Στη συνέντευξη που έγινε στο Λονδίνο, όπου ο Ρίτσι συνάντησε τον Μπραντ Πιτ στα γυρίσματα (ακόμη;) του «World War Z», οι δύο φίλοι μίλησαν για όλα: για τον Κουέντιν Ταραντίνο, τον Τέρενς Μάλικ, το «Σκότωσέ τους Γλυκά» του Αντριου Ντόμινικ που βγαίνει στην Αμερική αυτές τις μέρες, για τις προφορές που δεν μπορεί να κάνει κανένας από τους δυο τους και τη «Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον Δειλό Τζον Φορντ» που για τον Πιτ παραμένει μια από τις καλύτερες ταινίες που γύρισε ποτέ και που νιώθει πως μοιάζει με το καλό κρασί που όσο παλιώνει γίνεται καλύτερο.
Για τα dreadlocks της φωτογράφησης που επιμελήθηκε ο Στίβεν Κλαίν, ούτε λόγος...
Κυρίως, όμως, οι δύο άντρες μίλησαν για τον καπιταλισμό, τον Τζορτζ Μπους τον νεότερο και το αμερικάνικο όνειρο που σβήνει κάτω από τα απομεινάρια μιας ανελέητης κρίσης και ενός λαού που παραμένει οτιδήποτε άλλο εκτός από πολιτικοποιημένος.
ΠΙΤ: Αυτό που ήθελε ο Αντριου να κάνει με αυτήν την ταινία ήταν ενδιαφέρον. Ηθελε να μιλήσει για την Αμερική - και για την Αμερική ως μπίζνα - αλλά ήθελε να κρυφτεί πίσω από ένα χαμηλότονο αστυνομικό δράμα. Στην Αμερική έχουμε μεγάλα ιδανικά - και μάλιστα πολύ δυνατά - αλλά τις περισσότερες φορές, αυτά τα ιδανικά χρησιμοποιούνται μόνο για το μάρκετινγκ.
ΡΙΤΣΙ: Αρα η ανθρωπιά γίνεται θυσία για χάρη της «δουλειάς»;
ΠΙΤ: Ναι - Νομίζω πως αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος για να το πει κανείς. Ο Αντριου ήθελε στο «Σκότωσέ τους Γλυκά» να αντιπαραθέσει αυτήν την ιδέα με την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ψυχολογία σε σχέση με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε όταν μας δοθεί πολύς ελεύθερος χώρος. Ολα ξεκίνησαν στα 90s, επί Κλίντον, με την καλή πρόθεση του «Ολοι πρέπει να έχουν ένα σπίτι και μια ευκαιρία στο αμερικάνικο όνειρο». Και για να το κάνεις αυτό δυνατό δίνεις δάνεια. Στη συνέχεια ήρθε ο Τζορτζ Μπους και άλλαξε τα πάντα. Και μετά όλοι ξέρουμε τι συνέβη - πολύς κόσμος πληγώθηκε. Η ταινία, όμως, μιλάει και για τη φύση της απληστίας και τι συμβαίνει όταν δεν μπορούμε να δούμε πέρα απ' αυτήν. Στο τέλος της μέρας, αυτό που λέει η ταινία είναι ότι δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε ούτε τον εαυτό μας.»
ΡΙΤΣΙ: Η ταινία επίσης αγγίζει και το θέμα της σχέσης των ανθρώπων στην Αμερική με την πολιτική και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
ΠΙΤ: Ολα έχουν να κάνουν με την αντίληψη που έχει ο καθένας. Είμαστε μια χώρα που χρειάζεται ιστορίες. Πριν χρησιμοποίησα τη λέξη «μάρκετινγκ», αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας νέος όρος για την «προπαγάνδα». Στην Αμερική χρειαζόμαστε μια ιστορία για να μπορούμε να εμπλακούμε στα πράγματα. Αλλά τελικά το πράγμα καταλήγει στο πώς αυτή η ιστορία προστατεύει μια συγκεκριμένη αντίληψη των πραγμάτων τη στιγμή που πρέπει να πάρεις θέση. Η καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων αποτελείται από το πώς θα επιβιώσουν. Οι ζωές τους αποτελούνται από το εβδομαδιαίο τίποτα και τη βόλτα με τα παιδιά την Κυριακή. Οι περισσότερο δεν έχουν χρόνο να μελετήσουν τα πολιτικά και κοινωνικά θέματα που τους αφορούν. Και τα μέσα μαζική ενημερώσης ενώ θα μπορούσαν να βοηθήσουν, καταδυναστεύονται και αυτά από τον καπιταλισμό. Το Ιντερνετ έχει κάνει τη μοναδική καλή δουλειά προς αυτό το θέμα. Η δημοκρατία, όμως, δεν μπορεί να λειτουργήσει αν ο κόσμος δεν είναι καλά ενημερωμένος.»
Δείτε παρακάτω τη φωτογράφηση του Στίβεν Κλάιν με τα πολλά πρόσωπα του Μπραντ Πιτ και διαβάστε περισσότερα για το «Σκότωσέ τους Γλυκά» του Αντριου Ντόμινικ που βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 25 Οκτωβρίου.
