Είναι ειρωνικό πως λίγους μόνο μήνες πριν, στο 70ό Φεστιβάλ Καννών προβλήθηκε η ταινία του Μισέλ Χαζαναβίσιους «Le Redoutable», που αναπαριστά την περίοδο που ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ ερωτεύτηκε ένα κορίτσι με το όνομα Αν Βιαζέμσκι και έζησε μαζί του σε ένα γάμο γεμάτο εντάσεις, συγκρούσεις και πολλή αγάπη.
Ο Γκοντάρ γνώρισε τη Βιαζέμσκι λίγο μετά την εμβληματική της εμφάνιση στο αριστουργηματικό «Au Hasard Balthazar» του Ρομπέρ Μπρεσόν, όταν αυτή ήταν 18 ετών και ο Μάης του '68 απείχε μόνο ένα χρόνο. Μούσα του, ερωμένη του, δεύτερη και τελευταία γυναίκα του μετά την Ανα Καρίνα και πρωταγωνίστρια στην «Κινέζα», στο «Week End», στο «Sympathy for the Devil» και με ένα πέρασμα στο «Tout va Bien», η Αν Βιαζέμσκι αγάπησε τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ και έμεινε μαζί του 12 ολόκληρα χρόνια, βλέποντας τον ίδιο να αλλάζει μαζί με τον κόσμο και το σινεμά.
Σκηνή από το «Au Hasard Balthazar» του Ρομπέρ Μπρεσόν
Με τον Ζαν-Πιερ Λεό στην «Κινέζα»
«Με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ήταν το σινεμά που μας έκανε να αγαπηθούμε και αυτό ήταν τελικά και η αιτία που χωρίσαμε»
Με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ θα αφιέρωνε περισσότερο χρόνο στην ακτιβιστική του δράση και τις κινηματογραφικές (μαοϊκές και όχι μόνο) αναζητήσεις του. Και σε παράλληλη δράση, η Αν Βιαζέμσκι θα εγκατέλειπε σιγά σιγά το σινεμά για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Θα έπαιζε σε δύο ταινίες του Πιερ Πάολο Παζολίνι, το «Θεώρημα» και το «Χοιροστάσιο», στο «L' Enfant Secret» και το «Elle a passé tant d'heures sous les Sunlights» του Φιλίπ Γκαρέλ και σε λίγες ακόμη ταινίες μέχρι και τα τέλη το 80' (λες για να ολοκληρώσει μια από τις πιο λιτές, σπουδαίες φιλμογραφίες στην ιστορία του σινεμά) πριν επιβεβαιώσει πως έκρυβε μέσα της το ταλέντο της συγγραφής, κληρονομιά από τον παππού της από την πλευρά της μητέρας της, τον εμβληματικό μυθιστοριογράφο Φρανσουά Μοριάκ που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1952.
Στο «Θεώρημα» του Πιέρ-Πάολο Παζολίνι
Οταν ανέβηκα τα σκαλιά στην προβολή του «Redoutable» στις Κάννες, το Μάιο του 2017, ένιωσα ξανά την ευχαρίστηση του να ανήκεις σε μια ομάδα. Αλλά δεν είμαι καλή στο να κάνω δύο πράγματα συγρόνως. Είχα δύο ζωές και αυτή της συγγραφέως είναι τόσο μοναχική...
Με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ στην πρεμιέρα της «Κινέζας» στην Αβινιόν το 1967
Μετά από 12 χρόνια με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, o γάμος τους τέλειωσε το 1979. «Με τον Ζαν-Λικ, ήταν το σινεμά που μας έκανε να αγαπηθούμε και αυτό ήταν τελικά και η αιτία που χωρίσαμε», δήλωσε σε μια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις στο Paris Match.
Στη συγγραφική της καριέρα η Βιαζέμσκι ήταν πιο παραγωγική απ' ότι στο σινεμά. Εγραψε περισσότερα από 12 μυθιστορήματα, το «Jeune Fille» του 2007 για την εμπειρία της από την ηλικία των 18 ετών στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο με τον Ρομπέρ Μπρεσόν και ένα, το «Un An Après» το 2015 για τη σχέση της με τον Γκοντάρ. Σε αυτό βασίστηκε η ταινία του Μισέλ Χαζαναβίσιους, «Le Redoutable» που η Βιαζέμσκι είδε, σε μια από τις τελευταίες εμφανίσεις της, το Μάιο στο 70ό Φεστιβάλ Καννών.
Στην ταινία, δίπλα στον Γκοντάρ του Λουί Γκαρέλ, την υποδύθηκε η Στέισι Μάρτιν που σε μια συνέντευξή της όπου παραδέχτηκε ότι δεν είχε γνωρίσει προσωπικά την Αν Βιαζέμσκι, δήλωσε για την ηρωίδα της αυτό πού ήταν πάντοτε η Αν Βιαζέμσκι, μια ανήσυχη γυναίκα στο κέντρο ενός κόσμου που αλλάζει συνεχώς:
«Για μένα, η Αν ήταν από πολύ μικρή ηλικία μάρτυρας ενός απίστευτου κόσμου, ενός καθοριστικού κεφαλαίου του γαλλικού σινεμά. Αλλά επίσης γινόταν και μια γυναίκα, η οποία έθετε υπό ερώτηση τον έρωτα της ζωής της, τη δουλειά της, τις καλλιτεχνικές της φιλοδοξίες, τη ζωή που ήθελε να ζήσει...»
Με τον Λουί Γκαρέλ για την προώθηση του «Le Redoutable» στις γαλλικές αίθουσες
