«Mad Men»: I want to believe

Παρακάτω σκέψεις, συσχετισμοί και κρίσεις για το επεισόδιο 611 του «Mad Men». Μην προχωρήσετε αν δεν το έχετε δει, για ν' αποφύγετε τα spoilers.

Θυμάμαι μια σκηνή προς το τέλος του διπλού πρώτου επεισοδίου της «Buffy» που όμως λόγω θέσης και σημασίας στην επίλυση αυτής της πρώτης περιπέτειας, κατέληξε να συντροφεύει τη σειρά ως το τέλος. Η παρέα έχει κατατροπώσει τη συμμορία των βαμπίρ αλλά όλος ο περίγυρος συμπεριφέρεται την επόμενη μέρα σαν τίποτα περίεργο να μη συνέβη. Ο βιβλιοθηκάριος/παρατηρητής/σοφός Άγγλος Τζάιλς εξηγεί στα παιδιά πως είναι μηχανισμός του ανθρώπου: Παραποιείς την αλήθεια για να χωρέσει μέσα στα δικά σου όρια αντίληψης αντί να ανοίξεις τους δικούς σου ορίζοντες. Και κάπως έτσι τα βαμπίρ γίνονται μια απλή συμμορία από πρεζάκια.

Είναι ένα πράγμα που ποτέ δεν πρέπει κανείς να υποτιμά: τη θέληση των ανθρώπων να πιστέψουν. Όταν θες, όταν έχεις ανάγκη να πιστέψεις κάτι, οι λεπτομέρειες κι οι αναμνήσεις, επανασχηματίζονται, αποκτούν άλλο σχήμα, άλλη οσμή, άλλο χώρο και χρόνο. Μέχρις ότου, ελπίζεις, να γίνουν αληθινή αλήθεια. Και τι είναι εξάλλου η διαφήμιση αν όχι ένα πάτημα πάνω σε αυτό το ένστικτο επιβίωσης; (Ας το λέμε έτσι. Είναι άκομψο να το πεις ψέμα. Πρόκειται πραγματικά περί μηχανισμού αυτοσυντήρησης περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.)

Αυτή η σκέψη μας φέρνει στο «Mad Men» και στον Ντον Ντρέιπερ. Ο οποίος στην κορύφωση ενός επεισοδίου που δεν μαρτυρούσε ‘σοκαριστική εξέλιξη’, είδε την κόρη του να ανακαλύπτει το μεγάλο του μυστικό, ότι κοιμάται με τη Σύλβια. Το ότι αυτό συνέβη πάνω στην αναζωπύρωση ενός ρομάντζου που είχε λήξει, απλώς επειδή ο Ντον ένιωσε χώρο να ελιχθεί ύστερα από μια χάρη ζωής και θανάτου που έκανε για το γιο της γειτόνισσάς του, κάνει την εξέλιξη πιο ειρωνική, αλλά όχι λιγότερο σοβαρή.

Η Σάλι τους πετυχαίνει την ώρα της πράξης, όταν ανεβαίνει στο διαμέριασμα για έναν σαχλό, αφελή, χαριτωμένο λόγο. Επειδή υπάρχει ένα αγόρι. Κι επειδή η φίλη της την τσιγκλούσε. Κι ενώ το όλο b-story παίζει σαν μια παράξενα offbeat νεανική ρομαντική κομεντί που δεν ήσουν ακριβώς σίγουρος τι λειτουργία επιτελούσε μέσα στο πνιγηρό σύμπαν του Γουάινερ, αυτή η τελευταία πράξη έρχεται να σου πει πως δεν είναι b-story και δεν είναι νεανική ρομεντί και δεν έχει τίποτα χαριτωμένο.

Η στιγμή χτίζεται πάνω σε όλη τη τραχύτητα του πώς ο Ντον αντιλαμβάνεται τον περίγυρό του ως μια συλλογή ανθρώπων από τους οποίους απλώς διαφυλά τα μυστικά του. Πάντα υπάρχει κάποιο μυστικό, πάντα θέλει να περιφέρεται με ερωτηματικά και αποσιωπητικά πάνω από το κεφάλι του. Αφότου η Σάλι τον πιάνει την ώρα της πράξης, εκείνος σπεύδει (ύστερα από μια φανταστική σκηνή μη-καταδίωξης όπου απλώς βλέπει την κόρη του να χάνεται στο φως της πόλης δίχως να την κυνηγά, σα χαμένος σε έναν άλλο κόσμο) να της δικαιολογηθεί. Πως ήταν ο τρόπος του να παρηγορήσει την Σύλβια. Πως δεν σημαίνει κάτι. Ο Ντον συστήνει στη Σάλι το διαχρονικό «δεν είναι αυτό που νομίζεις», στη βάση πως η Σάλι θα θέλει να το δεχτεί. Κι αν η μικρή του κόρη θέλει να δεχτεί πως ο πατέρας της δεν λέει -ξανά- ψέμματα, θα το δεχτεί. Ο Ντον πουλάει, ξανά.

Η διαφορά είναι πως, κρίνοντας από την οργισμένη αντίδραση μερικές στιγμές αργότερα, η Σάλι δεν αγοράζει. Του φωνάζει, «με αρρωσταίνεις!» Σε 6 σεζόν σειράς, δε μπορώ να θυμηθώ ποτέ κανέναν να μιλά στον Ντον με αυτό τον τρόπο. Υπάρχει η αυθάδεια του Πιτ Κάμπελ, υπάρχει η κοντρολαρισμένη ηθική οργή της Τζόαν, όμως αυτού του είδους η πηγαία αποστροφή, αυτό το ηχηρό λεκτικό ύψωμα μεσαίου δακτύλου, είναι πρωτοφανές.

Ακόμα κι αν η Σάλι δεν πει λέξη σε κανέναν (που είναι πάντως απίθανο) μια τέτοια αντίδραση μαρτυρά πως ίσως απόσταση στο χάρτη δεν είναι το μόνο που χωρίζει πια τον Ντον από την κόρη του.

Μπομπ Μπένσον

bob

Το έτερο μεγάλο μυστικό του επεισοδίου αοφορύσε τον Μπομπ Μπένον, τον μυστηριώδη και σαφέστατα άβολο υπάλληλο της SCDP που προσκολλήθηκε στη Τζόαν δίχως να είναι πάντα απόλυτα σαφές τι είναι αυτό που κρύβει.

Το ίντερνετ είχε γεμίσει θεωρίες για το ποιος είναι. Υποψήφιος μνηστήρας; Πράκτορας της CIA που έχτιζε υπόθεση εναντίον του Ντον; Δημοσιογράφος του Esquire σε undercover αποστολή; Μέλος αντίπαλης διαφημιστική που νεεργούσε σαν σπιούνος; Έχουμε διαβάσει τα πάντα τις τελευταίες βδομάδες.

Τι δεν διαβάσαμε; Ότι είναι, απλώς, γκέι. Η αποκάλυψη είχε κάτι το μπανάλ ως σημείο πλοκής (σίγουρα, θα μπορούσαμε απλώς να το γνωρίζουμε εξαρχής και να μην έχει παιχτεί ως αποκάλυψη/ανατροπή) όμως γίνεται με γουστόζικο τρόπο, στο πλαίσιο μιας διασκεδαστικής μικρότερης ιστορίας με τη μητέρα του Πιτ και τον προσωπικό της νοσοκόμο, που είναι επίσης γκέι.

(Το επεισόδιο γενικότερα κλίνει αρκετά προς πιο ανάλαφρες κωμικές καταστάσεις, κοιτώντας υπό αυτή τη γωνία ακόμα και τους τσακωμούς του Ντον με τον Τεντ για τον έλεγχο της εσωτερικής ισχύος της νέας εταιρείας.)

Και ίσως είναι το δέσιμο του Μπομπ με την Τζόαν, που του έχει σώσει και τη δουλειά στο παρελθόν, ίσως η αίσθηση πως ‘κάτι σημαίνει’ για την εταιρεία, ίσως και η γενικότερη αύρα του, όμως αυτό που γίνεται σαφές είναι πως ο Πιτ Κάμπελ δεν κάνει κάτι με αυτή την πληροφορία. Θα επιλέξει απλώς να την αγνοήσει; Υποθέτω θα εξαρτηθεί από το πόσο το θέλει.

Εικόνα

ted

Τι ήρθε από το πουθενά; Η αναζοπύρωση της χημείας της Πέγκι με τον Πιτ Κάμπελ. Ξαφνικά η Πέγκι βρίσκεται σε ένα σημείο όπου ισορροπεί ανάμεσα σε αφεντικά και πιθανούς, πρώην και πολύ πρώην εραστές, μια ταιριαστά αβέβαιη πορεία για μια ανερχόμενη γυναίκα στα πρόθυρα των ‘70s. Η πηγαία της διασκέδαση στο δείπνο παρέα με τον Πιτ δείχνει πως κάποιοι άνθρωποι μπορεί απλά να συνδέονται με τρόπους που δεν γίνεται να αρνηθούν αλλά και πολύ συχνά δε συνειδητοποιούν πως είναι εκεί.

Καθώς επιστρέφει στο τραπέζι ο Τεντ τους βλέπει να γελάνε και να επικοινωνούν με ένα τρόπο που φωνάζει «δε μπορείς να μπεις ανάμεσα σε αυτό». Παρατήρηση-αστερίσκος ή προπομπός μιας μεγάλης επαναφοράς; Και τα δύο δεκτά.

Λόγια

mom