...τώρα
διότι όπως και ό Γουώλτερ Μίττυ παλαιόθεν ήδη ύπενθυμισε
στο τέλος όλους θα μας φάει
ή μαρμαγκα.
James Thurber
Σαντυ Χουκ Κοννέκτικατ Σεπτέμβριος 1933.
Άκου σκηνοθέτη, τρωγλοδύτη μαλακοσπόνδυλε, αλκυονιστή της βδομάδας Αλβανικού κιν/φου, Γκυντεμποριστή του Μινίτ, Δεξαμενόβοιο ίχνος, ιδεολόγε της τάπας και του αμπέχωνου, ψευτοσπιντάκια μικροσαδιστή όπισθεν Χίλτον, εκατονπενηντάρη Καβασάκι της φυγής εντός τετραγώνου, σημειολόγε ιλλουστρασιόν τηςκάτω πέτσας, Μαριαννατολικέ πράκτορα της κυβέρνησης, θεωρητικέ του θα χτυπήσουμε το σύστημα από μέσα, ιδιοκτήτη οικίας, αυτοκινήτου και στερεοφωνικού ή άλλου συγκροτήματος, σφουγγαρίστρα των παχυκώλων της Αγίας Παρασκευής της Τιτιβίστρας και συ οδοιπορικέ και παρασκηνιακέ και ερευνητή και χιμπατζή του Σαββατόβραδου, η βρώμα σου μας μπούχιασε ως το κόκκαλο.
Ζεις ανάμεσά μας γλύφοντας τα Υπουργεία και τα Κέντρα, λιβανίζεις τη λογοκρισία μα ζορισμένοςαπ' τα Κομματικά στου κωλοδάχτυλα, ρακοσυλλέγεις στην παράδοση, πλασάρεις ανταγωνιστική σκουπιδίλα - γιατί 'σαι και ατάλαντος - καρφώνοντας Καισαριανή και Λιπάσματα στην μπουτονιέρα σου, ενώ την ίδια ώρα αλλοίθωρε σηριαλητζή της Γιουροβίζιον και θεωρητικές της Ραφαέλλας Καρρά πετάς τέτοια σκατά από το κουτί που ακόμη κι αυτή η η γενιά του πενήντα κλείνει τη μύτη της απ' την αποφορά και δίνει ρέστα.
Σκουπιδοτενεκέ περιφερειακέ του Λυκαββητού, παρέα με πλανσεκανιστές του κώλου τσουλάς προς τις πλατείεςσφυρίζοντας DOORS, ένα τεταρτάκι τσιχλίτσα - ανάλυση του δεύτερου αντάρτικου κι έπειτα φτύνεις αποφθέγματα: ο σώζων εαυτώ σωθείτεω, τι «τσίνεμα νουόβο» και πράσινα άλογα, εδώ μπήκαμε σε γραμμάτια.
Γιατί ρε παρακρατικέ του σινεμά δεν έγινες γυναικολόγος ή ψυχίατρος, γιατί δεν έγινες πολιτικός μηχανικός να βγάλεις παρά με ουρά, ναχεις γκόμενα πλατινές και κοινωνικές ασφαλίσεις, να ζεις μέσα σε γλύπτες μόδας, λέσχες κι ακροκέραμα. Αφού γουστάρεις πολύ στο έτσι. Ελα ντε όμως που 'χες κι αγωνίες αρουραίες κι έγινες καλλιτέχνης και πλασάρεις τώρα τον «λαό» αντιπαροχή για ένα σηριαλάκι και ένα ταινιάκι ρετιρέ. Πόσα χρόνια θα σε τρώμε στη μάπα.
Και συ γενιά ψιλολεσβιάζουσα, μεταχουντική σκηνοθετική παρουσία, που να χέσω τα λούμπεν και τα φετίχ του, Ες-Ες της προοδευτικής κουλτούρας, ρουφάς τη μύξα σου πίσω απ' τις κλειδαρότρυπες, λογοκρίνεις τους εφιάλτες μας, σημειολογείς σε κάδρο Πιερ Γκαρντέν και δεν είσαι τίποτ' άλλο πέρα από μια Σόνια Ρικέλ με μπλουτζηνάκι-άλλοθι που αερογαμώντας πότε στη Λέχσχη πότε στου Γκαίτε - να 'σαι καλά, χτυπάς την κυρίαρχη ιδεολογία.
Εσένα θα σε παραδώσουμε στον Αμποτ και τον Κοστέλλο, που θα επέμβουν δραστικά στη σεξουαλική σου ανεπάρεκεια.
Φίλοι,
σ' αυτή την υπέροχη χώρα που ο Αόρατος Άνθρωπος συναντά τον Φραγκενστάιν, που η προκριματική επιτροπή κόβει τον Αλευρά και τον Μανουσάκη, που ο Κινγκ-Κονγκ κατεβαίνει στον Πανιώνιο να φάει λίγους αντάρτες των μπουάτ και που ο Βάιντα αυτόκλητος καμουφλάρει ότι απόμεινε από την ποίηση μας μέσα στους υπονόμου, το σύνθημα μας πρέπει να είναι τούτο:
Λιντσάρετε τους σκηνοθέτες, όπου τους πετύχετε.
Μετά τσακίστε τους θεωρητικούς και τα τσιράκια τους, τους κριτικούς των εφημερίδων και τους νταβάδες τους - ήρεμα όμως τραγουδώντας Ντύλαν και Μπάντυ Χόλυ.
Ντυθήτε τέρας με την περούκα της Ντόρις Ντάιη τα γυαλιά του Γκοντάρ και τα εξώφθαλμα του Πήτερ Λόρρε από μέσα.
Καραδοκώντας στις γωνιές μην ξεχάσετε πως είσαστε «τρελλοί λαγοί» με τις ζαρτιέρες του Στρογχάιμ και πάντα λίγο πριν το φόνο, μνημονεύετε υπέροχον Πολάνσκι και Καρυωτάκη.
Σημείωση: Φτιάξτε και μια βροχή για ατμόσφαιρα.
Το κείμενο «Λιντσάρετε τους Σκηνοθέτες» του Νίκου Νικολαΐδη δημοσιεύθηκε στο τέυχος 15 του περιοδικού Φιλμ, Χειμώνας-Ανοιξη 1977-1978.
