Πριν από λίγους μήνες, παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην γκαλερί Ζουμπουλάκη η έκθεση του εικαστικού Στέφανου Ρόκου «Οι Δύο Ναοί». Οι πίνακες του Ρόκου αποτύπωναν με τη γνωστή του ψηφιδωτή καλλιγραφία τις δέκα μέρες που πέρασε ο καλλιτέχνης στην Ιαπωνία.
Φωτογράφος: Αλίνα Λέφα
Στην animation ταινία, όλα τα στοιχεία των ζωγραφικών μου έργων που δημιουργήθηκαν την περίοδο 2019-2021 ξανά αποδιοργανώνονται και καταγράφονται με κίνηση, σχεδόν στην πρωτόγονη μορφή με την οποία γεννήθηκαν στο κεφάλι μου...» Στέφανος Ρόκος
«Οι Δύο Ναοί» Την έκθεση συνόδευε και η πρώτη του μικρού μήκους animation ταινία, αποτέλεσμα μίας συνεργασίας με τον σκηνοθέτη Γιώργο Γούση («Μαγνητικά Πεδία») και τον animator Φωκίωνα Ξένο («Heatwave»)., ενώ τo πρωτότυπο soundtrack υπογράφει ο πολυπράγμων μουσικός και ντράμερ του Nick Cave, Jim Sclavunos.
Γιώργος Γούσης, Φωκίων Ξένος
illustradays 2022 Το Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου θα κάνει πρεμιέρα το illustradays 2022, το Φεστιβάλ Εικονογράφησης της Αθήνας, όπου για 10 ολόκληρες μέρες (μέχρι την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου) το κοινό θα μπορεί να απολαύσει εκθέσεις, διαλέξεις και εργαστήρια πάνω στη σύγχρονη εικονογράφηση. Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα στο επίσημο site του illustradays.
Στα πλαίσια του φεστιβάλ, οι δημιουργοί του animation «Οι Δύο Ναοί» θα συζητήσουν για την έμπνευση και τη δημιουργία της ταινίας, καθώς και την εμπειρία συνεργασίας τους από διαφορετικές πλευρές της τέχνης: πώς τα εικαστικά σχέδια παίρνουν ζωή μέσα από το animation;
Η συζήτηση «Οι Δύο ναοί: Ενα ψυχεδελικό ταξίδι στην Ιαπωνία» που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου στις 18:00, στο Σεράφειο συγκρότημα του Δήμου Αθηναίων.
Με αυτή την αφορμή, το Flix ζήτησε από τους τρεις δημιουργούς να επιλέξουν την αγαπημένη τους animation ταινία.
«Apollo 10½» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Στέφανος Ρόκος
Θα προσπεράσω όλες τις δυνατές αναφορές που σημάδεψαν τη ζωγραφική μου – το «Yellow Submarine», το «Paranoid Android», τα stop motion του Terry Gilliam, τα «101 Σκυλιά της Δαλματίας», αλλά και το «Toy Story», τις ταινίες του Studio Ghibli, τα πειραματικά animation του Ντέιβιντ Λιντς που πρόσφατα είδα, και τις δύο ταινίες που με εντυπωσίασαν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (το «The Τimekeepers of Εternity» του Αριστοτέλη Μαραγκού και ένα αριστουργηματικό γιαπωνέζικο του οποίου τον τίτλο δεν έχω συγκρατήσει αλλά θα το ψάξω καλύτερα).
Θα αναφερθώ στο animation που είδα πριν από λίγες μέρες με τον αδερφό μου, δυστυχώς στο Netflix και όχι σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα: το «Apollo 10½» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Χωρίς να έχω από πριν την παραμικρή ιδέα για το ύφος και την πλοκή της ταινίας, ο γρήγορος ρυθμός της, η διαχρονικά πανταχού παρούσα ευαισθησία του σκηνοθέτη, οι εκπληκτικές πολύχρωμες κινούμενες εικόνες της, η μουσική και το φεγγάρι, με συγκίνησαν όσο λίγες καινούργιες ταινίες τα τελευταία χρόνια.
«Anomalisa» του Τσάρλι Κάουφμαν
Γιώργος Γούσης
Οταν μου κάνουν αυτή την ερώτηση, το «Waltz with Bashir» του Αρι Φόλμαν και το «Anomalisa» του Τσάρλι Κάουφμαν είνα τα δύο πρώτα animation που αναδύονται στην επιφάνεις της μνήμης μου. Δυο ταινίες που νιώθω πως αν και τεχνικά ανήκουν στο animation, με έναν τρόπο έχουν καταφέρει να συγκεράσουν και το live action cinema μέσα τους, χωρίς να το είχαν απαραίτητα στις προθέσεις τους. Κυρίως όμως τις αγαπώ για την πολύ μελαγχολική τους φύση.
«Samurai Jack» του Γκέντι Ταρτακόφσκι
Φωκιών Ξένος
Νομίζω ότι το πρώτο animation που με επηρέασε περισσότερο και με έκανε να μαγευτώ ως έφηβος με την τέχνη του animation είναι η δουλειά του Gendy Tartakovsky. Ξεκινώντας με «Dexter’s Lab» , «Powderpuff Girls» και μετά με την σειρά «Samurai Jack» βρέθηκα αποσβολωμένος με την πανέμορφη cartoony minimal αισθητική και την ασύλληπτη μέχρι σήμερα μαεστρική σκηνοθεσία. Συγκεκριμένα βλέποντας το επεισόδιο «Jack and the Gatekeeper» της σειράς «Samurai Jack», μέσα μου ήξερα ότι και εγώ ήθελα να δημιουργήσω κάτι παρόμοιο.
Αφότου διάλεξα αυτό το μονοπάτι είχα την ευκαιρία να εκτεθώ στον κόσμο των ταινιών μικρού μήκους animation που άλλαξε την αντίληψη μου για το πως μπορεί κάνεις να αφηγηθεί μια ιστορία με αυτό το μέσο. Ταινίες όπως το «Hedgehog in the Fog» του Yuri Norstein και το «Dinner» του Jan Svankmajer¨ με έκαναν να ερωτευτώ την τεχνική του stop motion και τα απίστευτες αισθητικές επιλογές που έχει να προσφέρει. Σήμερα έχω ως ιεροτελεστία να παρακολουθώ τα staff picks του vimeo που εχει φανταστικες μοντέρνες και κλασικές ταινίες.
«Οι Δύο Ναοί» (2022)
Animation
Ιδέα/ Σχέδια: Στέφανος Ρόκος
Σκηνοθεσία/ Μοντάζ: Γιώργος Γούσης
Animation mentoring/ Post production: Φωκίων Ξένος
Soundtrack και sound design: Jim Sclavunos
Η συζήτηση «Οι δύο ναοί: Ένα ψυχεδελικό ταξίδι στην Ιαπωνία» που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου στις 18:00, στο Σεράφειο συγκρότημα του Δήμου Αθηναίων.
