Εμείς - οι εργαζόμενοι σε φεστιβάλ, καλλιτέχνες, κινηματογραφιστές…– σκεφτόμαστε με αγάπη τους φίλους μας στην Ουκρανία και βρισκόμαστε δίπλα τους σε ένα κάλεσμα για ειρήνη.
Ετσι ξεκινάει η ανακοίνωση της Berlinale για την κατάσταση στην Ουκρανία, μία από τις πρώτες που έφτασαν στην ηλεκτρονική μας αλληλογραφία, μετά την εισβολή των Ρώσων το βράδυ της Τετάρτης στην γειτονική χώρα.
Σκηνή από το «Terykony»
Πριν από μια εβδομάδα, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου γιόρταζε μια περίπλοκη αλλά επιτυχημένη έκδοση. Κινηματογραφιστές, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο για να απολαύσουν μια συλλογική και ευτυχή εμπειρία. Η αίσθηση ότι είμαστε ξανά μαζί, χωρίς διακρίσεις εθνικότητας, θρησκείας ή πολιτισμού, μας μετέφερε με τρόπο που μόνο τα κινηματογραφικά φεστιβάλ μπορούν να επιτύχουν.
Ενώ αυτές οι αναμνήσεις παραμένουν φρέσκες, άλλες εικόνες έχουν εισχωρήσει στη ζωή μας, υπογραμμίζοντας μια πιο σκοτεινή προοπτική. Ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα μιας τεράστιας κρίσης. Ως βιτρίνα του ελεύθερου κόσμου, η Berlinale έθετε πάντα στο επίκεντρό της την έννοια της ελευθερίας και τη βούληση να υπάρξει γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.
Σε όλη την ιστορία του, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει ταινίες που σχετίζονται με την ιστορία και τον πολιτισμό της Ουκρανίας σε όλα τα τμήματα του φεστιβάλ, πρόσφατα, το φετινό «Klondike» της Μαρίνα Ελ Γκόρμπαχ και το «Terykony» του Τάρας Τομένκ, το «Numbers» του Ολεγ Σέντσοφ το 2020. πίσω στις ταινίες της Κίρα Μουράτοβα και στις πρώτες μικρού μήκους ταινίες του Μιροσλάβ Σλαμποσμπίτσκι και πολλές άλλες.
Οι ταινίες δεν μπορούν να αλλάξουν την κοινωνία και την πορεία της ιστορίας, αλλά μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή του μυαλού των ανθρώπων. Οι ταινίες μάς λένε ότι ο κόσμος βρίσκεται ήδη σε μια πολύ επισφαλή κατάσταση για να προσθέσει ακόμα περισσότερο πόνο και καταστροφή.
Σκηνή από το «Klondike»
