Η καριέρα του Στίβεν Σόντερμπεργκ στο πεδίο του κινηματογράφου μετρά πάνω από τρεις δεκαετίες. Ανά τα χρόνια τον έχουμε δει να εναλλάσσει διαρκώς ρόλους, αναλαμβάνοντας από χρέη σκηνοθέτη, σεναριογράφου και διευθυντή φωτογραφίας, μέχρι μοντέρ και (εκτελεστικού) παραγωγού. Στο podcast του Indieiwire με τίτλο «Toolkit» όπου πρόσφατα βρέθηκε καλεσμένος, μίλησε, μεταξύ άλλων, για την αρετή που θεωρεί μεγαλύτερη απ' όλες, όσον αφορά τον κλάδο: τη δυνατότητα προσαρμογής στις καταστάσεις.
Διαβάστε ακόμη: Γιατί ο Ντάρεν Αρονόφσκι δυσκολεύτηκε να αποφασίσει το επόμενό του βήμα μετά τη «Φάλαινα»
«Αισθάνομαι σαν την κατσαρίδα της βιομηχανίας. Δεν υπάρχει εκδοχή αυτής της δουλειάς στην οποία να μην μπορώ να επιβιώσω, ό,τι κι αν γίνει». Και πράγματι, το αποτύπωμά του στο σύγχρονο αμερικανικό σινεμά δείχνει ακριβώς αυτό. Από το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1989 με το «Sex, Lies and Videotape», μια μικρή, φτηνή παραγωγή που κατάφερε να γίνει το σύμβολο ενός ολόκληρου indie κύματος, μέχρι το γύρισμα ταινιών με iPhone, την ανεξάρτητη διανομή και την αναβίωση μεγάλων στούντιο franchises, ο Σόντερμπεργκ πειραματίζεται σταθερά, διεκδικώντας τη θέση του στη βιομηχανία με κάθε τρόπο.
Οταν ρωτήθηκε τι θα συμβούλευε έναν νέο δημιουργό που επιχειρεί να κάνει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, η απάντησή του ήταν σαφής: τρόμος και θρίλερ. «Αν ξεκινούσα σήμερα και είχα την παραμικρή κλίση, θα κινούμουν στον χώρο του χόρορ. Αυτή είναι η περιοχή που προκαλεί κουβέντα, που έλκει το κοινό και προσφέρει ευκαιρίες», εξήγησε. Οπως διευκρίνισε δε, ο ίδιος αναγνωρίζει ότι το «Sex, Lies and Videotape» δεν ήταν τίποτα άλλο από το δικό του «αντίγραφο» του «Carnal Knowledge» του Μάικ Νίκολς, καθώς ήταν ένα φιλμ σχεδιασμένο να είναι μικρό και οικονομικό. Σήμερα, τονίζει, αν θέλει κανείς να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, η επιλογή του είδους είναι ίσως μονόδρομος. Και το είδος του τρόμου είναι όχι μόνο βιώσιμο, αλλά και καλλιτεχνικά ζωντανό.
Πέραν όμως από της επιλογής του είδους, υπάρχει και το ζήτημα του κοινού. Κι εκεί ο σκηνοθέτης φαίνεται αισιόδοξος. Σύμφωνα με τις επαφές του με εταιρείες όπως τη Neon, τη Focus και την A24, το νεανικό κοινό συνεχίζει να πηγαίνει στον κινηματογράφο (κι αυτό δεν πρόκειται για εικασία, οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν), γεγονός που τον προέτρεψε να ενθαρρύνει για μία ακόμη φορά τους νέους δημιουργούς να ξεκινήσουν να πραγματώνουν τα πρότζεκτ τους με επιμονή και σκληρή δουλειά.