«Sherlock» (2η σεζόν)
Το BBC έχει μια σπουδαία τάση να φέρνει στην οθόνη του κλασικούς λογοτεχνικούς ήρωες σε καλές παραγωγές, ο Στίβεν Μόφατ έχει τη σπουδαία τάση να γράφει ιδιοφυείς επαναπροσεγγίσεις μεγάλων ηρώων της αγγλικής (ποπ) κουλτούρας. Βάλτους μαζί, και δε θα μπορούσες να έχεις κάτι λιγότερο φανταστικό από αυτή τη σειρά.
Δομημένη σαν μίνι σειρές με επεισόδια διάρκειας ταινιών (που επιτρέπουν στα πολύπλοκα, πυκνά μυστήρια να αναπτυχθούν οργανικά), η σειρά φέρνει τον κλασικό ήρωα του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ στον 21ο αιώνα, εισάγοντας στοιχεία του τεχνολογικού σήμερα στην αφήγηση και στο modus operendi του Σέρλοκ με τρόπο που βγάζουν υπερβολικά πολύ νόημα.
Αν αυτά ήταν πράγματα που μας εντυπωσίασαν εξαρχής στη σειρά, αυτό που πήγε τα πάντα λίγο παραπέρα στη 2η σεζόν ήταν το πώς βασίζεται στην ανάπτυξη της δυναμικής των χαρακτήρων. Η φοβερή Αϊρίν Άντλερ της Λάρα Πάλβερ φέρνει μαζί της διάχυτο ερωτισμό, δίνοντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στο οριακά ερωτικού χαρακτήρα αμήχανο bromance του Σέρλοκ με τον Γουώτσον (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και Μάρτιν Φρίμαν αντίστοιχα, εξαιρετικοί και οι δύο).
Όταν ο Μοριάρτι (που είναι μόνο σε αυτή τη 2η σεζόν που αποκτά ουσιαστικά σάρκα και οστά μετά τα παιχνιδίσματα της 1ης) επιχειρεί να καταστρέψει τον ευφυή ντετέκτιβ δεν είναι απλά ένας μεγαλομανής villain. Είναι εκείνος ο μανιακός που προσπαθεί να χωρίσει τον Σέρλοκ από τον Γουώτσον επειδή στον μεγάλο του αντίπαλο βλέπει σπόρους του εαυτού του.
Το «Sherlock» είναι μια σειρά που αναγκάζεται να τρέξει με πολύ λίγα κεφάλαια (και τα οποία μάλιστα είναι το καθένα βασισμένο σε αντίστοιχες ιστορίες του Ντόιλ) κι όμως καταφέρνει μέσα από αυτά τα περιοριστικά λίγα βήματα να αναπτύξει, σε αυτή τη θαυμάσια 2η σεζόν, ένα σύμπαν στο οποίο δρα ο ήρωάς του. Αν η 1η σεζόν μας έκανε να θαυμάσουμε αυτό τον σύγχρονο Σέρλοκ Χολμς, η 2η μας επιτρέπει να αφεθούμε ολοκληρωτικά στη μαγεία του κόσμου του.
Γράψαμε στο Flix
H μορφή της σειράς είναι αυτή τη φορά μικρές σεζόν 3 επεισοδίων (αλλά μιάμιση ώρα διάρκεια) με το καθένα να αντλεί ιδέες, ονόματα, σκηνικό από κλασικές ιστορίες του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δίνοντας μια διαφορετική εκδοχή τους, με τον αινιγματικό Σέρλοκ του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς να μπαίνει άνετα στο πάνθεον των τηλεοπτικών ηρώων του σήμερα.
Το καλύτερο επεισόδιο
«Α Scandal in Belgravia» (2x01)
Ο Σέρλοκ συναντά την ντομινάτριξ/κατάσκοπο Αϊρίν Άντλερ και μαζί πλάθουν μια σειρά από υπέροχες ανατροπές αποτυπώνοντας το ίδιο το μυστήριο ως σεξουαλική πράξη στην οθόνη. Την ένταση την κόβεις με μαχαίρι, τις ανατροπές δε τις βλέπεις να έρχονται ποτέ, οι ερμηνείες είναι μαγνητιστικές, και το όλο επεισόδιο είναι ένα αριστούργημα, απλά και καθαρά.
Μια σκηνή
[spoiler για το τέλος της 2ης σεζόν]
Έτσι πρέπει να είναι τα cliffhangers. Η 2η σεζόν τελείωσε με ένα όχι-όσο-καλό-όσο-λένε επεισόδιο, που όμως κορυφώθηκε με μια μάχη μυαλών μεταξύ Σέρλοκ-Μοριάρτι στην κορυφή ενός κτιρίου. Κατόπιν αυτής, ο Σέρλοκ αναγκάζεται να πηδήξει στο κενό μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Τζον Γουώτσον, ο οποίος τρέχει και διαπιστώνει το θάνατο του φίλου του. Είναι μια σκηνή που παρακολουθείς με δυσκολία να την πιστέψεις, κι όταν λίγο αργότερα βλέπουμε τον Σέρλοκ να βλέπει από μακριά την κηδεία του, η σειρά ολοκληρώνει ένα υποδειγματικό «πώς διάολο το έκανε!».
Σε περαιτέρω ανάλυση είναι αρκετά εύκολο να αποκωδικοποιήσεις το μυστήριο (ίσως ακριβώς επειδή τα στοιχεία είναι όλα εκεί και οι συγγραφείς δε βγάζουν μυστήρια από τον αέρα χωρίς να έχουν ιδέα πώς θα ξεφύγουν αργότερα) όμως η επίδραση της σκηνής σε πρώτη φάση ήταν καταιγιστική. Όχι απλά δεν περιμένουμε ότι ο Σέρλοκ όντως θα πηδήξει, αλλά όταν στιγμές αργότερα αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε πως κάτι δεν πάει καλά («το πρόσωπό του! γιατί δε μας δείχνει το πρόσωπό του;;» η κάμερα πλησιάζει το αιμόφυρτο πτώμα και, ναι, μας δείχνει το πρόσωπό του. Φοβερό- το σπάνιο cliffhanger που και σοκάρει στην εκτέλεση και θα βγάζει νόημα έπειτα απ’την επανεξέτασή του.
Και κάτι ακόμα
Ο Στίβεν Μόφατ, σεναριογράφος που ανέπτυξε τη σειρά για το BBC, τρέχει επίσης και το «Doctor Who» για το οποίο είχαμε μοιράσει αρκετή αγάπη πριν την πρεμιέρα του τρέχοντος κύκλου. Για να αναλάβει αυτή τη σειρά άφησε μάλιστα πίσω του τις «Περιπέτειες του Τεντέν: Το Μυστικό του Μονόκερου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που είχε ξεκινήσει να γράφει. Για τον ίδιο τον Μόφατ τα έχουμε πει αναλυτικότερα εξάλλου, αναλύοντας όλη του την πλούσια καριέρα. Τέλος, να αναφέρουμε πως το CBS φέτος δοκίμασε μια δική του εκδοχή ανανέωσης του Σέρλοκ Χολμς, το «Elementary».
Διαβάστε ακόμη:
