H 60χρονη Ρόουζ πάσχει από μία περίεργη ασθένεια που έχει παραλύσει τα κάτω άκρα της. Οξείς, αφόρητοι πόνοι επιτίθενται ξαφνικά σε όλο της το σώμα - στα κόκκαλα, τα νεύρα, τους μύες. Οι φλέβες του λαιμού της συσπώνται, το πρόσωπο της κατακερματίζεται, το βλέμμα της τρομάζει και κακιώνει. Καθηλωμένη στην αναπηρική της καρέκλα έχει μόνο μία βοήθεια, παρέα, παρηγοριά: την μοναχοκόρη της Σοφία. Μία 25χρονη κοπέλα που επί δύο δεκαετίες είναι η μητέρα της μαμάς της. Ο πατέρας της τοὺς εγκατέλειψε όταν η Σοφία ήταν τεσσάρων, περίπου την ίδια εποχή που ξεκίνησαν και τα συμπτώματα της Ρόουζ. Τις συναντάμε στην Αλμερία, το παραλιακό ισπανικό θέρετρο όπου βρίσκεται η κλινική του Δρ. Γκόμεζ, ενός εναλλακτικού θεραπευτή για τον οποίο η Ρόουζ έβαλε υποθήκη το σπίτι της στο Λονδίνο. Δεν αντέχει άλλο τον πόνο: ή θα βρει μία λύση, ή θα ζητήσει να την ακρωτηριάσουν. Αυτή η πιθανότητα παραλύει και την Σοφία. Αυτή η πιθανότητα την δένει για πάντα με την επίπονη επιμέλεια της μητέρας της. Αυτός ο άκοπος ομφάλιος λώρος, απειλεί να τυλιχτεί γύρω από το λαιμό της.
Η Σοφία εξερευνά τα τοπία όπως και μόνο ξέρει: μόνη της. Είναι μοναχοπαίδι - παιδί, μοναχό. Αν και παιδί δεν υπήρξε ποτέ. Φρόντιζε, δεν την φρόντισαν. Οι δικές της ανάγκες δεν είχαν ποτέ προτεραιότητα. Η αναπηρία της Ρόουζ ήταν πρωταγωνίστρια, οι κραυγές της ηχηρές. Το τραύμα της κόρης της σιγοβράζει βουβά και μελαγχολικά στα μάτια της. «Πότε θα τελειώσεις τις σπουδές σου; Όλα τα αφήνεις στη μέση» τη ρωτά επιθετικά η μητέρα της. Η σωστή ερώτηση θα ήταν «πότε θα αρχίσεις τη ζωή σου;» αλλά δεν έρχεται ποτέ.
Το 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου διεξάγεται φέτος από τις 13 μέχρι και τις 23 Φεβρουαρίου. Το Flix θα βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες μέσα από το ειδικό τμήμα του που ανανεώνεται συνεχώς.
Photo credit: Νίκος Νικολόπουλος
Αυτό το ταξίδι όμως θα είναι καθοριστικό για τις δύο γυναίκες. Η Ρόουζ θα αιφνιδιαστεί: ο Δρ. Γκόμεζ δεν είναι νευρολόγος, ούτε ορθοπεδικός. Η μέθοδος του είναι βαθιά ψυχαναλυτική και την επιστρέφει σε σκοτάδια του οικογενειακού παρελθόντος της που αρνείται να αντιμετωπίσει. Ταυτόχρονα, η Σοφία θα βάλει τον εαυτό της πρώτο: θα ερωτευτεί. Την Ιγκριντ- μία γοητευτική, polyamorous Γερμανίδα που ζει τη ζωή της χωρίς κανόνες, χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς κάθαρση και των δικών της ενοχών.
H Ρεμπέκα Λένκιεβιτς, συνσεναριογράφος του «She Said», αλλά και των Πάβελ Παβλικόφσκι («Ida») και Σεμπαστιάν Λέλιο («Disobedience»), κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, μεταφέροντας το βραβευμένο βιβλίο της Ντέμπορα Λέβι στην μεγάλη οθόνη - σε μία συμπαραγωγή της ελληνικής Heretic, με γυρίσματα στην Ελλάδα (το περσινό καλοκαίρι κατά τη διάρκεια του ανελέητου καύσωνα) και συμμετοχή Ελλήνων στο καστ και το συνεργείο.
Photo credit: Νίκος Νικολόπουλος
Παρόλο που το πλασάρισμα της ταινίας είναι γύρω από τη λεσβιακή σχέση, o hot τίτλος δεν παραπέμπει σε αυτό. Το γάλα, σύμβολο τροφής που παρέχει η μητέρα στο παιδί είναι καυτό, τοξικό. Μέσα από τη θηλή βυζαίνεις ζωή, αλλά και διαγενεακό τραύμα. Σε ίδιες ποσότητες. Η μητέρα δίνει πνοή και σου κόβει τα πόδια. Σε μερικές περιπτώσεις, κυριολεκτικά.
Η Φιόνα Σο είναι από μόνη της μία ερμηνευτική δύναμη - η εσωτερική της πάλη να αρνηθεί την πραγματική πηγή των δεινών της, κοχλάζει στο θυμό της. Η ζήλεια για την νέα, υγιή κόρη της, ξεφεύγει με κλεφτές πλάγιες ματιές. Η μελετημένη της κινησιολογία - στην ακαμψία, τη στρέβλωση, την ανημπόρια είναι ισορροπημένη, αριστοτεχνική.
Photo credit: Νίκος Νικολόπουλος
Η Εμα ΜακΚέι επίσης ανυψώνει το υλικό που της δίνεται σε κάτι καλύτερο - με τη μεστή της θλίψη, την ημιάγρια, αβίαστη γοητεία, το oldsoul βλέμμα της.
Η Βίκι Κριπς, στο ρόλο της free spirit Ιγκριντ προσωποιεί το πρόβλημα της ταινίας. Σκιαγραφημένη με ελάχιστες πινελιές, κενά, τρύπες, η ηρωίδα της καταλήγει μια ελαφροίσκιωτη καρικατούρα και η λεσβιακή σχέση ένα εύρημα χωρίς συνέπεια, βάθος, πάθος, όγκο που να εξηγεί την μετάλλαξη της Σοφίας.
Η στοχοπροσήλωση για κάτι πρωτότυπο, ελεύθερο, έξω από τα κουτάκια παγίδευσε την Λένκιεβιτς. Ναι, τα συστατικά για να καταλάβει κανείς την ταινία είναι εκεί. Όμως το σενάριο της δεν καταφέρνει να τα συνδέσει σε ένα γεμάτο, ουσιαστικό αποτέλεσμα. Στην προσπάθεια της να μην γίνει το γάλα της μασημένη τροφή, να μην παραβράσει και χυθεί, η Λένκιεβιτς το κατεβάζει από τη φωτιά πιο γρήγορα, κι ο θεατής το γεύεται χλιαρό.
Το 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου διεξάγεται φέτος από τις 13 μέχρι και τις 23 Φεβρουαρίου. Το Flix θα βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες μέσα από το ειδικό τμήμα του που ανανεώνεται συνεχώς.