[To «Lisey’s Story» θα είναι διαθέσιμο στο Apple TV+ από τις 4 ιουνίου.]
Στην πλούσια βιβλιογραφία του Στίβεν Κινγκ, σχεδόν ένα ξεχωριστό υποείδος είναι αναμφίβολα εκείνα τα μυθιστορήματα που οι ήρωές τους είναι οι ίδιοι συγγραφείς, σε μια meta εξερεύνηση του εσωτερικού, μεταφυσικού σχεδόν τρόμου της συγγραφής, του φόβου της αποτυχίας, της σχέσης του δημιουργού με τους ανθρώπους που καταναλώνουν, αγαπούν, παθιάζονται με τα έργα τους.
Το «Lisey’s Story» ανήκει σε αυτή ακριβώς την κατηγορία των βιβλίων του και μπορεί εύκολα κανείς να καταλάβει γιατί κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του Κινγκ, τόσο ώστε να αναλάβει ο ίδιος να γράψει τα σενάρια και για τα οκτώ επεισόδια της σειράς της Apple.
Διαβάστε ακόμη: To «Underground Railroad» του Μπάρι Τζένκινς δεν είναι τίποτα λιγότερο από αριστουργηματικό
Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας στο κέντρο του «Lisey’s Story», ο ιδιοφυής, δημοφιλής και αγαπητός Σκοτ Λάντον, είναι νεκρός εδώ και δύο χρόνια όταν η σειρά ξεκινά, δολοφονημένος σε ένα publicity event και η σύζυγός του Λίζι προσπαθεί ακόμη να ξεπεράσει την απώλειά του. Την ίδια στιγμή, ένας καθηγητής λογοτεχνίας προσπαθεί να την πείσει να του παραδώσει τα ανέκδοτα χειρόγραφά του κι όταν οι προσπάθειές του αποτυγχάνουν, στέλνει έναν αληθινά παθιασμένο θαυμαστή του Λάντον να την μεταπείσει, με κάθε τρόπο. Ξεκινώντας από τις απειλές και καταλήγοντας στη βία.
Καθώς η Λίζι προσπαθεί να βάλει σε τάξη το αρχείο του και παράλληλα τις αναμνήσεις της από την ζωή μαζί του και μαζί να φωτίσει μια σειρά από γεγονότα από το παρελθόν που δεν βγάζουν νόημα με την λογική, η μεγαλύτερη αδελφή της βυθίζεται στην κατατονία και τους αυτοτραυματισμούς και σε έναν κόσμο που ονομάζεται Boo’ya Moon και μοιάζει να έχει γεννηθεί από το μυαλό του Σκοτ και την προσπάθειά του να βρει καταφύγιο από την βαθιά τραυματική παιδική του ηλικία.
Προσθέστε στο μείγμα μια πισίνα με απροσδόκητες ιδιότητες, την δύναμη του νερού να λειτουργεί σαν οδός προς έναν άλλο κόσμο κι ένα τέρας που ακούει στο όνομα Long Boy, έχει πολλά πρόσωπα και είναι συνέχεια πεινασμένο, αλλά ίσως ο πιο τρομακτικός χαρακτήρας σε αυτή την ιστορία να μην είναι άλλος από τον εμμονικό φαν Τζιμ Ντούλι του Ντέιν ΝτεΧάαν που κάνει ακόμη κι ένα αθώο γιο-γιο να μοιάζει αληθινά τρομακτικό.
Η αλήθεια είναι πως το «Lisey’s Story» δείχνει να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα το μεταμόρφωναν σε μια prestige σειρά για θεατές με απαιτήσεις όμως ακόμη κι αν όλα είναι από θελκτικά, έως εντυπωσιακά, ξεκινώντας από την υπέροχη σεκάνς των τίτλων και καταλήγοντας στην μικρότερη τεχνική λεπτομέρεια, κάτι στο τελικό αποτέλεσμα δεν λειτουργεί με τον τρόπο που θα περίμενες. Οι σχέσεις των ηρώων ξετυλίγονται σπασμωδικά στην αρχή, η αγωνία χτίζεται με υπερβολικά αργούς ρυθμούς, το παράλληλο σύμπαν του Boo’ya Moon δεν σε πείθει με τον τρόπο που θα περίμενες και η πάλη της ίδιας της Λίζι με την θλίψη και την απουσία, αλλά και την αληθινή φύση του συζύγου της, δεν σε εμπλέκει ποτέ συναισθηματικά.
Η κατακερματισμένη φύση της αφήγησης, που μετακινείται συνεχώς από το παρόν στο παρελθόν και περιέχει ακόμη και flashback μέσα σε flashback, η ελλειπτική σκηνοθεσία που χτίζει συχνά συναρπαστικές εικόνες -με την βοήθεια της εξαιρετικής φωτογραφίας του Ντάριους Κόντζι- αλλά δεν κλιμακώνει την ένταση με τρόπο αποτελεσματικό, σε κάνουν να νιώθεις σαν όπως και η ηρωίδα να βρίσκεσαι σε ένα κυνήγι ενός νοήματος του οποίου τα στοιχεία μοιάζουν υπερβολικά κρυπτικά και αποσπασματικά για να σε κρατήσουν κολλημένο στην αναζήτηση ώς το τέλος.
[To «Lisey’s Story» θα είναι διαθέσιμο στο Apple TV+ από τις 4 ιουνίου.]
Δείτε ακόμη: To «Halston» μπορεί να λάμπει, αλλά δεν είναι ακριβώς τηλεοπτικός χρυσός
