Φεστιβάλ / Βραβεία

(Οχι και τόσο) Υπέροχος Γκάτσμπι;

στα 10

Οι κριτικές από την Αμερική, όπου ο «Υπέροχος Γκάτσμπι» του Μπαζ Λούρμαν βγαίνει σε λίγες ημέρες, μιλούν για ένα υπερθέαμα χωρίς ψυχή και μια μεταφορά του αριστουργήματος του Φιτζέραλντ άλλοτε υπερβολικά πιστή και άλλοτε τελείως αποκομμένη από την πηγή της. Χωρίς κανένα spoiler, μεταφέρουμε μερικά αποσπάσματα από τις κριτικές, αλλά δεν χάνουμε ούτε ίχνος από την ανυπομονησία μας...

(Οχι και τόσο) Υπέροχος Γκάτσμπι;

Λίγες μόνο ημέρες πριν την επίσημη πρεμιέρα του «Υπέροχου Γκάτσμπι» ως ταινία έναρξης του 66ου Φεστιβάλ Καννών στις 15 Μαΐου και την έξοδο του στις ελληνικές αίθουσες στις 16 Μαΐου, η Αμερική φέρνει τα κακά μαντάτα, μετά την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας που έγινε την Τετάρτη 1 Μαΐου στη Νέα Υόρκη.

Με κοινό τόπο το γεγονός πως η διασκευή του Λούρμαν πάνω στο μυθιστόρημα του Φιτζέραλντ είναι εντυπωσιακή, αλλά κενή και πως η υπερφόρτωση της με ειδικά εφέ, τρικ και καινοτομίες πάνω στο τρισδιάστατο μέσο δεν αρκεί για να κάνει την ιστορία να βρει το κέντρο της, όλες οι μέχρι στιγμής κριτικές μεταφέρουν την απογοήτευση για την πολυαναμενόμενη ταινία που κανονικά θα έβρισκε τον Λούρμαν να επιστρέφει στις μέρες του «Moulin Rouge», ξεχνώντας για πάντα το φιάσκο της «Αυστραλίας».

Το Variety δια της πένας του Σκοτ Φούντας αναφέρει: «Ο Λούρμαν παραδίδει έναν "Γκάτσμπι" λιγότερο στο πνεύμα του Φ. Σκοτ Φιτζέρλαντ και περισσότερο σε αυτό του διάσημου ήρωά του - ενός ανθρώπου που πιστεύει πως η επιχρυσωμένη υπερβολή του θα τον βοηθήσει να κερδίσει την καρδιά του μοναδικού πράγματος που δεν μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά του... Μοιάζει με ένα καλά προβαρισμένο κλασικό έργο όπου οι ηθοποιοί λένε τις ατάκες τους σωστά, αλλά χωρίς ίχνος συναισθήματος πίσω από αυτές... Μόνο σπάνια το στιλ μοιάζει να αποτελεί μια ακριβή απάντηση στο κείμενο και όχι ένα οπτικοακουστικό τσίρκο που λειτουργεί ανεξάρτητα από αυτό.»

Το New Yorker στο οποίο γράφει ο Ντέιβιντ Ντέμπι αναφέρει : «Η αγριότητα και η παντελής έλλειψη γούστου του Λούρμαν προορίζεται για να ικανοποιήσει μόνο τα νεανικά κοινά, χωρίς να τιμάει το κείμενο του Φιτζέραλντ... ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο είναι ένας πιο δυναμικός Γκάτσμπι από τον μονοδιάστατο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην κενή διασκευή του 1974.»

2

To διαδικτυακό The Playlist με κριτικό τον Ροντρίγκο Περέζ αναφέρει: «Παρά το πάθος του και το μελόδαραμα, ο "Γκάτσμπι" δεν είναι καθόλου συγκινητικός και αυτό είναι ένα τεράστιο ελάττωμα για μια ταινία που διαρκεί για δυόμιση ώρες... Με τον ήχο στο off, το φιλμ του Λούρμαν δείχνει σίγουρα απίθανο όπως τα περισσότερα θεαματικά φιλμ που καταγράφηκαν ποτέ στο σελιλόιντ, αλλά με το volume δυνατά, η ταινία είναι την περισσότερη ώρα μια κακοφωνία στιλ, υπερβολής και θορύβου...»

Το διαδικτυακό The Wrap με κριτικό τον Αλφόνσο Ντουράντε αναφέρει: «Ο "Υπέροχος Γκάτσμπι" είναι μια αθάνατη αμερικανική τραγωδία, αλλά η επίδραση της ιστορίας θάβεται ολοκληρωτικά κάτω από τη λάμψη του Λούρμαν... Δεν βοηθάει και το γεγονός πως οι πρωταγωνιστές είναι σαν να παίζουν σε διαφορετικές ταινίες - και μάλιστα σε καμία που θα ήθελες ιδιαίτερα να δεις.»

To Screen International με κριτικό τον Τιμ Γκρίρσον αναφέρει: «Είναι ειρωνικό πως το φιλμ είναι στα καλύτερα του στο φινάλε, όταν απαλλαγμένο από τα επίπεδα παραγωγής του Λούρμαν, αφήνει όλο το βάρος του τέλους του Φιτζέραλντ να ξεδιπλώσει τη μαγεία του.... Σαν σόουμαν που είναι, ξέρει να κλείνει τις ταινίες του. Δυστυχώς δεν είναι πάντα καλός στο να τις χτίζει δραματικά.»

Το The Hollywood Reporter μέσω της πένας του Τοντ ΜακΚάρθι είναι σχεδόν το πιο μετριοπαθές ως προς την ταινία: «Για την περισσότερη του ώρα το φιλμ είναι μέσα στην ενέργεια, μένοντας πιστό στο πνεύμα, αν και όχι στο γράμμα της πηγής στην οποία βασίζεται... Σε μια ελεύθερη, καλά παιγμένη διασκευή ενός αμερικάνικου κλασικού βιβλίου που θα προκαλέσει κάθε πιθανή αντίδραση.»

2

Απογοητευτήκατε;

Δεν θα έπρεπε. Ο «Υπέροχος Γκάτσμπι» όπως κάθε πολυαναμενόμενη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου είναι προδιαγεγραμμένο πως θα διχάσει, όπως άλλωστε έκαναν κατά καιρούς όλες οι ταινίες του Μπαζ Λούρμαν, και πως θα αναγκάσει τους κριτικούς να χύσουν τόσο μελάνι, όσο περίπου χρειάστηκε και ο Φιτζέραλντ για να ολοκληρώσει το αριστούργημά του. Aφήστε που γενικά θα σκίσει στα ταμεία, ανεξαρτήτως κριτικών...

Μέχρι την πρεμιέρα του στο 66ο Φεστιβάλ Καννών όπου και θα ξέρουμε τι απ' όλα τα παραπάνω ισχύει και τι αφορά μόνο την υπερ-ευαισθησία των Αμερικάνων απέναντι σε ένα all-time classic αμερικάνικο μύθο, διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε περισσότερα για τον «Υπέροχο Γκάτσμπι».