Εχοντας βρει τη μαγική συνταγή ανάμεσα στο arthouse και το εμπορικό σινεμά κι έχοντας μεταμορφωθεί στη Γαλλία, στο κινηματογραφικό συνώνυμο της κότας με τα χρυσά αυγά μετά την κολοσσιαία επιτυχία της προηγούμενης ταινίας του «Le Concert», ο γεννημένος στη Ρουμανία Ράντου Μιχαϊλεάνου είναι από αυτούς που πιστεύουν πως «αν δουλεύει, μην προσπαθήσεις να το διορθώσεις».
Ετσι το «Le Source Des Femmes», η νέα του ταινία που προβλήθηκε τελευταία χτες στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα περίμενες διαβάζοντας πως πρόκειται για την ιστορία μιας ομάδας γυναικών που μπουχτισμένες από το να κουβαλάνε καθημερινά νερό από μια απομακρυσμένη πηγή, κάνουν σεξουαλική απεργία για να αλλάξουν μια απαρχαιωμένη και ανόητη παράδοση.
Αψογα φωτογραφημένη, σε βαθμό καρτποσταλικής τελειότητας, κατορθώνει να αφαιρεί την όποια σκληρότητα της πραγματικότητας ενός χωριού που ζει σε κάθε άλλο παρά «γοητευτικές» συνθήκες και να κάνει τα πάντα, να δείχνουν σαν διαφημιστικό ταξιδιωτικού πακέτου στον «ανεξερεύνητο αραβικό κόσμο»: Κωμικές στιγμές που στα καλύτερά τους είναι χαριτωμένες και στα χειρότερα τους θυμίζουν τις -τόσο της μόδας στην πατρίδα μας- διαφημίσεις με γιαγιάδες. Χορό και τραγούδι σαν best of φεστιβάλ έθνικ μουσικής. Συναίσθημα στα όρια του μελοδραματισμού. Πολιτικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά μηνύματα πρώτου επιπέδου.
Αυτή η ανάγνωση της Λυσιστράτης στον σύγχρονο αραβικό κόσμο, εν δυνάμει θα μπορούσε να περιέχει τον σπόρο για το ξεκίνημα μιας σοβαρής κουβέντας πάνω στην θέση των γυναικών στις μουσουλμανικές κοινωνίες, όμως ο Μιχαϊλεάνου, την χειρίζεται απλοϊκά και επιφανειακά, έχοντας μάλλον στο μυαλό του ένα κοινό που θα πρέπει να μεγιστοποιηθεί πάση θυσία.
Τελικά η τεράστια διάρκεια κουράζει και η αποσπασματικότητα της ιστορίας, ο διδακτισμός και η τουριστική εικονογραφία δεν βοηθούν να πάρεις στα σοβαρά την ταινία, ειδικά όταν την βλέπεις στα πλαίσια ενός φεστιβάλ όπως αυτό των Καννών. Αν στην αίθουσα η αντίδρασή σου θα ήταν μια χλιαρή αδιαφορία, στα πλαίσια του διαγωνιστικού του μεγαλύτερου κινηματογραφικού φεστιβάλ του πλανήτη, η πρώτη σκέψη που κάνεις είναι «τι δουλειά έχει εδώ;». Αλλά αυτή είναι μια άλλη, πολύ μεγαλύτερη κουβέντα...
