Buzz

«Απελευθερώθηκε» το «Chimes at Midnight» του Ορσον Γουελς

στα 10

Χαμένο και απρόβλητο για χρόνια, το φιλμ που ο Ορσον Γουελς θεωρούσε το καλύτερο του, βρίσκεται πλέον αποδεσμευμένο από το νομικό καθεστώς που το κρατούσε μη εκμεταλλεύσιμο και, αφού αποκαταστάθηκε,ετοιμάζεται για την πρεμιέρα του στη Μ.Βρετανία.

«Απελευθερώθηκε» το «Chimes at Midnight» του Ορσον Γουελς

«Αν ήθελα να μπω στον Παράδεισο με μια ταινία, τότε θα ήταν αυτή.»

Η δήλωση του Ορσον Γουελς το 1982 για το «Chimes at Midnight», περισσότερο γνωστό ως «Falstaff», του 1965 θα έβρισκε σύμφωνους τους κριτικούς, ανάμεσα στους οποίους τον Πίτερ Μπογκντάνοβιτς και τον Τζόναθαν Ροζενμπάουμ, πως αυτή ήταν ίσως η καλύτερη ταινία του.

Γυρισμένο το 1965, το φιλμ ήταν ουσιαστικά ο φόρος τιμής του Γουελς στον Σέξπιρ και σε έναν από τους μόνιμους χαρακτήρες του έργου του, τον Φάλσταφ. Το σενάριο περιέχει αποσπάσματα από έργα του Σέξπιρ («Ερρίκος ο 4ος», «Ριχάρδος ο 2ος», «Ερρίκος ο 5ος. και «Οι Εύθυμες Κυράδες του Γουίντσορ») και ουσιαστικά βασίστηκε στο θεατρικό έργο του Γουελς «Five Kings», που είχε παρουσιάσει το 1939 και το 1960. Εκτός από τον ίδιο, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, πρωταγωνιστούν ακόμη ο Κιθ Μπάξτερ, ο Σερ Τζον Γκίκγκουντ, η Ζαν Μορό και η Μάργκαρετ Ράδερφορντ.

Ο Γουέλς έφτασε με τον «Falstaff» ως το φεστιβάλ Καννών το 1966 και κέρδισε το βραβείο της 20ης Επετείου του φεστιβάλ, μόνο που, όπως κάθε ταινία του, είχε και αυτή το μερίδιο της στα παιχνίδια της μοίρας, παραμένοντας για χρόνια απρόβλητη και τις λίγες φορές που προβλήθηκε, αυτό δεν ευτύχησε να γίνει με μια αποκατεστημένη κόπια που να αναδεικνύει το μεγαλείο της.

Αν και φτηνή σε σχέση με το θέμα της και τις απαιτήσεις του Γουελς σε καλλιτεχνικό επίπεδο, η ταινία θα έμενε γρήγορα από χρήματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της. Ο Γουελς θα στρεφόταν στον Χάρι Σάλτζμαν, τον Καναδό συμπαραγωγό των ταινιών Τζέιμς Μποντ, ο οποίος και πρόσφερε 750.000 δολάρια για να μπορέσει να ολοκληρωθεί. Το αποτέλεσμα ήταν να κρατήσει τα δικαιώματα της διεθνούς διανομής (εκτός από την Γαλλία και την Ισπανία, αφού αυτά ανήκαν εξ αρχής στον Ισπανό παραγωγό της ταινίας, Εμιλιάνο Πιέδρα).

Μετά το θάνατο του Σάλτζμαν (το 1994) και του Πιέδρα (το 1991), τα δικαιώματα της ταινίας χάθηκαν, ορίζοντας την αφετηρία για ένα νομικό πρόβλημα που χρειάστηκε τουλάχιστον τρεις δεκαετίες για να λυθεί. Στο αφιέρωμα για τον Γουελς του National Film Theatre στο Λονδίνο το 2003, η ταινία δεν προβλήθηκε και το 2005, στην μεγάλη ρετροσπεκτίβα που οργάνωσε στον Γουελς το φεστιβάλ του Λοκάρνο, προβλήθηκε μια κακή κόπια της ταινίας μετά από άδεια της χήρας του Σάλτζμαν.

Με την ταινία να είναι πια ελεύθερη, ξεκινούν οι προβολές της αποκατεστημένης κόπιας στη Μ.Βρετανία (στο Picturehouse Cinemas' Screen Arts Festival) τον επόμενο μήνα, προετοιμάζοντας φυσικά και το έδαφος για μια αξιοπρεπή έκδοση του φιλμ σε DVD.