Ακόμη κι αν ήταν για πάντα ο πάτερ φαμίλιας της οικογένειας Φον Τραπ στην «Μελωδία της Ευτυχίας», ο Κρίστοφερ Πλάμερ δεν άφησε ποτέ την κολοσιαία επιτυχία της ταινίας και τον ρόλο που τον έκανε πασίγνωστο να ορίσει την καριέρα, την εικόνα του ή τις επιλογές του.
Stage Struck
H Μελωδία της Ευτυχίας
Από το 1958 και την πρώτη του εμφάνιση στο «Stage Struck» μέχρι το «Ολα τα Λεφτά του Κόσμου» του Ρίντλεϊ Σκοτ, μια από τις τελευταίες του σημαντικές εμφανίσεις, ο Πλάμερ υποδύθηκε κάθε ρόλο του με την ευκολία και το ταλέντο ενός αληθινά χαμαιλεοντικού ηθοποιού. «Είναι ένα χαρτί στο οποίο μπορείς να σχεδιάσεις ό,τι θέλεις. Μπορεί να κάνει τα πάντα» έλεγε τότε ο Ρίντλεϊ Σκοτ για τον ηθοποιό ο οποίος κλήθηκε να μάθει και να υποδυθεί τον ρόλο του σε χρόνο ρεκόρ όταν Κέβιν Σπέισι που είχε ήδη γυρίσει την ταινία έπρεπε να αντικατασταθεί μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου σεξουαλικής παρενόχλησης.
Λίγα μόλις χρόνια πριν άλλωστε, το 2011 είχε δώσει στους «Πρωτάρηδες» του Μάικ Μίλς, μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, σε έναν ρόλο που του χάρισε το βραβείο Οσκαρ 'Β Ανδρικού Ρόλου και τον έκανε τον πιο μεγάλο σε ηλικία ηθοποιό που κέρδισε ποτέ ένα Οσκαρ.
Ολα τα Λεφτά του Κόσμου
Οι Πρωτάρηδες
Γεννημένος το 1929 στο Τορόντο, δισέγγονος του Τζον Αμποτ, του τρίτου Πρωθυπουργού του Καναδά, ο Κρίστοφερ Πλάμερ ασχολήθηκε με το θέατρο αμέσως μετά το σχολείο και σύντομα βρέθηκε στο Μπρόντγουεϊ, όπου το 1959 κέρδισε την πρώτη υποψηφιότητά του για Tony στο «JB», σκηνοθετημένο από τον Ηλία Καζάν, ενώ έπαιξε και με την Royal Shakespeare Company στην Μεγάλη Βρετανία.
Το 1965, «η Μελωδία της Ευτυχίας» υπήρξε τεράστια επιτυχία και τον καθιέρωσε ως κινηματογραφικό σταρ, ακόμη κι αν ο ίδιος έλεγε αργότερα πως ήταν έξαλλος με το γεγονός ότι η φωνή του ντουμπλαρίστηκε από κάποιον που τραγουδούσε καλύτερα από εκείνον, αλλά δήλωνε «ευγνώμων στο φιλμ, στον σκηνοθέτη Ρόμπερτ Γουαίζ που υπήρξε θαυμάσιος σκηνοθέτης και τζέντλεμαν και στην Τζούλι Αντριους που παρέμεινε μια θαυμάσια φίλη».
Με την Τζούλι Αντριους το 2015
Μετά την «Μελωδία της Ευτυχίας» ακολουθήσαν δεκάδες ταινίες ανάμεσά τους τα «Η Νύχτα των Στρατηγών», «Ο Ανθρωπος Που θα Γινόταν Βασιλιάς», η «Επιστροφή του Ροζ Πάνθηρα», «Waterloo», ή το «Murder by Decree» όπου υποδύθηκε τον Σέρλοκ Χολμς. Το 1973 κέρδισε το βραβείο Tony για το «Cyrano» και το θέατρο εξακολούθησε να είναι μια από τις βασικές δουλειές του ακόμη κι όταν στην δεκαετία του '80 και του '90 οι ρόλοι του στο σινεμά δεν ήταν τόσο μεγάλοι ή σημαντικοί.
Στο θεατρικό «Cyrano»
Ανάμεσα στις ταινίες εκείνης της περιόδου, μετράμε όμως φιλμ όπως το «Malcolm X» του Σπάικ Λι, οι «12 Πίθηκοι» του Τέρι Γκίλιαμ ή το «Τhe Insider» του Μάικλ Μαν. Εν τούτοις το 2010 κέρδισε την πρώτη υποψηφιότητα για Οσκαρ, με τον ρόλο του στο «The Last Station» όπου υποδυόταν τον Λέοντα Τολστόι και δυο χρόνια αργότερα θα κέρδιζε το Οσκαρ 'Β Ρόλου για τους «Πρωτάρηδες», γράφοντας λίγο πριν την τελευταία του πράξη ένα φινάλε που άξιζε στο ταλέντο και την καριέρα του.
Tags: RIP
