Πολύ πριν πάρει το φως της δημοσιότητας η περίπτωση Κέβιν Σπέισι, κατηγορίες για κατά συρροή αποπλάνηση ανηλίκων («statutory rape») είχε δεχθεί ο σκηνοθέτης του στους «Συνήθεις Υπόπτους», Μπράιαν Σίνγκερ. Πολλές φήμες μάλιστα, δε θεωρούν τυχαία τη σύνδεση και θέλουν να είναι διαβόητο στους χολιγουντιανούς κύκλους ότι Σπέισι και Σίνγκερ σύχναζαν στα ίδια κλαμπ, στα ίδια πάρτι, στις ίδιες βίλες, με μία σειρά από ανήλικα αγόρια ως escorts.
Δείτε κι αυτό: Το «χριστουγεννιάτικο» μήνυμα του Κέβιν Σπέισι
Το 2014 έγινε η πρώτη επίσημη καταγγελία εναντίον του Σίνγκερ. Ενα μόλις μήνα πριν την έξοδο του «X-Men: Days of Future Past», με αγωγή στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Χαβάης, ο Μάικλ Εγκαν, κατηγορεί τον Μπράιαν Σίνγκερ ότι τον κακοποίησε σεξουαλικά το 1999, όταν ήταν 17 ετών, προσθέτοντας ότι ο τότε 33χρονος σκηνοθέτης του έδωσε ναρκωτικά και αλκοόλ για να ταξιδέψει μαζί του περισσότερες από μια φορά στη Χαβάη όπου και τον βίασε.
Ο δικηγόρος του Μπράιαν Σίνγκερ αποκάλεσε τις κατηγορίες «αβάσιμες και δυσφημιστικές», κι ο ίδιος έκανε επίσημες δηλώσεις για συκοφαντία και κακόβουλη επίθεση που σκοπό έχει να βλάψει την ταινία. «Οι κατηγορίες εναντιόν μου είναι εξωφρενικές, κακόβουλες και ολότελα ψευδείς. Δεν θέλω αυτοί οι φανταστικοί ισχυρισμοί να τραβήξουν την προσοχή από το "X-Men: Days of Future Past". Για αυτό δε θα δώσω καμία απολύτως συνέντευξη...»
Η απόλυσή του από την 20th Century Fox και το «Bohemian Rhapsody» To Δεκέμβριο του 2017, με την ταινία ανολοκλήρωτη, το στούντιο της 20th Century Fox αποφάσισε να απολύσει τον Μπράιαν Σίνγκερ από το «Bohemian Rapsody». Κι ένα νέο σκάνδαλο ξεσπά: ο Σέζαρ Σάντσεζ-Γκουζμάν καταθέτει αγωγή εναντίον του Σίνγκερ κατηγορώντας τον σκηνοθέτη για βιασμό το 2003. Σύμφωνα με τον Σάντσεζ, ο οποίος ήταν τότε 17 ετών, ο Σίνγκερ του επιτέθηκε σεξουαλικά εξαναγκάζοντάς τον σε στοματικό και πρωκτικό σεξ. Η επίθεση συνέβη στο γιοτ του Λέστερ Γουότερς, ενός επενδυτή ο οποίος διοργάνωνε συχνά πάρτι για νεαρούς gay στην περιοχή του Σιατλ.
Αυτή η ιστορία έχει ακολουθήσει ως σκοτεινό απειλητικό σύννεφο την ταινία σε όλη τη διαδρομή της - από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων στην επίσημη πρεμιέρα της, μέχρι την άρνηση των συντελεστών να μιλήσουν για τον Μπράιαν Σίνγκερ (ειδικά του Ράμι Μάλεκ που μπορεί να βλέπει τον ερμηνευτικό του άθλο να μην παίρνει το οσκαρικό χρυσό λόγω όλου αυτού του θέματος) στις απονομές των φετινών βραβείων.
Κι ερχόμαστε στο σημερινό άρθρο του «The Atlantic» - που άναψε φωτιές. Τέσσερις νέοι άντρες αφηγούνται τις προσωπικές τους εμπειρίες με τον Σίνγκερ, όταν οι ίδιοι ήταν ακόμα ανήλικοι (από 13 έως 17 ετών), ενώ ταυτόχρονα στις διηγήσεις τους επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο που περιγράφει τη ζωή του σκηνοθέτη εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια: σεξουαλικό ενδιαφέρον μόνο για ανήλικα αγόρια, εκμετάλλευση της δημοτικότητάς του, χρηματισμός, ντραγκς, ένα δίκτυο φίλων και συνεργατών που προμήθευαν τους έφηβους στον σκηνοθέτη (κι επίσης συνήθιζαν να πασάρουν τα αγόρια ο ένας στον άλλον) κι ένα τέτοιο lifestyle που συνεχιζόταν ανενόχλητο για δεκαετίες, κάτω από τη σκιά των χολιγουντιανών λόφων.
Eνας (ανώνυμος) της κλίκας του Σίνγκερ τότε, ο οποίος ομολογεί ότι δεν ήταν ανήλικος αλλά 20 χρονών, κατέθεσε ότι την πρώτη φορά που πήγε σ' ένα από αυτά τα πάρτι, σοκαρίστηκε με το πόσα έφηβα αγόρια ήταν συγκεντρωμένα. «Εμοιαζε σαν πάρτι γυμνασίου. Κι αναρωτήθηκα: πώς μαζεύτηκαν όλα αυτά τα αγόρια εδώ; Που είναι οι γονείς τους;»
«Περάσαμε 12 μήνες όπου κάναμε ενδελεχή έρευνα, μελετώντας μηνύσεις, κατηγορίες, και καταθέσεις εναντίον του Σίνγκερ» δηλώνει στον πρόλογό του το άρθρο του The Atlantic. «Συνολικά μιλήσαμε με 50 μάρτυρες. Ανάμεσά τους και 4 νέους άντρες που δεν είχαν ξαναπεί ποτέ την ιστορία τους στις αρχές ή στον Τύπο. Ενας άντρας (που θα τον αποκαλούμε «Ερικ») ήταν 17 χρονών το 1997 όταν έκανε σεξ με τον Σίνγκερ σ' ένα πάρτι στη βίλα του σκηνοθέτη. Ενας άλλος (που θα τον αποκαλούμε «Ανταμ») ήταν 15 όταν συνέβη το ίδιο, την ίδια χρονιά. Ο Σίνγκερ το 1997 ήταν 32 χρονών. Οι δύο αυτοί άντρες ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμοι καθώς φοβούνται την εκδίκηση του σκηνοθέτη.»
Υπάρχουν όμως κι επώνυμες κατηγορίες Ο Βίκτωρ Βαλντοβίνο ήταν 13 χρονών, πήγαινε Β' Γυμνασίου, όταν είδε έξω από το σχολείο του παρκαρισμένα τρέιλερ κινηματογραφικής παραγωγής. Ο Μπράιαν Σίνγκερ γύριζε το «Apt Pupil». Συναντήθηκαν στα ουρητήρια, ο σκηνοθέτης τον κολάκεψε και τον κάλεσε να συμμετέχει στο γύρισμα ως κομπάρσος. Οταν εμφανίστηκε ο Βαλνταβίνο, τον κράτησε μακριά από τους άλλους (θα γυριζόταν η διαβόητη σκηνή του ντους που ο Σίνγκερ ήθελε να παραπέμπει στα εβραϊκά στρατόπεδα συγκέντρωσης) και τον κακοποίησε. «Διάβαζα όλα τα κατηγορητήρια για τον Χάρβεϊ Γουάινστιν και έλεγα "me too". Αλλά μόνο που εγώ ήμουν παιδί...»
Η Digital Entertainment Network και τα πάρτι στη βίλα του συνεταίρου του Μαρκ Κόλινς-Ρέκτορ Ο Μπράιαν Σίνγκερ μετά την επιτυχία του πρώτου «X-Men» επενδύει σε μία start up εταιρία παραγωγής και συνεργάζεται με τον Κόλινς-Ρέκτορ, ο οποίος είναι κομβικό πρόσωπο, σύμφωνα με το The Atlantic. Κι αυτό γιατί η εταιρία έβγαζε μπροστά ότι θέλει να γυρίζει ταινίες για το κοινό των 14-24, ήταν συνεχώς σε «αναζήτηση νέων ταλέντων» κι όλα αυτό δούλευε ως καλοκουρδισμένος μηχανισμός για να προσελκύουν ανηλίκους. Τρίτος συναίτερος στην εταιρία ήταν ο σύντροφος του Κόλινς-Ρέκτορ, ο 16χρονος Τσαντ Σάκλι. Στο άρθρο υπάρχουν λεπτομερείς αφηγήσεις αγοριών: από τα πάρτι στη βίλα του Κόλινς-Ρέκτορ («The M&C Estate,» δηλαδή «τη βίλα των Μαρκ & Τσαντ»), μέχρι screenings πορνό μόνο με ανηλίκους. Ενας από αυτούς εμπλέκει στην αφήγησή του και τον Μπραντ Ρέφνο (τότε 15 χρονών πρωταγωνιστή του «Apt Pupil») κι αφήνει να υπονοηθεί ότι ο Ρέφνο δεν αυτοκτόνησε τυχαία, λίγα χρόνια μετά.
Xαμένα αγόρια/εύκολοι στόχοι/φιλόδοξοι ηθοποιοί vs χολιγουντιανοί κυνηγοί Το ρεπορτάζ είναι τεράστιο. Σελίδες επί σελίδων με διάφορους «Μπεν» και «Αντι» και «Φίλιπ» που καταθέτουν τις δικές τους μνήμες από τις εποχές της M&C Estate, με τον Σίνγκερ να πρωταγωνιστεί («με αποκαλούσε "τη νυχτερινή του λιχουδιά". Εμπαινε στο κρεβάτι και με φώναζε για στοματικό έρωτα») . Οι περισσότεροι δηλώνουν ότι γλυκάθηκαν από το χρήμα, την καλοπέραση, τα ταξίδια, την υπόσχεση μιας καριέρας. Πίστευαν ότι ήταν «ξεχωριστοί», «επιλεγμένοι» άρα κι άξιοι. Συνήθως όταν περνούσαν τα 18 και δεν ήταν πια στο target group, ξυπνούσαν κατεστραμμένοι από τους εθισμούς, χωρίς κανένα εφόδιο, και χωρίς καμία καριέρα φυσικά. «Ο παππούς και η γιαγιά μου καμάρωναν που έκανα παρέα με τον σκηνοθέτη των "Χ-Μεν". "Συνέχισε έτσι", μου έλεγαν. Χωρίς φυσικά να ξέρουν όλη την αλήθεια...»
Δεν ήταν όμως όλοι έτσι. Ο «Ερικ» δουλεύει αυτή τη στιγμή σε χολιγουντιανό στούντιο και για αυτό δεν αποκαλύπτει το όνομά του. Υπήρξε «εκλεκτός» του Σίνγκερ για 3 χρόνια, από τα 17 του, αλλά «όταν πάτησα τα 20 έχασε το ενδιαφέρον του για μένα. Ο Ερικ καταθέτει ότι δεν υπήρξε κάποια κακοποίηση από τον σκηνοθέτη. «Δεν με βίασε ποτέ, δεν με κακοποίησε ποτέ. Πίστευα ότι με εκμεταλλευόταν, αλλά τον εκμεταλλευόμουν κι εγώ. Πίστευα ότι είχα το πάνω χέρι. Αλλά πέρασα 10 χρόνια σε ψυχοθεραπεία, μην μπορώντας να καταλάβω γιατί όλο αυτό με είχε διαλύσει. Μέχρι που κατέληξα ότι όταν είσαι παιδί και κάποιος έχει τα διπλά σου χρόνια, δεν έχεις ποτέ το πάνω χέρι. Εκείνος ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Εσύ όχι...»
Η σύλληψη και η καταδίκη του Μαρκ Κόλινς-Ρέκτορ Τον Αύγουστο του 2000, ομοσπονδιακό δικαστήριο καταδικάζει τον Κόλινς-Ρέκτορ για trafficing νεαρών αγοριών από Πολιτεία σε Πολιτεία με σκοπό τη σεξουαλική κακοποίηση. Ο Κόλινς-Ρέκτορ δραπετεύει από την Αμερική και μετά από 2 περίπου χρόνια τον συλλαμβάνουν στην Ισπανία. Εκανε ένα χρόνο φυλακή, τέσσερα ακόμα σε επιτήρηση και είναι καταχωρημένος επίσημα και δημόσια ως δράστης σεξουαλικών εγκλημάτων.
Το 2002 που έγινε η σύλληψή του, ο Μπράιαν Σίνγκερ ξεκίνησε να καταρρέει στα κινηματογραφικά σετ. Καθυστερήσεις στα γυρίσματα του «X-Men 2» και (τρία χρόνια μετά) του «Superman Returns» τον ήθελαν «τόσο μαστουρωμένο που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του». Οι αντζέντηδές του είχαν ισχυριστεί ότι υποφέρει από πόνους στην πλάτη και σε αυτό οφειλόταν η βαριά φαρμακευτική του αγωγή και ληθαργική εικόνα. Οι φήμες όμως τον ήθελαν να έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο. Ο σκηνοθέτης ήταν «σε συναισθηματική μαύρη τρύπα» με τις κατηγορίες να τον κυκλώνουν όλο πιο στενά και τα ντραγκς να έχουν πάρει το πάνω χέρι στις διαθέσεις και τις αντοχές του.
Ο πρώην φίλος του Γκρεγκ Σνάιντερ (τσακώθηκαν στα γυρίσματα του «Bohemian Rhapsody» και δεν ξαναμίλησαν ποτέ) δηλώνει: «Οταν ο Μπράιαν είναι ξεμέθυστος, είναι υπέροχος. Τρυφερός, γενναιόδωρος σε βαθμό βλακείας, κι εξαιρετικά ταλαντούχος. Μόνο να τον ακούσεις να μιλά αναλυτικά για σινεμά καταλαβαίνεις πόσο εξαιρετικός είναι στη δουλειά του και πόσο την αγαπά. Αλλά όταν πίνει και παίρνει ντραγκς γίνεται ένας άλλος άνθρωπος...»
Το άρθρο δημοσιεύεται χθες και ο Μπράιαν Σίνγκερ σήμερα απαντά: «Πριν από λίγους μήνες, το περιοδικό Esquire ήταν έτοιμο να δημοσιεύσει ένα ρεπορτάζ, γραμμένο από έναν ομοφοβικό δημοσιογράφο ο οποίος τρέφει μία περίεργη εμπάθεια απέναντι μου από τα 90ς. Μετά όμως από προσεχτικό fact checking και ανακαλύπτοντας ότι οι πηγές τους ήταν αβάσιμοι άνθρωποι, το Esquire αποφάσισε να μη δημοσιεύσει αυτό το εκδικητικό άρθρο-σκουπίδι...»
«Αυτό δεν εμπόδισε τον δημοσιογράφο να το πουλήσει στο The Atlantic. Και είναι θρλιβερό που το Atlantic ήταν έτοιμο να πέσει τόσο χαμηλά για λίγα κλικς. Για μια φορα ακόμα λοιπόν είμαι αναγκασμένος να διαψεύσω αυτές τις ανυπόστατες κατηγορίες και να υπενθυμίσω ότι και οι εξωφρενικές αντίστοιχες μηνύσεις έχουν κατατεθεί από αναξιοπρεπή άτομα που θα έκαναν τα πάντα για λίγο χρήμα και πολλή δόξα...»
«Θα είναι πολύ άδικο, αυτό το ομοφοβικό συκοφαντικό κείμενο να στοιχίσει τη νίκη στο "Bohemian Rhapsody". Πόσο, πραγματικά, πονηρό το timing της δημοσίευσής του, πόσο βολικά εκμεταλλεύεται την επιτυχία της ταινίας και την διασύρει...»
Δεν έχουμε ιδέα ποια μπορεί να είναι η αλήθεια Οι καταγγέλοντες πράγματι ομολογούν κι από μόνοι τους μία σχέση εξάρτησης από τον Σίνγκερ (επέστρεφαν στη ζωή του συνεχώς γα χρήματα) και όλοι, εκτός από έναν, αυτή τη στιγμή είναι κατεστραμμένοι οικονομικά. Κάποιος θα μπορούσε να πονηρευτεί ότι αυτό τους κάνει ευάλωττο στόχο για να χρηματιστούν και να συκοφαντίσουν. Από την άλλη, όλες οι #metoo ιστορίες καταλήγουν σε μία σύγκριση ταξική απέναντι στο θύτη και το θύμα: πάντα πιστεύουμε τον «ευυπόληπτο πολίτη» κι όχι το θηλυκό/αρσενικό «τσουλί». Και σχεδόν πάντοτε κάνουμε λάθος. Αυτός που έχει το πάνω χέρι - οικονομικά, επαγγελματικά, ταξικά, πολιτικά- μπορεί εξορισμού να διαπράττει τέτοιες συμπεριφορές για δεκαετίες.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι το Χόλιγουντ είναι αθώο. Κι ο Σίνγκερ μπορεί να έχει δίκιο: κάποιο βρώμικο παιχνίδι παίχτηκε για να βγει το άρθρο παραμονές της ψηφοφορίας για τα Οσκαρ. Κι όποιος αντίπαλος χρηματοδότησε μία τέτοια οσκαρική καμπάνια, είναι αντίστοιχα εμετικός. Η αλήθεια θα φανεί δικαστικώς.
Ομως δεν μπορούν να συμβαίνουν... όλα μαζί; Το Χόλιγουντ να κατοικείται κι από εξαιρετικά ταλαντούχους, λαμπερούς ανθρώπους (straight και gay) που ταυτόχρονα ζουν προσωπικές ζωές που φλερτάρουν με τα όρια της άσωτης νομιμότητας και της ξεκάθαρης εγκληματικότητας; Ο Κέβιν Σπέσι που κατηγορεί το κύκλωμα για υποκρισία να είναι και ο ίδιος παράλληλα και ένοχος και υποκριτής; Ο Σίνγκερ να είναι ένας ταυτόχρονα εξαιρετικός σκηνοθέτης κι ένας βαθιά διεστραμμένος άνθρωπος; Tα θύματα και να λένε αλήθεια και επίσης να βγήκαν τώρα από τις φωλιές τους γιατί έχουν ανάγκη από ζεστό χρήμα;
Η μεγαλύτερη πλάνη είναι να πιστεύεις το ένα ή το άλλο. Οπως λέει και η ατάκα στους «Συνήθεις Υπόπτους» περιγράφοντας τον Κάιζερ Σόσε: «To μεγαλύτερο τρικ του Διαβόλου στους ανθρώπους είναι να τους πείσει ότι δεν υπάρχει». Και το κακό στο Χόλιγουντ υπάρχει. Απλά, μάς τυφλωνει και η λάμψη του.
Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά όλο το άρθρο του Atlantic εδώ
Διαβάστε περισσότερα:
