Στο πρώτο τους ραντεβού, ο Γουόλτερ και η Πάτι, οι ήρωες του «Freedom», του τελευταίου μυθιστορήματος του Τζόναθαν Φράνζεν, πηγαίνουν σινεμά σε μια πανεπιστημιακή δωρεάν προβολή μιας ασπρόμαυρης ελληνικής ταινίας της δεκαετίας του '50. Ο τίτλος της είναι «Τhe Fiend of Athens» και σύμφωνα με το ημερολόγιο της Πάτι (όπως το ανακαλεί στη μνήμη της αργότερα) είναι μια ταινία για έναν ντροπαλό, φοβισμένο τύπο με γυαλιά στην Αθήνα που βλέπει σε μια εφημερίδα μια φωτογραφία ενός ευφυή εγκληματία με το όνομα «Δράκος». Μια συμμορία τον μπερδεύει με τον εκγληματία της εφημερίδας και του αναθέτει ένα εγκληματικό σχέδιο.
Η ταινία είναι φυσικά «Ο Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου που θα προβληματίσει τους ήρωες μετά την προβολή της. Ο Γουόλτερ θα δει στην ταινία μια πολιτική παραβολή για την αντίσταση κατά της καταπίεσης των Δεξιών. Η Πάτι θα μείνει σε μια αγνή προσωπική ιστορία για τον ανδρισμό και τις αιτίες που μας κάνουν να μην μένουμε αμέτοχοι στη δράση. Στη συνέχεια του βιβλίου, ο «Δράκος» θα είναι καθοριστικός παίζοντας σημαντικό ρόλο στην τοιχογραφία του Φράνζεν για την Αμερική του 20ου αιώνα.
Ενα πρόσφατο άρθρο στην Guardian ερευνά την ζήτηση που έχει η ταινία ανάμεσα στους σινεφίλ που ανακάλυψαν την ταινία μέσα από το βιβλίο του Φράνζεν, επαινόντας τον «Δράκο» ως ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα, κάνοντας έκκληση στην Criterion Collection να κυκλοφορήσει ένα συλλεκτικό DVD της ταινίας. Ταυτόχρονα ευγνωμωνεί τον άνθρωπο που έχει βάλει την ταινία υποτιτλισμένη στα αγγλικά στο YouTube.
Ο δημοσιογράφος ρώτησε για την ταινία τον Χρήστο Προσύλη, διευθυντή του Ελληνικού Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Λονδίνου, ο οποίος με τη σειρά του του ανέφερε πως ζήτησε από τον ίδιο τον Κούνδουρο να προγραμματίσει μια προβολή της ταινίας του. Η απάντηση που πήρε ήταν πως ο Κούνδουρος νιώθει ευγνώμων για το ενδιαφέρον προς την ταινία, αλλά πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κόπια με αγγλικούς υπότιτλους.
Το Μάρτιο που μας πέρασε, στο πλαίσιο της έκθεσης που διοργανώθηκε για τον Νίκο Κούνδουρο με φωτογραφικό υλικό, αφίσες από τις ταινίες του ο Νίκος Κούνδουρος είχε δηλώσει συγκινημένος για την αναφορά του Φράνζεν στην ταινία του: «Ο Φράνζεν είδε με σημειολογική λογική την ταινία και αντιλήφθηκε τον αντιαμερικανισμό, που είναι βασικό θέμα της από την αρχή ως το τέλος. Με μια μέθοδο γνωστή στη λογοτεχνία, που δηλώνεται με σειρά νύξεων άμεσων και έμμεσων, οι δημιουργοί της ταινίας καταγγέλλουν την παρουσία των ΗΠΑ στα πολιτικά πράγματα μιας Ελλάδας πληγωμένης από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, από την απάνθρωπη Κατοχή των Γερμανών και κατά κάποιον τρόπο από αυτή την ύπουλη επιμονή των Αμερικανών να ελέγχουν άμεσα ή έμμεσα την προοπτική της Ελλάδας να αναρρώσει από δύο πολέμους με εχθρό και έναν τρίτο και οδυνηρό πόλεμο με τους ίδιους τους Ελληνες»
Παραγνωρισμένος και στην εποχή του, ο «Δράκος» (που το 1956 είχε συμμετάσχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, αποσπώντας ειδική μνεία από την επιτροπή του φεστιβάλ), αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών και ίσως - μέσω του Φράνζεν - βρήκε την κατάλληλη στιγμή για να αποδείξει τη διαχρονικότητα του.
Ως αντάλλαγμα στη ζήτηση για το «Δράκο», το 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λονδίνου που ξεκινάει στις 17 και θα διαρκέσει μέχρι τις 25 Οκτωβρίου, ανοίγει την αυλαία του με το «Μπάιρον: Μπαλάντα για Ενα Δαίμονα» του Νίκου Κούνδουρου (1992) παρουσιάζοντας μέσα σε εννέα ημέρες μια επιλογή από ελληνικές, σύγχρονες και παλιότερες, ταινίες, και κλείνοντας το φεστιβάλ με την προβολή του «Βυσσινόκηπου» τιμώντας τη μνήμη του Μιχάλη Κακογιάννη. (Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ μπορείτε να βρείτε στην επίσημη σελίδα του στο Ιντερνετ)
