«Mad Men»: To φωτεινό μου είδωλο

Παρακάτω σκέψεις, συσχετισμοί και κρίσεις για το επεισόδιο 612 του «Mad Men». Μην προχωρήσετε αν δεν το έχετε δει, για ν' αποφύγετε τα spoilers.

Για έναν δημιουργό τόσο λεπτολόγο όσο ο Μάθιου Γουάινερ μου είναι αδύνατον να δεχτώ πως αυτή η κατασκευή έχει προκύψει συμπτωματικά. Το δεύτερο επεισόδιο της σεζόν ήταν όλο χτισμένο πάνω στη συμμετρία της πορείας που χάραξαν στη ζωή ο Πιτ και ο Ντον, καταλήγοντας να εξηγεί τι είναι αυτό που τους κάνει διαφορετικούς. Τώρα, στο δεύτερο επεισόδιο από το τέλος, ο Ντον αντικατοπτρίζεται στις πράξεις ενός άλλου χαρακτήρα, με τον Πιτ Κάμπελ αυτή τη φορά να δρα ως απλός καταλύτης. Ή παρατηρητής. Ή κάτι κι από τα δύο.

Είναι αυτή τη φορά ο Μπομπ Μπένσον, ο μυστηριώδης υπάλληλος που όλη τη σεζόν μας έχει κάνει να αναρωτιόμαστε ποιος είναι και τι θέλει, που στέκεται απέναντι από τον σκοτεινό ήρωα της σειράς προσφέροντάς μας μια επιπλέον εκ βαθέων ματιά στο ταξίδι του. Ήταν ο Ντον, ως Ντικ Γουίτμαν ακόμα, που εκμεταλλεύτηκε ένα όνομα, μια ιδιότητα, μια ταυτότητα που δεν του ανήκε, που έπαιξε έναν διαφορετικό κοινωνικό ρόλο, που άρπαξε όποιο κλαδί βρήκε μπροστά του και ανελίχτηκε, που τελικά απαίτησε μια θέση κι ένα στάτους που δεν ‘δικαιούτο’ αλλά κατέκτησε με την απλή δύναμη της ικανότητας, της θέλησης και φυσικά του timing.

Σε αυτό το επεισόδιο μαθαίνουμε πως κι ο Μπομπ Μπένσον δεν διαφέρει καθόλου. Είναι, αν μπορεί κάποιος να το θέσει έτσι, μια πιο ευχαρής (λιγότερος πόλεμος, λιγότερος θάνατος, λιγότερη προσωπική ψυχολογική βία-- ή μήπως όχι;) εκδοχή του Ντον Ντρέιπερ, κι εξηγούμαστε.

bob

Ύστερα από την επίμονη έρευνα του Πιτ Κάμπελ, μας αποκαλύπτεται πως ο Μπομπ δεν είναι αυτός που λέει. Δεν έρχεται από εκεί που λέει, δεν σπούδασε αυτό που λέει, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέει. Όμως, επαναφέρει το μεγάλο ερώτημα η σειρά, έχει τελικά αυτό καθόλου σημασία; Στον Μπομπ Μπένσον κανείς δεν χάρισε τίποτα. Καμία θέση, καμία διάκριση, κανένα δίπλωμα. Όλα τα απαίτησε, και τα διατήρησε με όποιο τρόπο μπορούσε. Και τώρα είναι εκεί- ο Πιτ το αναγνωρίζει αυτό και, σε μια κίνηση που μαρτυρά Ώριμο Πιτ αντί εκείνου που νομίζαμε πως ξέραμε στις πρώτες σεζόν, αποδέχεται την παρουσία του ως ενός εργαζομένου χρήσιμου στην εταιρεία.

«Εμένα δε θα με αγγίξεις ποτέ», του λέει επί της ουσίας, αλλά από εκεί και ύστερα σχηματίζουν μια συμμαχία ανοχής.

Η σειρά από την πρώτη της στιγμή ενδιαφερόταν για αυτούς τους συσχετισμούς νεποτισμού εναντίον ατομικής ανόδου, είτε μέσα από την αντιπαράθεση Πιτ Κάμπελ με Ντον Ντρέιπερ στην πρώτη σεζόν, είτε μέσα από το παραμικρό εξωτερικό ερέθισμα (βλέπε εκλογική μάχη Νίξον εναντίον Κένεντι). Όλο και περισσότερο, το σύμπαν του «Mad Men» κατοικείται από χαρακτήρες που βρήκαν ενα άνοιγμα στον κόσμο που ονειρεύονταν, τρύπωσαν, και θεμελίωσαν το μικρό τους βασίλειο πάνω σε ταλέντο και ικανότητα.

joan

Ο Ντικ Γουίτμαν είχε την ευκαιρία του όταν η ταυτότητα του Ντον Ντρέιπερ του έδωσε την ευκαιρία για μια καθαρή αρχή. Η Τζόαν όταν κοιμήθηκε με τον εκπρόσωπο της Τζάγκουαρ. Ο Μπομπ όταν εξαπάτησε τους πάντες και με πλαστά πιστοποιητικά βρέθηκε ανάμεσα σε ισχυρούς ανθρώπους κι έκανε τον εαυτό του απαραίτητο. Όλοι τους πιάστηκαν από ένα φάλτσο ηθικής και νόμου, αλλά πάλεψαν για να δικαιολογήσουν αυτό το άνοιγμα που τους δόθηκε και κέρδισαν.

Αυτό που αποκτά ενδιαφέρον, είναι το ερώτημα των ‘απέναντι’. Ο Πιτ Κάμπελ που αρχίζει να καταλαβαίνει πως δε θα γίνει ποτέ του Ντον κι απλά δίνει τα χέρια με τον Μυστήριο Και Απαραίτητο Μπομπ Μπένσον ώστε να φυλαχτεί από το όποιο μέλλον. Η Πέγκι που είναι ο κατεξοχήν χαρακτήρας που ίδρωσε και πάλεψε και κέρδισε δικαιωματικά και με την αξία της ακόμα και το τελευταίο, ελαχιστότερο χιλιοστό ανόδου της.

Είναι η άνοδος των μεν, ασημαντότερη από τον δε; Ή το αντίστροφο;

Ίσως σημαντικότερο είναι να αναλογιστούμε πώς η διαφορετικές συνθήκες θα παραδώσουν διαφορετικό αποτέλεσμα. Αλλά είναι νωρίς ακόμα, γιατί οι διαδρομές όλων τους, ακόμα σχηματίζονται.

Το μωρό της Πέγκι

Η ιδέα της Πέγκι και του Τεντ να χτίσουν μια σατιρική διαφημιστική καμπάνια πάνω σε ένα δημοφιλές θρίλερ μοιάζει με κάτι απολύτως φυσιολογικό για τα σημερινά δεδομένα, σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει τίποτα πέραν ορίων. Είναι ίσως μια ακόμα ένδειξη για το πώς η Πέγκι βρίσκεται συνεχώς στο όριο της εποχής της, πάντα μπροστά, πάντα μοντέρνα, σε αντίθεση με τον Ντον που όλο και περισσότερο θέλει να μένει πίσω, και να χάνεται, να γίνεται αόρατος.

Η σκηνή των Πέγκι, Τεντ και Τζόαν καθώς εξηγούν το διαφημιστικό ήταν από τις αστειότερες που έχει κάνει ποτέ η σειρά, σε ένα έτσι κι αλλιώς πολύ αστείο επεισόδιο γεμάτο γκαγκ και γοργούς ρυθμούς, λίγο πριν από ένα φινάλε από το οποίο ουδείς μπορεί να ξέρει τι τελικά περιμένουμε. Όμως πίσω από το σλάπστικ πρόσεξε την παραίτηση του Ντον που μεταφράζεται σε κυνική προσωπική εκμετάλλευση. (Ο τρόπος που παίζει με τα συναισθήματα του Τεντ στο μίτινγκ, πρώτα υπονοώντας πως το κάνει για την Πέγκι κι ύστερα για τον νεκρό συνάδελφό του, είναι στιγμή άξια ψυχολογικού θρίλερ.)

Ο Ντον Ντρέιπερ δεν έχει τελειώσει με την Πέγκι Όλσον ακόμα, κι αυτό είναι κάτι που σιγά σιγά όλοι οι εμπλεκόμενοι (πρέπει να) αρχίζουν να διαπιστώνουν. Στο τέλος του επεισοδίου η Πέγκι εξοργισμένη του ψιθυρίζει «είσαι τέρας» καθώς φεύγει από το γραφείο του. Σα να το ακούει κάπως συχνά αυτό τελευταία.

Σάλι

Ένα επεισόδιο αφότου ανακάλυψε τον πατέρα της να κάνει σεξ στα κρυφά, συνδέοντάς το στο μυαλό της με κάτι το απαγορευμένο, με αιτία μίσους (θυμηθείτει τι φώναξε στον Ντον αποχωρώντας νευριασμένη), η Σάλι απομακρύνεται στην ιδέα και μόνο ενός φιλιού. Αυτό ξεκάθαρα κάπου πάει, και σίγουρα είναι κάτι παραπάνω από αφορμή για την επανεμφάνιση του creepy γειτονόπουλου Γκλεν.

Άβολα λόγια

ted

Υπάρχουν οι στιγμές που λες την αλήθεια για να βοηθήσεις τον άλλον, κι υπάρχουν οι στιγμές που την λες για να τον εκμηδενίσεις. Ντον, πες μας πώς αισθάνεσαι πραγματικά για τον Τεντ και την Πέγκι.

Διαβάστε επίσης: