Θα περίμενες ποτέ να δεις το «Fargo» να μεταφέρεται στη μικρή οθόνη από τους ίδιους τους Κοέν; Επειδή αυτό θα συμβεί φέτος.
Θα το πίστευες αν σου έλεγαν πως ο Τσάρλι Κάουφμαν θα δανείσει το ταλέντο και την ιδιοφυία του στη συγγραφή και την παραγωγή μιας κωμικής τηλεοπτικής σειράς; Ε, πίστεψέ το.
Θα ήταν πιθανό μέχρι πριν λίγα χρόνια, με το Χόλιγουντ να κοιτάζει κάθε του κίνηση, ένας σκηνοθέτης που μόλις έχει κερδίσει το δεύτερο Όσκαρ του να ανακοινώνει πως η πρώτη του δουλειά μετά τη βράβευση θα ήταν... μια σειρά; Γιατί κι αυτό θα γίνει.
Γι’αυτό και οι χθεσινές ανακοινώσεις του FX είναι πολύ σημαντικές, διότι ανακοινώνουν το δίκτυο ως έναν -πλέον- τεράστιο παίχτη. Ενώ παράλληλα ενισχύουν την αίσθηση που εδώ και καιρό σχηματίζουν οι παρατηρητές της βιομηχανίας, πως το αληθινό ανεξάρτητο σινεμά μετατοπίζεται όλο και περισσότερο προς την καλωδιακή τηλεόραση.
Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την τρομερή συγκέντρωση ταλέντου σε επερχόμενα πρότζεκτ του FX, που έξω από τις δεδομένα εντυπωσιακές συνεργασίες που είχε ήδη στις πολυσυζυητημένες και βραβευμένες σειρές του («Louie», «Americans», «Justified», «Sons of Anarchy» μερικές μόνο από αυτές) έρχεται να προσθέσει πρότζεκτ από δημιουργούς όπως:
Τσάρλι Κάουφμαν. Αδερφοί Κοέν. Σαμ Μέντεζ. Αλεξάντερ Πέιν. Ανγκ Λι. Γκιγιέρμο ΝτελΤόρο.
Αν υπήρχε μια τελετή Όσκαρ με όλους αυτούς, θα ήταν η καλύτερη συγκέντρωση ταλέντου από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Και τώρα το FX θα τους έχει όλους στα credits μέσα στον επόμενο χρόνο.
Αναλυτικά, οι νέες σειρές που ανακοινώθηκαν χθες είναι οι εξής:
«How and Why». Σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή και γενικός έλεγχος από τον Τσάρλι Κάουφμαν. Η ιστορία ενός άντρα που μπορεί να σου πει μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας πώς λειτουργεί ένας πυρηνικός αντιδραστήρας αλλά δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει εκεί έξω, στην αληθινή ζωή.
Και ο μίνι σειρές:
«Fargo». Σε παραγωγή και επίβλεψη των Τζόελ και Ήθαν Κοέν, με σενάριο και παραγωγή του Νόα Χόλεϊ, δημιουργού του λατρεμένου και υποτιμημένου «The Unusuals». Διασκευή σε μίνι σειρά 10 επεισοδίων. της ομώνυμης ταινίας των Κοέν από το 1996 για μια έγκυο αστυνομικό που που ξεμπλέκει το κουβάρι μιας τοπικής συνωμοσίας ηλιθίων. Οι ταινίας των Κοέν πάντοτε κατοικούνται από ένα ευρύ καστ χαρακτήρων που ένιωθες πως θα ήθελες να δεις περισσότερα γι’αυτούς. Τώρα θα έχεις αυτή την ευκαιρία.
«Grand Hotel». Σε παραγωγή Σαμ Μέντεζ και σενάριο Ρίτσαρντ ΜακΜπράιεν («Μέρλιν»). Ένα πολυτελές ξενοδοχείο στο κέντρο του Παρισιού μετατρέπεται σε παγίδα κόλαση όταν μπαίνει στο στόχαστρο τρομοκρατών.
«Mad Dogs». Από τον Σον Ράιαν («The Shield», «Terriers»), διασκευή καλής αγγλικής σειράς. Τέσσερις σαραντάρηδες φίλοι επανενώνονται στη Μπελίζ στην πολυτελή έπαυλη ενός παλιού τους φίλου, και όταν βρεθούν εκεί τα πάντα θα αρχίσουν να πηγαίνουν στραβά. Έγκλημα, πρδοσία, φιλία που δοκιμάζεται, ηθική, διαφθορά, ανατροπές, τα γνωστά.
«Sutton». Από τον Αλεξάντερ Πέιν, ένα μάτσο παραγωγούς με credits τελευταίων χρόνων τους «Απογόνους», το «Moneyball» και το «Social Network», και σενάριο του Ρομπ Σίγκερλ («O Παλαιστής»). H ιστορία του διασημότερου ληστή τραπεζών της Αμερικής.
«Mayflower». Απο τον Γκιλ Νέτερ (παραγωγός της «Ζωής του Πι») και τον Πολ Τζιαμάτι. Σκληρό πορτρέτο των πρώτων αντρών που πάτησαν στην Αμερική, σχηματίζοντας μια τεταμένη σχέση προσωρινής ανακωχής με τους ντόπιους Ινδιάνους.
Το ρόστερ τίτλων και ονομάτων είναι εντυπωσιακό, οπότε θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε πώς το κατάφερε αυτό ένα δίκτυο σαν το FX, ποια ακόμα πρότζεκτ έχουμε τώρα να περιμένουμε από το δίκτυο (Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο! Ανγκ Λι!), και τι σημαίνει αυτό το άνοιγμα για την τηλεόραση.
Έχει περάσει κάτι παραπάνω από δεκαετία αναπτύσσοντας αργά αλλά σταθερά μια ταυτότητα στον προγραμματισμό σειρών, σειρές που πάνε στα άκρα και σε παίρνουν κι εσένα μαζί, δίχως να νιώθεις πως χάνεις ποτέ όμως σύνδεσή σου με τους χαρακτήρες. Το «Shield» του Σον Ράιαν είναι εξοχήν τέτοια περίπτωση σειράς, και όχι τυχαία ήταν η πρώτη στην ιστορία του δικτύου. Πολλές φορές η πρώτη σου επιλογή θα σε χαρακτηρίζει για πάντα- στην περίπτωση του FX, ευτυχώς αυτό ισχύει.
Σύντομα έκανε άνοιγμα και στην κωμωδία, κι εκεί κέρδισε ουσιαστικά το παιχνίδι: Οι κωμωδίες του δικτύου, από το «League» στο «It’s Always Sunny in Philadelphia» μέχρι το «Archer» και φυσικά το «Louie», είναι απολύτως πετυχημένες. Το FX είναι το μοναδικό καλωδιακό δίκτυο που τα πάει καλά με την κωμωδία, όλοι οι άλλοι αποτυγχάνουν γιατί δε μπορούν να βρουν το σωστό συνδυασμό καφρίλας, διασκέδασης και ποιοτικού χιούμορ. Με κάποιο τρόπο αυτές οι σειρές το καταφέρνουν, και μάλιστα με τρόπου διαφορετικούς, δεν αισθάνεσαι πως βλέπεις το ίδιο πράγμα σε διαφορετικές εκδοχές.
Έπειτα είχε την τύχη τα τελευταία χρόνια να έχει διευθυντή προγράμματος τον Τζον Λάνγκραφ, έναν άνθρωπο με φανταστικό μάτι για ποιοτικά πρότζεκτ. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να σκοντάψει πάνω σε 2-3 επιτυχίες, αλλά όταν καταφέρνει να τις πολλαπλασιάζει; Τότε ξέρεις πως κάτι λειτουργεί σωστά. Και μάλιστα δίχως να πατά πάνω σε πατρόν. Δε θα έλεγες ποτέ πως το «Americans» αντιγράφει κάτι. Ή το «Justified». Ή το «Terriers». Είναι απλά ωραίες, ξεχωριστές ιδέες, που ταλαντούχοι άνθρωποι ανέπτυξαν με την ηρεμία τους, δίχως κάποιος να τους λέει πώς πρέπει να μοιάζουν.
Αργά αλλά σταθερά το FX άρχισε να σημαίνει εγγύηση. Δεν είχε τη mainstream απήχηση του ΗΒΟ κι ούτε άρπαξε γερά το zeitgeist με τον τρόπο που το έκαναν τα «Mad Men» και «Breaking Bad» του AMC. Όμως περισσότερο από κάθε άλλο brand name καναλιού, το FX που έβλεπες εκεί κάτω δεξιά σήμαινε πως αυτό που θα δεις θα είναι καλό.
Ίσως (κι εδώ είναι που όλοι οι ‘ποιοτικοί’ τρώμε τα μούτρα μας και ζητάμε συγγνώμη που βιαστήκαμε να κατακρίνουμε τις τακτικές του δικτύου) το μετριότατο «Anger Management» να ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Μια πολύ κακή κωμωδία, με την οποία κανείς δεν ασχολείται, κανείς δε συζητά, αλλά είναι τεράστια μαζική επιτυχία. Αν για 20 φιλόδοξες σειρές θες κι έναν Τσάρλι Σιν για να καλύπτει τα σπασμένα, ε, ας είναι.
Η ουσία είναι πως το κανάλι τώρα έφτασε σε μια φάση όπου πατάει αρκετά γερά στο έδαφος ώστε να μπορεί να επιχειρήσει αυτή την πολύ τολμηρή επέκταση: Ουσιαστικά σπάει στα τρία και επεκτείνει τον πρωτότυπο προγραμματισμό του σε περίπου 25 σειρές το χρόνο. Σαν κανονικό, ελεύθερο κανάλι δηλαδή.
Τι περιλαμβάνει αυτό:
*Το spin-off κανάλι FXX που ξεκινάει τον Σεπτέμβριο και θα περιλαμβάνει τις κωμωδίες «The League», «It’s Always Sunny in Philadelphia» και το φρέσκο, αγαπημένο «Legit», συν άλλη μία νέα. Αυτό σημαίνει πως όλες αυτές έχουν εξασφαλισμένο, μπόλικο μέλλον.
*Το ίδιο ισχύει και για τον κορμό σειρών καναλιού-μαμά FX: «Sons of Anarchy». «Justified». «The Americans». «American Horror Story». To «Louie» θα αργήσει να επιστρέψει, αλλά υποθέτουμε πως δεν έχει σημασία πού θα πάει. Ταιριάζει παντού. Εκτός των σπουδαίων δραμάτων που ήδη έχει, το FX ετοιμάζει μερικά ακόμα, κατά κύριο λόγο αυτά τα τρία:
- Το «How and Why» του Τσάρλι Κάουφμαν που αναλύσαμε στην αρχή.
- To «Tyrant» εστιάζει στη ζωή μια τυπικής Αμερικάνικης οικογένειας που με κάποιο μυστήριο τρόπο βρίσκεται εμπλεκόμενη στα όσα δραματικά και αιματηρά συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή. Η σειρά έρχεται από τους Χάουαρντ Γκόρντον και Γκίντεον Ραφ (και οι δύο του «Homeland», ο πρώτος πολλών ακόμα σπουδαιότατων σειρών όπως «X-Files» και «24»), έχει στο συγγραφικό τιμ πολύτιμες πένες σαν τον Ντέιβιντ Φιούρι (επί σειρά ετών δεξί χέρι του Τζος Γουίντον σε «Angel» και «Buffy», με Έμμυ για τα «Lost» και «24»), και σκηνοθέτη στον πιλότο θα έχει τον Ανγκ Λι. Αυτό είναι το πρώτο πρότζεκτ που ανέλαβε ο Λι μετά το πρόσφατο, δεύτερο Όσκαρ του.
- Το «Strain» είναι μια, επιτέλους, εντελώς ενήλικη προσέγγιση του βαμπιρικού μύθου ύστερα από χρόνια βασανιστηρίων. Από τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Η σειρά βρίσκεται σε διαδικασία ανάπτυξης εδώ και αρκετό διάστημα: O Ντελ Τόρο ήθελε εξαρχής να κάνει την ιδέα του (για μια πτήση γεμάτη νεκρούς επιβάτες που συνδέεται με το Ολοκαύτωμα και με ορδές βαμπίρ που θέλουν να κάνουν τον κολατσιό τον παγκόσμιο πληθυσμό) σειρά, όμως κανείς δεν τολμούσε. Έτσι το έκαε τριλογία βιβλίων, παρέα με τον Τσακ Χόγκαν, και τώρα τα δίκτυα άλλαξαν γνώμη και θέλουν να μπουν στο κόλπο. Ο Ντελ Τόρο διάλεξε το FX (για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω, ενδεχομένως), θα σκηνοθετήσει τον πιλότο, θα επιβλέπει όσο τη σειρά τρέχει ο Κάρλτον Κιουζ του «Lost», και όλα αυτά για 3 ως 5 σεζόν. Τίποτα τραβηγμένο. Όσο αντέχει η ιστορία.
*Και μετά, έχουμε το FXM, που είναι το μικρό, κινηματογραφικότερο κανάλι. Εκεί ήρθαν και οι δυνατές σημερινές ανακοινώσεις, που στην ουσία αποτελούν μια επέκταση της λογικής πίσω από την ανάπτυξη του «Strain». Δηλαδή, ΑΑΑ δημιουργοί, σειρές με ημερομηνία λήξης (όλες είναι μίνι σειρές), και εκπλήρωση κάποιων σχεδίων που πιθανώς πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους πάντα να είχαν, αλλά να μην έβρισκαν στούντιο να τους τα πληρώσει.
Γιατί μίνι σειρές; Από την πλευρά του θεατή: Γιατί όχι! Έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες σειρές μένουν στη μνήμη μας παρότι κόπηκαν μετά την πρώτη τους σεζόν. Άσε που μια ιστορία μπορεί να επωφεληθεί όταν ξεκινάει γνωρίζοντας εξαρχής πού πρέπει να φτάσει. Όσο για την πλευρά του δημιουργού;
Ο Τσάρλι Κάουφμαν προσπαθεί εδώ και χρόνια να βρει χρηματοδότη για το «Φράνκ ή Φράνσις». Δίκτυα σαν το FX δε θα το πολυσκοτίουν το θέμα όπως τα αρτηριοσκληρωτικά στούντιο: Αν έχεις την ευκαιρία να δουλέψεις με τον Τσάρλι Κάουφμαν, θα δουλέψεις με τον Τσάρλι Κάουφμαν. Θα του δώσεις αυτό που θέλει, θα του δώσεις την ευκαιρία να πει την ιστορία που θέλει όπως θέλει, για όσα χρόνια θέλει.
3 σεζόν; 5 σεζόν; Αορίστου χρόνου; Μίνι σειρά 10 επεισοδίων; Ό,τι θέλουν οι δημιουργοί. Το βλέπουμε στο Netflix σιγά σιγά, το βλέπουμε και στο Sundance (με την Τζέιν Κάμπιον και το «Top of Lake»), συμβαίνει φυσικά και στο ΗΒΟ. Οι επιλογές γίνονται όλο και περισσότερες, και η εστίαση του FX στις υψηλού προφίλ μίνι σειρές μπορεί μόνο να βοηθήσει.
Σύντομα, σε μια (μικρή) οθόνη στη γειτονιά σας.
