Από τα πρώτα του teaser ή τις ανησυχητικές αφίσες, ήταν σαφές ότι το «The Bridge», η νέα σειρά του FΧ, έδινε ιδιαίτερη σημασία στο ύφος, την ατμόσφαιρα, τις σκιές, την μεγαλύτερη εικόνα μιας ιστορίας που δεν έμοιαζε να εξαντλείται στο αστυνομικό δράμα.
Το πρώτο επεισόδιο, σκηνοθετημένο από τον Χεράρδο Ναράγχο, του «Miss Bala» και του «Θα Εκραγώ», δεν ακολουθεί την γνώριμη διαδρομή ενός συνηθισμένου πιλότου που θέλει να σχηματίσει μια όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη εικόνα για τις συνιστώσες του δράματος και να οριοθετήσει με σαφήνεια τους πρωταγωνιστές.
Στην πραγματικότητα, μοιάζει να κάνει το ακριβώς αντίθετο. Ναι, ξέρουμε σχεδόν από την αρχή, ότι το πτώμα στη γέφυρα που ενώνει το Ελ Πάσο του Τέξας με το Χουάρεζ του Μεξικό ανήκει σε δύο διαφορετικές γυναίκες κι ότι αυτό είναι κάτι που θα κάνει δυο ντετέκτιβ από τις δύο πλευρές των συνόρων να συνεργαστούν, όμως κάπου εκεί, η εικόνα παύει να είναι ξεκάθαρη.
Ξεκινώντας ήδη από τους ήρωές του, το «The Bridge» δεν ενδιαφέρεται να βασιστεί σε βεβαιότητες. Η Σόνια Κρος της Ντιάν Κρούγκερ, είναι μια ντετέκτιβ που μοιάζει να κουβαλά τα δικά της μυστικά, δαίμονες που κατοικούν στο μυαλό ή στο παρελθόν της. Ο Μάρκο Ρουίζ του Ντέμιαν Μπισίρ από την άλλη, μοιάζει επίσης με ένα παράδοξο, ένας καθαρός αστυνομικός σε μια χώρα όπου όλοι μοιάζουν να χρηματίζονται. Με τον τρόπο τους και οι δυο δείχνουν ατελείς. Εκείνη ακόμη κι αν δεν ξεκαθαρίζεται από την αρχή, πάσχει από σύνδρομο Ασπεργκερ, εκείνος, μοιάζει να περπατά και να κάθεται με δυσκολία: έχει μόλις κάνει βασεκτομή.
Αυτές οι λεπτομέρειες, τα όσα μοιάζουν αχρείαστα να δηλωθούν, πόσο μάλλον να εξηγηθούν, είναι που δίνουν στο «The Bridge» και στους ήρωές του, ένα επιπλέον στρώμα ενδιαφέροντος. Το ίδιο συμβαίνει και στο επίπεδο της πλοκής, όπου στο πρώτο τουλάχιστον επεισόδιο, τίποτα δεν μοιάζει να ξεκινά από την «αρχή». Οι πρωταγωνιστές έχουν μια προϊστορία την οποία θέλεις να ανακαλύψεις, ο τόπος έχει τους δικούς του κανόνες, τους οποίους οφείλεις να πάρεις σαν δεδομένους, ακόμη κι αν στον κόσμο της σειράς, δεν μοιάζει να υπάρχει χώρος για δεδομένα.
Ο αρχηγός της αστυνομίας από την πλευρά του Μεξικού μοιάζει με κοινό γκάνγκστερ, το θύμα της δολοφονίας που δίνει το έναυσμα στην ιστορία, μια δικαστής με ιδιαίτερα αυστηρές απόψεις για την μετανάστευση, δεν δείχνει ακριβώς αθώα. Ακόμη κι ο άντρας που κουβαλά μια νεαρή Μεξικάνα στην αμερικάνικη πλευρά, κρυμμένη στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του, μόνο και μόνο για να την κλειδώσει σε ένα τροχόσπιτο στη μέση του πουθενά στη συνέχεια, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι είναι ο serial killer που όλοι ψάχνουν.
Το μόνο βέβαιο, είναι πως το μέρος στο οποίο διαδραματίζεται η σειρά, αποτελεί τον ιδανικό τόπο για να χτιστεί μια ένταση που πηγαίνει πέρα από την απλή αστυνομική ίντριγκα και ένα πλαίσιο που μιλά για μια σειρά από καυτά θέματα που αφορούν όχι μόνο στο Μεξικό: η παράνομη μετανάστευση, τα ναρκωτικά, η πορνεία, η φτώχια η διαφθορά, η κοινωνική εξαθλίωση είναι πράγματα που δεν συναντάς συχνά στις θεματικές μιας σειράς που ενδιαφέρεται να προσελκύσει ένα πλατύ κοινό.
Ομως το «The Bridge» κατορθώνει να ενσωματώσει λειτουργικά τα παραπάνω στην πλοκή του και να μεταμορφώσει κάτι μάλλον συνηθισμένο πλέον στην τηλεόραση (μια ακόμη σειρά με serial killers), σε κάτι εν δυνάμει πολύ πιο πυκνό και ουσιαστικό.
Η αλήθεια είναι πως το πρώτο επεισόδιο λειτουργεί μάλλον εισαγωγικά, χτίζοντας το πεδίο στο οποίο θα κινηθεί το σήριαλ, γνωρίζοντας μας τους ήρωες και τον χώρο τους –ακόμη κι αν είμαστε σίγουροι ότι θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη εκπλήξεις- κι ως εκ τούτου, η αγωνία και τα thrills δεν είναι ακριβώς ασταμάτητα.
Αλλά έτσι κι αλλιώς το «The Bridge» δεν μοιάζει φτιαγμένο με την λογική μιας σειράς που οφείλει να χτίζει ένα μικρό cliffhanger πριν από κάθε διάλειμμα για διαφημίσεις (που ούτως ή άλλως δεν έχει), μα αντίθετα με αυτήν ενός στιβαρού δείγματος αφήγησης για θεατές που αναζητούν κάτι πιο πολύπλοκο κι ενδιαφέρον από ένα απλό whodunit. Κι ως τέτοιο, μας έχει ήδη κερδίσει.
Η σειρά προβάλλεται στην Ελλάδα από το Fox, κάθε Κυριακή στις 23.20.
Tags: the bridge
