Κάπου στην επαρχιακή Γαλλία, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού του 1992, λίγο μετά την αποβιομηχανοποίηση μιας μικρής πόλης που άφησε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού άνεργο και λίγο πριν την ουσιαστική ενηλικίωση μιας ομάδας εφήβων που προσπαθούν ακόμα να βρουν την θέση τους στον κόσμο, ο Αντονί με τον ξάδερφό του κλέβουν ένα κανό με στόχο να φτάσουν σε μια (πιστεύουν) παραλία γυμνιστών, παρασυρόμενοι από τις εφηβικές τους ορμόνες.
Τους γυμνιστές δεν θα τους βρουν, θα συναντήσουν όμως την Στεφ και την φίλη της, θα καταλήξουν σε ένα νεανικό πάρτι και θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια κλοπή, που δημιουργεί άμεσα και καταλυτικά τον τρόμο της τιμωρίας από τον άνεργο, πλέον αλκοολικό πατέρα του Αντονί (τον βετεράνο δηλαδή Ζιλ Λελούς πλάι σε έναν σύνολο νέων, φρέσκων προσώπων).
Το 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 28 Αυγούστου μέχρι και τις 7 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται στη Βενετία για να σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ για το φεστιβάλ εδώ
Μόνο που όλες οι άμεσες συνέπειες αυτής της βραδιάς δεν είναι το ακριβές ενδιαφέρον των Λουντοβίκ και Ζορά Μπουκερμά, οι οποίοι ακολουθούν τους ήρωές τους σε όλη την διάρκεια της δεκαετίας, σε αποσπασματικά καλοκαίρια, επεισοδιακές στιγμές και διαφορετικές καταστάσεις, εξερευνώντας περισσότερο την διαδικασία της ενηλικίωσης και της ουσιαστικής επιρροής του χρόνου σε κάθε κομβικό γεγονός παρά τις άμεσες συνέπειες μιας έκρηξης, που πιθανότατα να ξεχαστούν όταν ο θόρυβος καταλαγιάσει.
Η ταινία είναι άλλωστε βασισμένη στο λογοτεχνικό «Και μετά από αυτούς τα παιδιά τους» του Νικολά Ματιέ, ακολουθώντας σε μεγάλο βαθμό την ουσία και την δομή του βιβλίου αλλά κάνοντας μερικές καίριες παρεμβάσεις, που αφορούν κυρίως την έμφαση που δίνουν οι δημιουργοί σε κάθε χαρακτήρα. Το κινηματογραφικό «And Their Children After Them» είναι ουσιαστικά η ιστορία του Αντονί, η δική του ενηλικίωση και η δική του προσπάθεια προσαρμογής σε έναν μάλλον αφιλόξενο κόσμο, όσο κι αν στο περιθώριο μαθαίνουμε για την προσπάθεια διαφυγής και της νεαρής Στεφ σε ένα φαινομενικά ονειρικό Παρίσι αλλά και για την διαρκή προσπάθεια του Χασίν να ξεπεράσει τα εμπόδια που θέτει η Μαροκινή καταγωγή του αλλά και η επαρχιακή, Γαλλική κοινωνία.
Αυτή είναι μια προσέγγιση που επιτρέπει στην ταινία να βρει ένα πιο σταθερό συναισθηματικό άξονα και να μετατρέψει την αφήγησή της σε κάτι πολύ πιο προσωπικό, παρά σε μια συλλογική αφήγηση για τις δυσκολίες της εργατικής τάξης. Από την άλλη όμως, περιορίζει και τους ορίζοντές της, μετατρέποντας τις ιστορίες των άλλων ανθρώπων σε απλά περιμετρικά γεγονότα για τα οποία ενημερωνόμαστε μαζί με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, μειώνοντας και τον ουσιαστικό αντίκτυπό τους. Ατυχώς δε, κάποια από αυτά ακούγονται και πιο ενδιαφέροντα από την κεντρική ιστορία του Αντονί.
Αυτό που όμως λειτουργεί υπέρ της ταινίας, είναι η επιλογή της να αποφεύγει τις εύκολες συγκρούσεις, να αναγνωρίζει τις πραγματικές αιτίες πίσω από τις πράξεις βίας, να επεξεργάζεται διακριτικά την απώλεια δίχως δραματουργικές εξάρσεις, να διαχωρίζει την εφηβική χαζομάρα από την πραγματική απειλή και να αντιλαμβάνεται την πραγματική επιρροή του χρόνου σε κάθε κρίσιμο συμβάν, δίχως να καταφεύγει (ειδικά στα τελευταία κεφάλαια της αφήγησης) σε αφηγηματικά κλισέ ή ένα εύκολο, εκρηκτικό φινάλε.
Μπορεί η ίδια η ουσία της ιστορίας να μην είναι η πιο πρωτότυπη αφήγηση που ειπώθηκε ποτέ, υπάρχει όμως μια γνήσια διάθεση κατανόησης και συναισθηματικής αποτύπωσης της εποχής, όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε σωστή και ειλικρινή ιστορία ενηλικίωσης.
Το 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 28 Αυγούστου μέχρι και τις 7 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται στη Βενετία για να σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ για το φεστιβάλ εδώ
