Μια ιστορία απόδρασης από μια φυτεία του αμερικάνικου νότου προς την ελευθερία, η διαδρομή μιας γυναίκας από τον απόλυτο τρόμο προς την ελπίδα, αυτό βρίσκεται στην καρδιά του σπουδαίου βιβλίου του Κόλσον Γουάιτχεντ και της κάτι παραπάνω από ανταξιάς του μεταφοράς του στην οθόνη από τον Μπάρι Τζένκινς.
Το «Underground Railroad», δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα κατόρθωμα αντάξιο του μεγαλείου που ο Τζένκινς επέδειξε στο «Moonlight», ένα επικό ταξίδι στις πιο σκοτεινές σελίδες της αμερικανικής ιστορίας, στην πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, στην δύναμη και την πίστη, στην αντοχή και την μνήμη, μια διαδρομή τόσο σκληρή όσο και απαραίτητη.
Δείτε ακόμη: Στο «Them», η κόλαση είναι (όντως) οι άλλοι
Η σειρά είναι γεμάτη από στιγμές που θα σας πλημμυρίσουν με οργή, με στιγμιότυπα που κοιτάζουν με έναν τρόπο σχεδόν πραγματιστικό την απόλυτη φρίκη, αλλά είναι επίσης γεμάτη από στιγμές ποίησης κι ομορφιάς, κάπου ανάμεσα στο πιο αφράτο όνειρο και τον τον πιο έντονο εφιάλτη.
Ο Τζένκινς και οι συνεργάτες του, το εξαιρετικό καστ, η μουσική του Νίκολας Μπρίτελ, η φωτογραφία του Τζέιμς Λάξτον ανεβαζουν την αισθητική απόλαυση της σειράς σε επιβλητικά επίπεδα, δίχως να ωραιοποιούν ή να λειαίνουν, μα οδηγώντας σε να νιώσεις δίχως καθοδήγηση, αποφεύγοντας τον μελοδραματισμό ή τον διδακτισμό, κρατώντας μόνο την δύναμη της αλήθειας.
Η σύγκριση σειρές όπως «Οι Ρίζες» που περιέγραψαν με τον δικό τους έντονο τρόπο την φρικτή αλήθεια της σκλαβιάς είναι αναπόφευκτη, αλλά το «Underground Railroad», σε αντίθεση με αυτές, δεν δείχνει να ενδιαφέρεται καθόλου για οποιαδήποτε σύμβαση, ή για τον τρόπο που θα δει το αποτέλεσμα το τηλεοπτικό κοινό.
Αντίθετα δείχνει να στοχεύει στην δημιουργία μιας σχεδόν μεταφυσικής αποτυπωσης ενός συλλογικού τραύματος μέσα από μια ιστορία που πατά το ίδιο γερά στην αλήθεια όσο και στο φανταστικό (ο υπόγειος σιδηρόδρομος δεν είναι μια μεταφορά, αλλά ένας υπαρκτός υπόγειος σιδηρόδρομος) και η οποία ανυψώνεται στην περιοχή ενός σπουδαίου και αναγκαίου έργου τέχνης που δεν θυσιάζει τίποτα από την αφηγηματικότητά του μα ούτε και από την δύναμή του.
Τίποτα λιγότερο από ένα αληθινό tour de force κι ένα δυσεπίτευκτο κατόρθωμα.
Δείτε επίσης: Ο Μπάρι Τζένκινς φέρνει τον μύθο που ήταν ο Αλβιν Εϊλι, στην οθόνη
