναι μεγάλη επιτυχία ξανά στη Γαλλία, ίσως λόγω της ταινίας, Ελπίζω. Εμένα είναι δύο, το Il venait d’ avoir 18 ans και το Je suis malade. Ίσως αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι τα “ερμήνευσα” για τις ανάγκες της ταινίας.
Tags: Dalida
