Το αφιέρωμα στο έργο του Κώστα Σφήκα στην ταινιοθήκη της Ελλάδας, δεν είναι απλά ένας φόρος τιμής σε έναν «δύσκολο» κινηματογραφιστή και στο σινεμά της πνευματικής του περιπέτειας, αλλά και μια σπάνια ευκαιρία να πλησιάσεις το έργο ενός ανθρώπου που δίκαια έχει χτίσει το δικό του μύθο στο Ελληνικό σινεμά.
Αφοσιωμένος σε έναν κινηματογράφο βαθιά προσωπικό, αυστηρά πειραματικό, φιλοσοφικό και δοκιμιακό, ο Σφήκας υπήρξε είναι ένας από τους λιγότερο «φιλικούς» προς τον θεατή σκηνοθέτες του Ελληνικού σινεμά και γι' αυτό παραμένει σε ένα μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητος.
Αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής, απέδειξε πως η τεχνική κατάρτιση και η θεωρητική γνώση δεν είναι προαπαιτούμενα όταν υπάρχει μια σκέψη αιχμηρή, μια ματιά περιπετειώδης και κυρίως απουσία κάθε φιλοδοξίας για την όποια αναγνώριση. Ο Σφήκας μοιάζει να έκανε ταινίες όχι από την επιθυμία του να διακριθεί ως κινηματογραφιστής, να γίνει μέλος μιας καλλιτεχνικής κοινότητας, αλλά μάλλον από μια ουσιαστική ανάγκη να εκφράσει, να εξερευνήσει, να δοκιμάσει, να γνωρίσει.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1927 υπήρξε ταχυδρομικός υπάλληλος πριν ασχοληθεί με το σινεμά, κάνοντας το 1961 το ντεμπούτο του με το φιλμ μικρού μήκους «Εγκαίνια». Ακολουθεί το ντοκιμαντέρ «Αναμονή» (1962) και «Θηραϊκός Όρθρος» (1968), σε συνεργασία με τον Σταύρο Τορνέ, όπου η επίδραση της νεορεαλιστικής σχολής δεσπόζει.
Η αποστροφή του για τον αναπαραστατικό κινηματογράφο και το όραμα ενός διαλεκτικού υλιστικού σινεμά, ικανού να δώσει μορφή στις κατακτήσεις της Μαρξιστικής φιλοσοφικής σκέψης τον οδηγούν από το 1974 στην πραγμάτωση των έργων «Μοντέλο» (1974), (Βραβείο καλύτερης καλλιτεχνικής ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1974), «Μητροπόλεις» (1975), «Αλληγορία» (1986), «Το προφητικό πουλί των θλίψεων του Πάουλ Κλέε» (1995), «Προμηθεύς Εναντιοδρομών» (1998), «Η Γυναίκα της… και ο Συλλέκτης» (2002), «Μεταμόρφωση» (2007).
Δείτε το πλήρες πρόγραμμα του Αφιερώματος στο site της ταινιοθήκης
Tags: Ταινιοθήκη
