«Ενθαρρύνω πάντα τους σπουδαστές κινηματογράφου που ενδιαφέρονται για τη διεύθυνση φωτογραφίας να σπουδάσουν γλυπτική, ζωγραφική, μουσική, συγγραφή και άλλες τέχνες. Το σινεμά αποτελείται από όλες αυτές τις τέχνες συνδυασμένες. Οι σπουδαστές μου ζητούν συνεχώς συμβουλές και εγώ τους λέω ότι πρέπει να είναι ενθουσιώδεις γιατί η διεύθυνση φωτογραφίας είναι σκληρή δουλειά. Ο μόνος τρόπος για να το διασκεδάσεις είναι να είσαι τελείως αφοσιωμένος. Αν δεν εμπλακείς ολοκληρωτικά, μπορεί να γίνει μια πολύ μίζερη δουλειά. Μετανιώνω μόνο για ένα πράγμα στην καριέρα μου: για το γεγονός ότι δεν γυρίζονται πλέον βωβές ταινίες. Αυτή είναι η πιο αγνή μορφή τέχνης που μπορώ να φανταστώ.»
Ο Βίλμος Ζίγκμοντ έγινε Αμερικάνος πολίτης το 1962. Είχε εγκαταλείψει την Ουγγαρία ήδη από το 1956, αφού πριν είχε σπουδάσει στην κινηματογραφική Ακαδημίας της Βουδαπέστης και είχε καταγράψει την επανάσταση στη Βουδαπέστη μαζί με το φίλο και συνεργάτη του, Λάζλο Κόβακς, σε 30.000 μέτρα φιλμ - γράφοντας τη δική του σελίδα στη σύγχρονη ιστορία μιας χώρας που δεν θα ξανάβλεπε ποτέ.
Με τον Γουόρεν Μπίτι και τον Ρόμπερτ Αλτμαν στα γυρίσματα του «McCabe & Mrs. Miller»
Σε ολόκληρη τη δεκαετία του '60, ο Βίλμος Ζίγκμοντ εργαζόταν ως φωτογράφος και περιστασιακά σε χαμηλού προϋπολογισμού b-movies πριν υποδεχτεί και ο ίδιος όπως και ολόκληρος ο πλανήτης τη γέννηση του νέου αμερικανικού σινεμά και γίνει ένας από τους καθοριστικούς «πρωταγωνίστές» του.
Ο πρώτος σκηνοθέτης που τον εμπιστεύτηκε ήταν ο Ρόμπερτ Αλτμαν για το «McCabe & Mrs. Miller» του 1971, στο οποίο ο Ζίγκμοντ μεγαλούργησε τιμώντας ταυτόχρονα τη μεγάλη παράδοση του γουέστερν αλλά και φέρνοντας έναν αέρα ανανέωσης που όμοιό του δεν είχε δει μέχρι τότε το αμερικανικό σινεμά.
Στα γυρίσματα του «Blow Out»
Ο Ζίγκμοντ θα συνεργαζόταν με τον Ρόμπερτ Αλτμαν και στο «The Long Goodbye» και στο «Images», θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία του «Deliverance» του Τζον Μπούρμαν, θα γινόταν ο έμπιστος συνεργάτης του Μάικλ Τσιμίνο στον «Ελαφοκυνηγό» και το θρυλικό «Heaven's Gate», θα χάριζε στον Μπράιαν Ντε Πάλμα το όραμα που είχε φανταστεί στο «Obsession», το «Blow Out», το «The Bonfire of the Vanities» και τη «Μαύρη Ντάλια» και στα 2000s θα συνεργαζόταν με τον Γούντι Αλεν σε τρεις ταινίες («Melinda and Melinda», «Cassandra's Dream» και «You Will Meet a Tall Dark Stranger», περήφανος, όπως δήλωνε και ο ίδιος πως καμία ταινία του δεν έμοιαζε με την προηγούμενη ή την επόμενη.
«McCabe & Mrs. Miller» του Ρόμπερτ Αλτμαν το 1971
«Deliverance» του Τζον Μπούρμαν το 1972
«Ο Ελαφοκυνηγός» του Μάικλ Τσιμίνο το 1978
«Heaven's Gate» του Μάικλ Τσιμίνο το 1980
«Blow Out» του Μπράιαν Ντε Πάλμα το 1981
Η πιο καθοριστική συνεργασία όμως του Βίλμος Ζίγκμοντ ήταν αυτή με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος τον εμπιστεύτηε για το «The Sugarland Express» το 1974 και στη συνέχεια για την απαστράπτουσα εικόνα του «Close Encounters of the Third Kind» το 1977, για το οποίο ο Ζίγκμοντ κέρδισε το Οσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας. Οι σχέσεις τους δεν ήταν καλές και ο Ζίγκμοντ πίστευε πάντοτε πως ο Σπίλμπεργκ - του οποίου θαύμαζε το ταλέντο - τον χρησιμοποιήσε ως έναν υπάλληλο, με αποτέλεσμα οι δυο τους να μην συνεργαστούν ξανά ποτέ.
To 2008 κυκλοφόρησε και το ντοκιμαντέρ «No Subtitles Necessary: Laszlo & Vilmos» για την κοινή πορεία των Λάζλο Κόβακς και Βίλμος Ζίγκμοντ στο Χόλιγουντ, μετά την απόδρασή τους από την Ουγγαρία, αλλά και την ιστορία του κινηματογραφημένου υλικού που κατάφεραν να τραβήξουν από την εισβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη χώρα το 1956 που στη συνέχεια πουλήθηκε στο CBS. Στο ντοκιμαντέρ, όλοι όσοι συνεργάστηκαν με τον Ζίγκμοντ δεν προσπαθούν να κρύψουν τη συμβολή του σε αυτό που είναι σήμερα το αμερικανικό σινεμά όπως το γνωρίζουμε.
Πρωτοπόρος, οραματιστής, νοσταλγός του φιλμ αλλά όχι πολέμιος της ψηφιακής εποχής, ένας αυστηρός επαγγελματίας που πίστευε πάντοτε πως ο διευθυντής φωτογραφίας πρέπει να είναι τόσο καλός όσο και ο σκηνοθέτης μιας ταινίας, ο Βίλμος Ζίγκμοντ ήταν σίγουρος για ένα και μόνο πράγμα: «Το σινεμά είναι εικόνες. Το σινεμά χρειάζεται καλές εικόνες. Πιστεύω πως αν δεν έχεις καλές εικόνες, τότε δεν έχεις ταινία».
Διαβάστε ακόμη:
Tags: Βίλμος Ζίγκμοντ
