«American Horror Story: Asylum»
Το να συμπεριλαμβάνουμε ημι-σεζόν σε αυτές τις λίστες είναι πάντα προβληματικό (σα να κρίνεις μια ταινία μέχρι το διάλειμμα, απλά λάθος) όμως εδώ μάλλον δεν έχει καν σημασία.
Ο Ράιαν Μέρφι κι ο Μπραντ Φάλτσακ συνέλαβαν την ιδέα μιας σειράς που δεν θα διατηρεί κανέναν δεσμό με το παρελθόν της από τη μια χρονιά στην επόμενη, πέραν όσων εκείνη επιθυμεί. Εν προκειμένω, την Τζέσικα Λανγκ (σε ένα ερμηνευτικό tour de force, ό,τι πιο επιθετικά αποστομωτικό έχει κάνει ποτέ στην καριέρα της), τον Ζάκαρι Κουίντο (σε έναν ρόλο που του ταιριάζει ανησυχητικά τέλεια) και την ευρύτερη ιδέα πως θα παρακολουθήσουμε μια ιστορία που παίρνει ό,τι στοιχεία γουστάρει από την παράδοση του τρόμου και θα τα βάλει στο μπλέντερ παρέα με μερικά από τα πιο επιθετικά όμορφα visual που θα δεις πουθενά.
Και μετά θα ανεβάσει την ένταση στο 11. Ναι, Μάρτι. Στο 11.
Όταν τίποτα από όσα έχουν προηγηθεί δεν έχουν σημασία (κι όταν τίποτα από όσα πρόκειται να έρθουν δεν θα έχει επίδραση), το μόνο που μετράει είναι η στιγμή που παρακολουθείς στην οθόνη, ένα παραληρηματικό σερί από ιδέες και εικόνες χωρίς έγνοια του μέτρου. Η Λανγκ κι ο Κρόμγουελ (στο ρόλο ενός τρελού επιστήμονα στο υπόγειο του ασύλου που κάνει αρρωστημένα πειράματα σε έγκλειστους) ανταλλάζουν αγριεμένα βλέμματα, φωνές και κρεμασμένες γωνίες λήψης, η Φράνκα Ποτέντε κάνει μια βόλτα ως Άννα Φρανκ (γιατί όχι), ο διάβολος καταλαμβάνει το κορμί μιας συντηρητικής μοναχής, η Κλόι Σεβινί κάνει ακραία πράγματα ως Κλόι Σεβινί, μια απόλυτα υγιής ρεπόρτερ βρίσκεται δέσμια του ασύλου, και περιμέντε, στην εξωγήινη εισβολή αναφερθήκαμε ακόμα ή όχι;
Είναι υπέροχο- κάποιες φορές ανάμεσα στις ευφυείς κωμωδίες, τις αναπαραστάσεις περιόδου, τα ψυχογραφήματα και τα φιλοσοφήματα, χρειάζεται απλά μια σειρά που ουρλιάζει τόσο δυνατά, ώστε να κάνει το camp να θέλει να κρυφτεί. Από τρόμο.
Γράψαμε στο Flix
Ο Μέρφι είναι ειδική περίπτωση. Είναι σαν Αμερικάνικη τηλεόραση on acid. (Περισσότερα)
Το καλύτερο επεισόδιο
«I Am Anne Frank» (2x04/2x05)
H Φράνκα Ποτέντε κάνει ένα πέρασμα από το άσυλο ως Ανν Φρανκ, ίσως, βάζοντας ταυτόχρονα υπόνοιες στο μυαλό της αδερφής Τζουντ (Λανγκ) σχετικά με το παρελθόν του Δρ. Άρντεν (Κρόμγουελ). Επειδή φυσικά τι έλειπε από αυτή την ιστορία; Ναι, σωστά, οι Ναζί έλειπαν. Ταυτόχρονα υπάρχει μια παραμορφωμένη Κλόι Σεβινί στο υπόγειο, ένας σίριαλ κίλερ που αποκαλύπτεται, συνεχείς διαφοροποιήσεις στη χρήση χρωμάτων και τεχνοτροποιών (είναι λες και κάθε διαφορετική κατάσταση αντίληψης κνηματογραφείται με διαφορετικούς φακούς), και αυτή η σκηνή:
Μια σκηνή
Η διαβολική αδερφή Μέρι Γιούνις (Λίλι Ρέιμπ, φοβερή στην αποτύπωση της μεταμόρφωση) τραγουδάει Λέσλι Γκορ στον Εσταυρωμένο φορώντας ένα κατακόκκινο nightie της φωτιάς και πετώντας με δύναμη το ροζάρι της στον τοίχο. Εντάξει. Δηλαδή αν κάποιος ρωτήσει τι στυλ είναι η σειρά και δεν ξέρετε τι να πρωτοαπαντήσετε, απλά δείχτε του αυτό το κλιπ.
Και κάτι ακόμα
Τα πειράματα του Δρ. Άρντεν δε θα μπορούσαν να λείπουν από τη λίστα μας με τις πιο αηδιαστικές σκηνές του τηλεοπτικού 2012. Σίγουρα αυτό θα τον χαροποιούσε.
Διαβάστε ακόμη:
