To Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης επιστρέφει online και παρουσιάζει τα καλύτερα ντοκιμαντέρ από ολόκληρο τον κόσμο, ένα συναρπαστικό αφιέρωμα και τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες τεκμηρίωσης για παιδιά και νέους. Συνολικά 50 ντοκιμαντέρ θα προβληθούν από την Πέμπτη 4 έως την Κυριακή 14 Μαρτίου 2021 μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Φεστιβάλ online.filmfestival.gr. Επίσης εγκαινιάζοντας το νέο τμήμα για podcast διοργανώνουμε workshops και μια ανοιχτή συζήτηση για το κοινό.
Υπενθυμίζεται ότι το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα διεξαχθεί φέτος με υβριδικό τρόπο. Από τις 4 έως τις 14 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί online, ενώ από τις 24 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2021 το Φεστιβάλ θα διεξαχθεί σε φυσικούς χώρους και online. Το καλοκαίρι θα προβληθούν τα τρία διαγωνιστικά τμήματα του 23ου ΦΝΘ, αλλά και τα ελληνικά ντοκιμαντέρ. Η Αγορά του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί από 25 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2021 και προγραμματίζονται δράσεις της και σε εξωτερικούς χώρους.
Από το πρόγραμμα του πρώτου τμήματος του φεστιβάλ, επιλέγουμε πιο κάτω, ταινίες, που αξίζει (με το παραπάνω) να δείτε.
Ραδιογράφημα μιας οικογένειας (Radiograph of a Family) της Φιρουζέ Χοζροβανί
«Η μητέρα παντρεύτηκε μια φωτογραφία του πατέρα», αναφέρει η σκηνοθέτις στην πρώτη σκηνή αυτού του ευρηματικά δομημένου και βαθιά προσωπικού ντοκιμαντέρ. Μάλιστα, μιλάει εντελώς κυριολεκτικά. Η μητέρα της, η Ταγί, όντως παντρεύτηκε μ’ ένα πορτρέτο του Χοσεΐν στην Τεχεράνη, απουσία του ίδιου του Χοσεΐν, ο οποίος σπούδαζε Ακτινολογία στην Ελβετία και αδυνατούσε να επιστρέψει στην πατρίδα του για τον γάμο. Αυτός είναι λοιπόν ο μεταφορικός και αφηγηματικός άξονας στον οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία ζωής μιας ιρανικής οικογένειας, όπως αποτυπώνεται στα φωτογραφικά της άλμπουμ. Στην πορεία, αποκωδικοποιείται και ανασυστήνεται ο αντίκτυπος της Ισλαμικής Επανάστασης, απεικονίζοντας τις ανεξερεύνητες και συναρπαστικές πτυχές που κρύβει μέσα του το σαγηνευτικό μωσαϊκό της σύγχρονης ιρανικής ταυτότητας.
Για τον χρόνο και την πόλη (Of Time and the City) του Τέρενς Ντέιβις
Εκ των σπουδαιότερων εν ζωή Βρετανών σκηνοθετών, ο Τέρενς Ντέιβις επιστρέφει στο Λίβερπουλ της δεκαετίας του ’50 ξορκίζοντας τα ταραγμένα παιδικά του χρόνια. Εμπνευσμένο από τα city symphonies των πρώτων δεκαετιών της κινηματογραφικής ιστορίας, ο Ντέιβις ενσωματώνει στο είδος του ντοκιμαντέρ την κυκλική αφηγηματική του ικανότητα στη μυθοπλασία με τη βοήθεια δεκάδων αναφορών από τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη μουσική, τον αθλητισμό και το σινεμά. Το αποτέλεσμα είναι ένα σπάνιας ομορφιάς οδοιπορικό στη διαμόρφωση και την εξέλιξη μιας μεγαλούπολης που παραμένει ως σήμερα ψηλά στη λίστα των καλύτερων ντοκιμαντέρ που έγιναν ποτέ στη Βρετανία.
Σφάλμα στο Matrix (A Glitch in the Matrix) του Ρόντνεϊ Άσερ
Με όχημα μια περιβόητη ομιλία του διάσημου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Φίλιπ Κ. Ντικ, αυτό το παραισθησιογόνο ντοκιμαντέρ βουτά στη δίνη της φιλοσοφίας, της επιστήμης, αλλά και των θεωριών συνωμοσίας. Συνυφαίνοντας σημεία αναφοράς της σύγχρονης κουλτούρας, όπως η ταινία The Matrix, με συνεντεύξεις από πραγματικούς ανθρώπους που καμουφλάρονται πίσω από ψηφιακά άβαταρ, η ταινία μας παρασέρνει σε έναν κόσμο από αντικατοπτρισμούς, αμφισβητώντας την έννοια της πραγματικότητας και του βιώματος. Αν η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιχνίδι προσομοίωσης, μάλλον έχει έρθει η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε μέχρι και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Καετάνο Βελόζο: Μέρες χωρίς μουσική (Narciso Em Férias) των Χενάτου Τέρα, Χικάρντου Καλίλ
Περισσότερα από πενήντα χρόνια μετά τη σύλληψή του, το 1968, από το στρατιωτικό καθεστώς στη Βραζιλία, ο Καετάνο Βελόζο, ο θρύλος του μουσικού ρεύματος της τροπικάλια ανατρέχει σε ένα τραύμα που παραμένει ανεπούλωτο μέχρι και σήμερα. Αυτή η συγκινητική αναδρομή που αναπλάθει την εμπειρία της φυλάκισης μέσα από επώδυνες μνήμες και τραγούδια που ερμηνεύει ο καλλιτέχνης λειτουργεί παράλληλα ως μια ευαίσθητη, αλλά συνάμα δωρική σπουδή στη δύναμη που κρύβει μέσα της η έννοια της αφήγησης. Ένα λιτό σκηνικό –μονάχα ένας άνδρας που κάθεται σταυροπόδι σε μια καρέκλα, μπροστά σε έναν τοίχο– που μας ωθεί να αποβάλουμε καθετί περιττό, ώστε να επικεντρωθούμε στην ουσία. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ένας από τους παραγωγούς της ταινίας, ο σκηνοθέτης Ζοάου Μορέιρα Σάλες: «Πρέπει να απέχουμε από την παραμικρή κίνηση. Πρέπει να μείνουμε σιωπηλοί και να ακούσουμε. Η μαρτυρία είναι όλη η ουσία».
Σήκωσέ το σαν κορίτσι (Lift Like a Girl) της Μέι Ζαέντ
Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε αυτόν τον πολύβουο και θορυβώδη δρόμο της Αλεξάνδρειας, σε μια γωνιά που δεν την πιάνει καλά καλά το μάτι, λειτουργεί ένα φυτώριο πρωταθλητών. Καθώς ξεδιπλώνεται η ιστορία της Ζεμπίμπα, που θεωρείται το επόμενο αστέρι στην ένδοξη παράδοση της γυναικείας άρσης βαρών στην Αίγυπτο, τρυπώνουμε στα άδυτα ενός αθέατου κόσμου, που θαρρείς και έχει εξοστρακιστεί από την κοινή θέα. Μια ιστορία αφοσίωσης και εσωτερικών συγκρούσεων, που αντανακλά τις ανεξερεύνητες πτυχές και τις αντιφάσεις μιας πολύπλοκης κοινωνικής πραγματικότητας.
Ανοιχτός Βορράς (Paolo Cognetti. Sogni di Grande Nord) του Ντάριο Ακοτσέλα
Ο Ιταλός συγγραφέας Πάολο Κονιέτι επιχειρεί ένα παράτολμο ταξίδι στα βορειοδυτικά του Καναδά και ως την Αλάσκα, με τελικό προορισμό το μονοπάτι Stampede Trail και το εγκαταλελειμμένο λεωφορείο 142, το τελευταίο καταφύγιο του οδοιπόρου και ακτιβιστή Κρις ΜακΚάντλες, που η ιστορία του αποτέλεσε τη βάση για την ταινία Into the Wild. Μια πορεία ζωής εμπνευσμένη από γίγαντες της λογοτεχνίας όπως ο Λόντον, ο Χεμινγουέι και ο Θορό, κατά την οποία ένας σύγχρονος λογοτέχνης ανακαλύπτει τα όρια της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση αλλά και συναντά ανθρώπους που δοκιμάζουν μια αντίστοιχη ζωή, προσπαθώντας να κατανοήσει την ουσία της επιλογής τους.
Μπελούσι (Belushi) του Αρ Τζέι Κάτλερ
Η τραγική ιστορία πίσω από το λαμπερό αστέρι των αξεπέραστων Blues Brothers, έναν από τους πιο χαρισματικούς περφόρμερ της σύγχρονης ιστορίας, όπως αυτή ξεδιπλώνεται μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό. Αδημοσίευτες φωτογραφίες, κασέτες που ηχογραφήθηκαν λίγο πριν από τον θάνατό του και έρχονται για πρώτη φορά στο προσκήνιο, επιστολές και οικιακές ταινίες φωτίζουν τη συναρπαστική προσωπικότητα του Τζον Μπελούσι, ο οποίος πρόλαβε να γίνει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες περσόνες της Αμερικής προτού καν τριανταρίσει. Ένα ντοκιμαντέρ που εξερευνά τη ζωή ενός υπέρλαμπρου σταρ, ο οποίος έκλεψε την καρδιά του αμερικάνικου κοινού, την ίδια στιγμή που το σκοτάδι του εθισμού καραδοκούσε στα παρασκήνια.
Μυστικός πράκτορας (El agente topo) της Μάιτε Αλμπέρντι
Μια γυναίκα ανησυχεί για τις συνθήκες που επικρατούν στο γηροκομείο όπου διαμένει η μητέρα της και ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Ρομούλο, που έχει αναλάβει την υπόθεση, προσλαμβάνει τον ογδοντατριάχρονο Σέρχιο, αναθέτοντάς του να διεισδύσει στο γηροκομείο ως τρόφιμος και να συλλέξει πληροφορίες. Ο Σέρχιο θα βρεθεί σύντομα διχασμένος ανάμεσα στην αποστολή του και στην ολοένα πιο έντονη συναισθηματική εμπλοκή του με τους υπόλοιπους τρόφιμους. Ένας στιλάτος συνδυασμός ντοκιμαντέρ παρατήρησης και κατασκοπικής ταινίας, με υποδειγματική κινηματογράφηση και απολαυστικούς χαρακτήρες. Ένας ευρηματικός στοχασμός για τη συμπόνια και τη μοναξιά, ο οποίος τρυπώνει στη καρδιά σου και δεν λέει να φύγει.
Στα βήματα του Μπρους Τσάτουιν (Nomad: In the Footsteps of Bruce Chatwin) του Βέρνερ Χέρτσογκ
Μέσα από μια αφήγηση οκτώ μικρών κεφαλαίων, ο Βέρνερ Χέρτσογκ εξερευνά τη ζωή και τις ιδέες του Βρετανού συγγραφέα και σύγχρονου νομά Μπρους Τσάτουιν. Το «auf Wiedersehen» του θρυλικού Γερμανού σκηνοθέτη σε έναν άνθρωπο του οποίου τη διαρκή ανάγκη για εξερεύνηση νέων εικόνων και πολιτισμών κατανοούσε πλήρως είναι μια υπέροχη περιπλάνηση στο ταξίδι, επαγγελματικά φτιαγμένη, ώστε να μην ξεφεύγει πολύ από τον άνθρωπο-αντικείμενο της μελέτης. Και από την άλλη, η προσωπική ματιά του Χέρτσογκ κλείνει πονηρά το μάτι στις δικές του larger-than-life περιπέτειες σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, συνέπεια μιας αντίστοιχης εμμονής για την κατανόηση αρχαίων και σύγχρονων μυστηρίων του πλανήτη μας.
Το Σάλτο (The Jump) της Γκίντρε Ζικάιτε
1970, Ημέρα των Ευχαριστιών, κάπου στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ένα αμερικανικό περιπολικό σκάφος διασταυρώνεται μ’ ένα σοβιετικό πλοίο. Ένας Λιθουανός ναύτης του σοβιετικού πλοίου βουτά πάνω από τα παγωμένα νερά και προσγειώνεται στο κατάστρωμα του αμερικανικού σκάφους, σε μια φρενήρη διαδρομή προς την ελευθερία. Για κακή του τύχη και παρά την παγκόσμια κατακραυγή από τα μίντια, οι Αμερικανοί τον παραδίδουν ξανά στους Σοβιετικούς. Μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό και μια δραματική πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τον παρολίγον αποστάτη, τον ογδονταεξάχρονο πλέον Σίμας Κουντίρκα, ξετυλίγεται μπροστά μας ένα από τα πιο απρόβλεπτα και σύνθετα διπλωματικά επεισόδια του Ψυχρού Πολέμου. Ένα ταξίδι που ξεπέρασε κάθε φαντασία και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους ανθρώπους της καθημερινότητας, τον κινηματογράφο, αλλά και την πολιτική σκηνή.
Αν είχα τέσσερις καμήλες (Si j'avais quatre dromadaires) του Κρις Μαρκέρ
Αφήγηση εμπειριών συνοδευόμενη από ακίνητες εικόνες, από τις αμέτρητες που τράβηξε με τη φωτογραφική μηχανή του ο Κρις Μαρκέρ στα ταξίδια που έκανε σε 26 συνολικά χώρες. Λίγα χρόνια μετά τη μελλοντολογική μικρού μήκους ταινία La Jetée, ο Μαρκέρ δοκίμασε ξανά την τεχνική της παράθεσης φωτογραφιών, αυτή τη φορά για ένα ντοκιμαντέρ ως μέρος του πειραματισμού του στη φόρμα του είδους. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο, καθώς οι αφηγήσεις του δημιουργού και οι ετερόκλητες εικόνες (από το Άγιον Όρος ως την Κίνα) γίνονται συστατικά ενός σφιχτοδεμένου μοντάζ που ενώνει μικρές ιστορίες για χάρη της ευρύτερης εικόνας. Μια ανάλυση κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών αντιθέσεων που είναι εμφανείς στα μάτια του επισκέπτη και ταυτόχρονα συνδέουν το μικρό πλανητικό χωριό.
Νυχτερινό (Notturno) του Τζανφράνκο Ρόσι
Η νέα ταινία μιας από τις πιο ξεχωριστές φωνές του σύγχρονου ντοκιμαντέρ διεισδύει στα άδυτα ενός τόπου όπου η τυραννία, οι εισβολές και η τρομοκρατία θρέφουν η μία την άλλη, σ’ έναν φαύλο κύκλο βίας και καταστροφής. Γυρισμένη την τελευταία τριετία στα σύνορα Ιράκ, Κουρδιστάν, Συρίας και Λιβάνου, η ταινία ανακαλύπτει με συνταρακτικό τρόπο την καθηλωτική ομορφιά της ανθρωπότητας που ξυπνά κάθε μέρα σε μια ατελείωτη νύχτα.
Παιδιά για δυο μπαμπάδες (Double Income, Kids) του Χέντρικ Σέφερ
Παρακολουθούμε από απόσταση αναπνοής την ιστορία ενός ζευγαριού ομοφυλόφιλων Ισραηλινών, οι οποίοι ετοιμάζονται να αποκτήσουν δίδυμα μέσω μιας παρένθετης μητέρας από τις ΗΠΑ. Για έναν χρόνο γινόμαστε μάρτυρες της καθημερινότητας του ζευγαριού στο Ισραήλ και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα οικονομικά, ιατρικά, κοινωνικά και θρησκευτικά εμπόδια που ορθώνει η ισραηλινή κοινωνία στην προσπάθειά τους να βιώσουν το συναίσθημα της πατρότητας. Γεμάτη οικειότητα και αναζωογονητική ειλικρίνεια, η ταινία εγείρει μια σειρά από ερωτήματα για τις κοινωνικές νόρμες και το πνεύμα της εποχής μας, αφήνοντας παράλληλα μια αισιόδοξη νότα: η έννοια της οικογένειας ξεφεύγει σταδιακά από τους μονοδιάστατους ορισμούς, η αντίσταση απέναντι στο «βιολογικό πεπρωμένο» είναι ολοένα πιο ορατή.
Route One ΗΠΑ (Route One USA) του Ρόμπερτ Κρέιμερ
Ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Κρέιμερ επιστρέφει στις ΗΠΑ μετά από χρόνια απουσίας στο εξωτερικό, και μαζί με έναν φίλο του (που τον υποδύεται ο ηθοποιός και ακτιβιστής Πολ Μακ Άιζακ) αποφασίζουν να ταξιδέψουν στην απέραντη ενδοχώρα. Στον δρόμο γνωρίζουν πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες. Όσο ακριβώς αλλάζει έναν άνθρωπο η διαδικασία ενός μεγάλου ταξιδιού, άλλο τόσο τον επηρεάζει η η διαδικασία της επιστροφής και της προσαρμογής σε όσα άλλαξαν στον χρόνο που αυτός έλειπε. Το Route One ΗΠΑ, ένα υβρίδιο μυθοπλασίας και τεκμηρίωσης, βλέπει την Αμερική του Ρίγκαν και των ’80s από τη ματιά του εξωτερικού παρατηρητή, προσπαθώντας να κατανοήσει συμπεριφορές και πολιτικές που γίνονται πια δημοφιλείς και αναμενόταν να καθορίσουν τη χώρα τα επόμενα χρόνια.
Το τραγούδι του μίσους (A Song Called Hate) της Άννα Χίλντουρ
Όταν οι Hatari, ένα αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού BDSM τέκνο συγκρότημα από την Ισλανδία, πήραν το χρίσμα για να εκπροσωπήσουν τη χώρα στη Eurovision, δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη μια σπάνια ευκαιρία: να δώσουν σε ζωντανή μετάδοση το πιο πολιτικοποιημένο σόου στην ιστορία του διαγωνισμού. Το ταξίδι της μπάντας από το Ρέικιαβικ έως το Τελ Αβίβ γίνεται το όχημα για έναν κινηματογραφικό στοχασμό για την ελευθερία έκφρασης, την κοινωνική ευθύνη των καλλιτεχνών, τον συγκεχυμένο κόσμο του σήμερα, καθώς και τον ρόλο της τέχνης ως φορέα αλλαγής.
Μύτη ανοιγμένη, άδειες τσέπες (Bloody Nose, Empty Pockets) των Μπιλ Ρος, Τέρνερ Ρος
Μακριά από τα αστραφτερά φώτα του Λας Βέγκας, ένα παραδοσιακό μπαρ –ένας θύλακας πραγματικότητας σε μια πόλη τεχνητής ευτυχίας– ρίχνει αυλαία. Τέλος εποχής για έναν τόπο εθελούσιας εξορίας, που καλωσόριζε όσους ήθελαν να κρυφτούν από τα φώτα της ράμπας. Ένα ετερόκλητο μωσαϊκό από μοναχικές υπάρξεις, σε αυτόν τον ναό της παρηγοριάς και της διαφυγής, που τρεκλίζουν ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την ασωτία, καθώς αναπολούν το παρελθόν και γυρίζουν την πλάτη στο μέλλον – οι θαμώνες πενθούν, ψελλίζοντας το κύκνειο άσμα για το χαμένο τους καταφύγιο. Το ελεγειακό πορτρέτο ενός κόσμου που σβήνει και χάνεται∙ ενός κόσμου από αναμνήσεις και ιστορίες που γεννιούνται και πεθαίνουν σε άδεια ποτήρια και τολύπες καπνού.
Αποστολή στην άκρη του κόσμου (Expedition to the End of the World) του Ντάνιελ Ντένσικ
Με ένα καράβι που θυμίζει αντίστοιχες αποστολές προηγούμενων αιώνων, μια ομάδα Δανών εξορμά στα βόρεια της Γροιλανδίας για να μελετήσουν το φυσικό περιβάλλον της περιοχής αλλά και να βρει μέρη απάτητα από άνθρωπο. Εκκινώντας από το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ και φτάνοντας στους Metallica, το ευφυές και μεγαλόπνοο αυτό ταξίδι διασκεδάζει με την ίδια τη φιλοδοξία του να απαντήσει σε υπαρξιακά ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο από το ξεκίνημα της πορείας του στη Γη. Κατάληξή του οι καίριοι προβληματισμοί της εποχής μας για την κλιματική αλλαγή.
Λευκός θόρυβος (White Noise) του Ντάνιελ Λομπρόζο
Μια ανατριχιαστική διείσδυση στα σκοτεινά άδυτα της alt-right ιδεολογίας, που ρίχνει φως τόσο στους μηχανισμούς που της επέτρεψαν να αποκτήσει πρόσβαση στον δημόσιο διάλογο όσο και στις εσωτερικές έριδες για την κατανομή ισχύος. Παρουσιάζοντας τρεις από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της alt-right εμπροσθοφυλακής στις ΗΠΑ –έναν συνωμοσιολόγο επιχειρηματία των μίντια, μια σταρ του YouTube με αντιφεμινιστικό και ρατσιστικό λόγο κι έναν δημαγωγό της «λευκής υπεροχής»– αυτό το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για μια μάστιγα που απειλεί να μολύνει κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας.
Δημαρχείο (City Hall) του Φρέντερικ Γουάιζμαν
Στην πιο πρόσφατη ταινία του, ο Αμερικανός πρωτοπόρος του ντοκιμαντέρ παρατήρησης μας μεταφέρει στην καρδιά ενός σημαντικού κέντρου αποφάσεων. Το δημαρχείο της Βοστώνης είναι ένας ζωντανός οργανισμός, όπου τα μέσα και τα έξω της Δημόσια Διοίκησης συναντούν τις καθημερινές ανάγκες ενός ετερόκλητου σμήνους πολιτών. Ακολουθώντας τη χαρακτηριστική του μέθοδο, ο σκηνοθέτης προσεγγίζει με λεπτότητα αυτό το σύγχρονο μνημείο διακυβέρνησης, θίγοντας παράλληλα τα φλέγοντα ζητήματα μιας ολοένα πιο περίπλοκης κοινωνικής πραγματικότητας: τη φυλετική δικαιοσύνη, το κόστος στέγασης, την περιβαλλοντική δράση, τους αστέγους.
Οι Λένινγκραντ Κάουμποϊς πάνε Αμέρικα (Leningrad Cowboys Go America) του Άκι Καουρισμάκι
Μια ιδιόρρυθμη ρωσική μπάντα δεν βρίσκει ακολούθους στη Σιβηρία και τα μέλη της παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να ταξιδέψουν στη Γη της Επαγγελίας, στις ΗΠΑ, όπου επισκέπτονται διάφορες πόλεις και προσαρμόζουν το μουσικό τους στιλ ανάλογα με την περιοχή όπου βρίσκονται. Ο Άκι Καουρισμάκι, σε μεγάλα κέφια, υπογράφει ένα ξεκαρδιστικό mockumentary για τη μεγάλη αγκαλιά της Δύσης τη χρονιά που κατέρρεε το Σιδηρούν Παραπέτασμα. Μεγαλεπήβολα όνειρα, Κάντιλακ, μπέργκερ και rock ’n’ roll συντροφεύουν μια ομάδα σουρεαλιστικών χαρακτήρων στο ταξίδι τους προς τη λυτρωτική αναγνώριση.
