Ο Φατίχ Ακίν είναι ένας πάντα συναρπαστικός συνομιλητής: γεμάτος ενέργεια, με τολμηρές απόψεις και, πια, μια κατασταλαγμένη ιδέα για τον εαυτό του.
Ετσι, μιλώντας μαζί του για τη νέα του ταινία, το «Χρυσό Γάντι», την απόλυτα γλαφυρή καταγραφή των εγκλημάτων του κατ' εξακολούθηση δολοφόνου Φριτς Χόνκα στο Αμβούργο του '70, η κουβέντα ξεστράτισε και σε γενικότερα κινηματογραφικά μονοπάτια. Η πρώτη του κινηματογραφική εμπειρία μπορεί να ήταν... εξαιρετικά τρομακτική, ήταν όμως μαζί και συγκινητική. Διαβάστε παρακάτω.
Διαβάστε ακόμη: Berlinale 2019 | «The Golden Glove»: Γιατί, Φατίχ Ακίν; Η γνώμη του Flix για το «Χρυσό Γάντι»
Ο Φατίχ Ακίν με τον πρωταγωνιστή του, πανέμορφο στην πραγματικότητα, Γιόνας Ντάσλερ
«Ημουν οκτώ χρόνων, έχω ένα μεγαλύτερο αδελφό που ήταν έντεκα,» μοιράζεται ο Φατίχ Ακίν την ανάμνησή του. «Ηταν το 1981 κι η μητέρα μου ήταν στο νοσοκομείο για μια βδομάδα, ο πατέρας μου δούλευε, είχε βάρδιες και το Σαββατοκύριακο. Εμάς μας φρόντιζε μια άλλη οικογένεια Τούρκων στη γειτονιά κι αυτοί είχαν ένα από τα πρώτα βίντεο-κλαμπ, όχι μόνο στο Αμβούργο όπου ζούσαμε, αλλά σ' όλη τη Γερμανία. Γιατί τα ζητούσαν οι Τούρκοι μετανάστες, για να επικοινωνούν με τη γλώσσα και την κουλτούρα τους, μέσω των ταινιών, ίντερνετ δεν υπήρχε φυσικά. Αλλά το βίντεο-κλαμπ δεν είχε μόνο τουρκικές ταινίες, είχε απ' όλα. Μας δίνουν, λοιπόν, τον κατάλογο των ταινιών και μας λένε, διαλέξτε όποια θέλετε, να καθίσετε να δείτε ταινίες, έτσι μας έκαναν μπέιμπι-σίτινγκ! Εγώ ήθελα να δω Ντίσνεϊ ή Λουί ντε Φινές, αλλά ο αδελφός μου μου λέει, όχι, θα δούμε όλες τις ταινίες με ζόμπι. Το "Dawn of the Dead", θα δούμε Ρομέρο. Κι είμαι εγώ οκτώ χρόνων και βλέπω την uncut βερσιόν του "Dawn of the Dead", να τρώνε τα ζόμπι ανθρώπους, να φεύγουν σάρκες, με σόκαρε τόσο πολύ, έκλεινα με τα χέρια μου τα μάτια, αλλά άνοιγα και λίγο τα δάχτυλά μου για να βλέπω. Μου προκάλεσε, πραγματικά, ψυχικό τραύμα. Αλλά, στο τέλος της ταινίας, εμφανίστηκε μια λίστα ονομάτων. Αρχισα να διαβάζω και κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν αληθινό, κάποιος το είχε κατασκευάσει, τα ζόμπι ήταν κάτι κανονικοί άνθρωποι που τους έλεγαν Τζέιμς ή Τσαρλς ή οτιδήποτε. Κι έτσι κατάλαβα ότι δεν ήταν πραγματικότητα, ήταν φιλμ, ήταν ταινία. Την επόμενη μέρα πήγα στη δανειστική βιβλιοθήκη και πήρα ένα βιβλίο για το σινεμά και το πώς γίνονται οι ταινίες. Οπότε το ότι έγινα σκηνοθέτης, το χρωστάω στον Τζορτζ Ρομέρο.»
Ολόκληρη η συνέντευξη με τον Φατίχ Ακίν και τον πρωταγωνιστή του, Γιόνας Ντάσλερ, θα δημοσιευτεί στο Flix με την έξοδο της ταινίας «Το Χρυσό Γάντι» από τη Rosebud.21 και τη Seven Films.
