[Ακολουθούν spoilers για το δεύτερο επεισόδιο της 5ης σεζόν «True Blood». Στο τέλος του κειμένου και βίντεο με όλες τις σκηνές που μας έμειναν αξέχαστες]
Κάθε βδομάδα αυτό το καλοκαίρι, θα επισκεπτόμαστε τον μαγικό, σέξι, συχνά αηδιαστικό, πάντοτε διασκεδαστικό, κόσμο του «True Blood», μέσα από τις σκηνές του κάθε επεισοδίου που μας έκαναν να σταματήσουμε τα πάντα, να φωνάξουμε στην οθόνη, να πατήσουμε το rewind, να χειροκροτήσουμε, να σοκαριστούμε, να γελάσουμμε πιο δυνατά - ή όλα αυτά μαζί.
Καλή όρεξη
Κατά βάση οτιδήποτε στη σειρά δεν αφορά βαμπίρ αυτή τη στιγμή είναι αφόρητα βαρετό, συμπεριλαμβανομένης της αγέλης με αυτά τα αγριεμένα σκυλάκια των οποίων την ησυχία διατάραξε ο Αλσίντ. Γενικότερα λοιπόν δε βλέπουμε την ώρα η κάμερα να γυρίσει πάλι στους υπόλοιπους κεντρικούς πρωταγωνιστές μας, όμως για κάποιο λόγο ο διάλογος περί απρόθυμης ηγεσίας της αγέλης μας έκανε να σηκώσουμε ένα φρύδι, καθώς και το βλέμμα μας. Ίσως επειδή ανάμεσα στις γραμμές διαβάσαμε:
-Πρέπει να φας κι εσύ λίγο αρχηγό.
-Δεν πεινάω.
-Εσύ τον σκότωσες, πρέπει να ηγηθείς τώρα.
-Άσε με, δεν πεινάω λέμε.
Η Τάρα τα σπάει
Να πούμε ότι δε μας φοβίζει αυτή η κατεύθυνση, ψέμματα θα είναι. Αλλά από την άλλη, τι είναι κι η ζωή χωρίς λίγο ρίσκο; Γι’αυτό και ως τώρα απολαμβάνουμε απολύτως τη δεύτερη ζωή της Τάρα (κι όταν λέμε δεύτερη ζωή εννοούμε ταυτόχρονα και το περίπου έβδομο reboot της ως χαρακτήρα), η οποία ξυπνάει βαμπίρ και γενικά δεν το παίρνει και πολύ καλά. Λογικό. Ομως, σε μια καθαρά «True Blood» ανατροπή, αυτή η γενική δυσκολία προσαρμογής παρουσιάζεται μέσα από αμήχανα βλέμματα, από καταστροφή του περιβάλλοντος χώρου, από αυτο-χαστουκίσματα, και μια γενικότερη υστερία.
Η Παμ βεβαίως τη διάταξε να μην μπορέσει να πληγώσει τη Σούκι και τον Λαφαγιέτ (κάτι που ο αυτοκτονικός Λαφαγιέτ βέβαια μπορεί και να ήθελε) πράγμα που κάνει τα ζόρια της ακόμα πιο επίπονα. Ετσι, αφού διαλύει δυο-τρία δωμάτια, το σκάει από το σπίτι, τρώει μπόλικο σπρέι αγιασμό, και τρέχει μακριά. Πού πάει; Τι ανείπωτο θα κάνει; Πάει να βρει τη “μαμά” Παμ; Τι θα κάνει η Σούκι; Ερωτήματα που λίγο μας απασχολούν βέβαια μπροστά στο ζουμί του επεισοδίου.
Βασανίζομαι
Της πήρε της σειράς κάμποσο αλλά επιτέλους εισήγαγε και την απαραίτητη οργάνωση μετά τεχνολογικών βοηθειών. Ξέρεις τι; Ναι, καταλαβαίνω ότι το fantasy ταιριάζει καλύτερα με θεούς και με λύκους και βαμπίρ, αλλά στην τελική, λίγη τεχνολογογία αναγνώρισης DNA ή κανά hi-tech κελί βασανιστηρίων δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν! Εκτός, ΟΚ, από αυτούς που έχει για κρατούμενους. Το όλο σκηνικό με τις εγκαταστάσεις που κρατούνται ο Ερικ κι ο Μπιλ μου θύμισε την 4η σεζόν της «Buffy» που δεν ήταν κι από τις πιο δυνατές, αλλά σίγουρα η παρουσία τεράτων μαζί με λέιζερ δεν ήταν το πρόβλημα. Επικροτούμε!
(Οχι τα βασανιστήρια.)
ΠοζΈρικ
Στο απέναντι άκρο, επιτέλους η σειρά πιάνει τη μεγαλύτερη των παραδόσεων για κάθε σχετική ταινία/σειρά που σέβεται τον εαυτό της: Τα flashbacks εποχής! Πού πας κύριε με βαμπιροϊστορία αν δεν μας δείξεις μια βικτωριανή εποχή, μια δεσποινίδα σε φρου-φρου, έναν κύριο σε ημίψηλο, λίγο αίμα να στάζει σε πλακόστρωτο ενώ ακούγονται άλογα να χλιμιντρίζουν από την παραδίπλα άμαξα;
Κάτι τέτοιο συνέβη κι εδώ επιτέλους. Με τα απαραίτητα twists βέβαια, γιατί «True Blood» βλέπουμε. Οπότε η βικτωριανή εποχή γίνεται Σαν Φρανσίσκο του 1900-κάτι, η Παμ δεν είναι καμιά ευγενής αλλά βγάζει το ψωμί της στον τοπικό οίκο ανοχής, κι ο Ερικ... εχμ, δεν ξέρω, ο Ερικ κάνει μια παντελώς γελοία πόζα όταν τη σώζει από έναν ληστή στο δρόμο. Και μετά εξαφανίζεται.
Του σηκώθηκε. Το δόντι.
Μακράν η σκηνή του επεισοδίου. Σκέτη απόλαυση, και ο Στιβ και η Τζέσικα που την έχει δει βασίλισσα, και όλα. Της προσφέρει 10,000 για τον Τζέισον, εκείνη τον κάνει να, εχμ, ενθουσιαστεί με αυτά που του λέει (του έδωσε ένα «fang boner» δηλαδή) και τελικά τον διώχνει με τις κλωτσές από το σπίτι.
Δεν ξέρω ακριβώς πού το πάνε αυτό το storyline, και σίγουρα ό,τι περιφερειακό δεν περιλαμβάνει αυτούς μπορεί να είναι βαρετό (Χόιτ και Τζέισον αποτυχημένο bromance, εμ, παιδιά, να σας συστήσω το fast-forward) αλλά ως τώρα έχουμε πάρει ατακάρες σε σχέση με τον Στιβ, από fang boners μέχρι τράβηγμα μαλλιών σε μάχη.
«Oh, my Lilith»
Πάμε στο ζουμί του επεισοδίου; Η Authority αποκαλύπτεται στον Ερικ και τον Μπιλ, και τελικά προκύπτει πως είναι ο Ελίας Κοτέας. Δηλαδή ο Κρις Μελόνι. Λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν μια οργάνωση που πιστεύει στα Παλιά Βαμπιρικά Γραπτά (ή κάτι τέτοιο), που πραγματοποιεί τελετουργίες τύπου “στάζω μια σταγόνα αίμα σε κάθε γλώσσα ενώ μιλάω σε υπότιτλους”, που λέει πράγματα όπως «Oh, my Lilith» (όπου Λίλιθ το πρώτο βαμπίρ υποθέτω), και που γενικώς είναι πολύ στριφνοί τύποι και πολύ κολλημένοι σε παραδοσιακές αξίες.
Εχουν λοιπόν πρόβλημα με τους φανατικούς τύπου Ράσελ, επειδή κάνουν τα βαμπίρ τηλεοπτικό σόου και γενικά δεν είμαστε για τέτοια. Οπότε ο Κρις Μελόνι πάει να τιμωρήσει τον Μπιλ και τον Ερικ για την εμπλοκή τους σε όλο αυτό το τσίρκο που βλέπαμε στους προηγούμενους κύκλους της σειράς (εντάξει, οι 2 προηγούμενοι ούτε σε εμάς άρεσαν, δε θα κάναμε κι έτσι όμως) μέχρι που ο Μπιλ λέει τη μαγική φράση.
«Ο Ράσελ είναι ακόμα ζωντανός».
Αυτό φαίνεται να δημιουργεί μια αμηχανία στη συγκέντρωση των μετόχων στο background. Εμείς υποψιαζόμαστε ότι ισχύει, από το πρηγούμενο επεισόδιο κιόλας. Α κι επίσης η Λίλιθ στάνταρ κοιμάται πίσω από αυτή την επιβλητική πόρτα που κοίταγε ο Μελόνι όταν μίλαγε με υπότιλους.
«Ο Ράσελ είναι ακόμα ζωντανός»
Πράγματι. Και τι επιστροφή, φίλοι μου. Τι επιστροφή.
Διαβάστε ακόμη:
Tags: true blood, hbo
